Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Theunissen, Wilhelmus Johannes
Wim Theunissen werd geboren op 20 april 1925 te Silvolde in de toenmalige gemeente Wisch. Hij is overleden op 4 december 2010 te Doetinchem.
Inhoud
Nederlands-Indië
Sergeant-majoor bij 5 RS
Wim is in april 1946 opgekomen bij het 4e bataljon van het Regiment Stoottroepen (4 RS, een onderdeel van de Palmboom-Divisie) in de Snijderskazerne in Nijmegen. Op 1 september van dat jaar werd hij overgeplaatst naar de kaderschool in Weert voor een opleiding tot onderofficier, en kwam in augustus 1947 als sergeant weer terug bij de Stoottroepen, dit keer bij het 5e bataljon (5 RS, een onderdeel van de Drietand-Divisie). De manschappen van dit bataljon waren op 4 juni 1947 ook in de Snijderskazerne opgekomen, maar aan het eind van die maand overgeplaatst naar de Frederik Hendrikkazerne in Vught. Wim werd daar pelotonssergeant van het carrierpeloton van de ondersteuningscompagnie. Een brencarrier was een pantservoertuig dat in dit tijd veel gebruikt werd.
5 RS vertrok op 5 november 1947 met de Volendam naar Indië, waar de ondersteuningscompagnie naar Soerabaja op Oost-Java werd gestuurd, terwijl de rest van het bataljon naar Makassar op Zuid-Celebes ging. Begin mei 1948 werd het bataljon weer verenigd op Midden-Java, en kreeg Amabarawa en omgeving als patrouillegebied. Het carrierpeloton had als taak de begeleiding van konvooien naar de diverse buitenposten waar de pelotons van de compagnieën van 5 RS waren gestationeerd.
Op 1 december 1948 werd Wim ten overstaan van de hele ondersteuningscompagnie door de compagniescommandant bevorderd tot sergeant-majoor. Dat was vlak voor de Tweede Politionele Actie, die op 19 december begon. Een groot deel van 5 RS werd die dag vanuit Semarang met Dakota transportvliegtuigen door de lucht naar het vliegveld van Djogjakarta vervoerd, de regeringszetel van Soekarno. Het bataljon heeft er de bijnaam "de Vliegende Stoters" aan overgehouden.
Het carrierpeloton ging op 22 december over land op weg naar Djogja (zoals de stad in de volksmond heet), en kwam daar na een vermoeiende tocht met weinig verzet over soms moeilijk begaanbare wegen, op 27 december aan. In de omgeving van Djogja heeft het carrierpeloton meermalen ondersteuning verleend bij kleinere acties.
Op 5 januari 1949 moest het carrierpeloton een doorstoot maken tot achter de frontlijn. Bij deze actie is Wims carrier in een mijnenveld terechtgekomen. Er volgde een explosie waarbij een van Wims manschappen om het leven is gekomen. Wim liep een zware hersenschudding en verwondingen aan zijn hoofd en bovenbeen op. Hij werd per vliegtuig naar het ziekenhuis in Semarang overgebracht, waar hij negen weken heeft gelegen. Hij is er volledig hersteld en heeft niets aan zijn verwondingen overgehouden. Aan zijn ziekenhuisbed heeft hij tot zijn grote verrassing bezoek gehad van een missiezuster, Diny Bosman, die ook in Silvolde geboren was.
Na zijn terugkeer bij het carrierpeloton is Wim nog veertien dagen op nonactief gesteld geweest, waarna hij het commando weer heeft overgenomen van korporaal 1e klas Jan van Gaalen, die tijdens Wims verblijf in het ziekenhuis het commando op voortreffelijke wijze heeft waargenomen. Van Gaalen heeft kort voor hij op 11 oktober 2009 overleed deze pagina gelezen en daarop de nu volgende alinea als aanvulling geschreven:
"Zijn manschappen waren zeer ingenomen dat hij, na volledig hersteld te zijn van zijn opgelopen verwondingen, weer bij hen was terug gekeerd. Men heeft er altijd veel bewondering voor gehad hoe hij met zijn manschappen wist om te gaan. Als commandant zijnde stond hij niet alleen boven hen, maar ook midden tussen hen. Zijn slogan was altijd "Samen uit, Samen thuis". We zitten met zijn allen in het zelfde schuitje, we staan er voor en we moeten samen maken wat er van te maken valt. Groot respect voor zijn kordaat optreden als men in omstandigheden kwamen te verkeren die niet altijd even prettig waren. De wijze waarop Wim een individueel soldaat, die het ook wel eens moeilijk had, met een persoonlijk woord weer moed wist in te spreken en te motiveren, hebben op ons allen een diepe indruk gemaakt. We hebben Wim ervaren als een integer persoonlijkheid, een zeer sympathiek collega die door zijn manschappen op handen werd gedragen. Ze stonden altijd voor hem klaar als er een beroep op hen werd gedaan, hoe en waar dan ook."
Op 29 juni 1949 heeft Nederland Jogjakarta onder druk van de VN ontruimd. 5 RS vertrok die dag als laatste Nederlandse eenheid en ging naar Poerworedjo. Vanaf eind oktober heeft 5 RS in Semarang wachtdiensten uitgevoerd. Op 7 april 1950 aanvaardde het bataljon aan boord van de Nelly de thuisreis en kwam op 2 mei in Rotterdam aan. 33 doden waren in Indonesië achtergebleven.
In de haven stonden bussen klaar, elk met een eigen uitgestippelde route, die iedereen naar hun woonplaats brachten. Zo arriveerde Wim omstreeks vier uur 's middags bij zijn ouderlijke woning, waar hij door zijn ouders, broer en zus en buurtgenoten met een "Welkom Thuis" werd onthaald.
Andere Stoottroepers
|
Zie ook
- Neptunus-diploma (heenreis)
- Ereteken voor Orde en Vrede
- Scheepskisten (terugreis)
- Demobilisatie-insigne (afzwaaien)
- Oorkonde Prins Bernhard
Zijn verdere leven
Na zijn terugkeer uit Indië heeft Wim een tijdlang samen met zijn broer op de veehouderij van zijn ouders gewerkt. Toen dit bedrijf te klein bleek voor twee opvolgers, vond Wim na een bijscholingscursus veehouderij aan de Landbouwhogeschool in Wageningen en een advertentie in het blad "De Boerderij" per 1 september 1954 een baan als assistent-bedrijfsvoorlichter rundveehouderij voor het Land van Maas en Waal en het Rijk van Nijmegen. Per 1 april 1960 werd hij hoofdassistent voor hetzelfde gebied.
Hij trouwde op 1 juni 1960 met Elisabeth (Bets) Bernardina Maria Lankveld, eveneens geboren in Silvolde.
Vijftien jaar lang woonden Wim en zijn gezin in Druten, maar verhuisden in 1971 naar Zeddam, omdat Wim na een grote reorganisatie bij de Consulentschappen per 1 augustus 1970 benoemd was tot bedrijfsvoorlichter varkenshouderij met als werkgebied "De Liemers" en de "Oude IJsselstreek". Hier kon hij na veertig jaar de rijksdienst verlaten. Dit gebeurde met een afscheidsreceptie op 1 mei 1988, waar meerdere sprekers, waaronder de toenmalige burgemeester Jeuken, het woord voerden. Als waardering voor zijn grote inzet, niet alleen als bedrijfsvoorlichter, ontving Wim een Koninklijke Onderscheiding in de vorm van de Eremedaille in Goud verbonden aan de Orde van Oranje Nassau.
Vanaf 1 januari 1970 heeft Wim meerdere functies vervuld bij de Koninklijke Vereniging "Het Nederlandse Trekpaard en De Haflinger" (K.V.T.H.) en daarbij de laatste 20 jaar als secretaris-penningmeester van de Afdeling Gelderland. Op de algemene ledenvergadering van 23 janauri 2006 heeft hij ook hier afscheid genomen, waarna hij op voordacht van het bestuur door de leden benoemd werd tot erelid van de vereniging.
Op 4 december 2010 is Wim Theunissen om 6.45 uur in het Slingeland Ziekenhuis te Doetinchem overleden. Tot zijn overlijden woonde hij met zijn vrouw in Zeddam. Hij heeft lange tijd deelgenomen aan veteranenactiviteiten.
Bronnen
- Wim Theunissen
- 5 RS uit en thuis: beknopte weergave in woord en beeld van de geschiedenis van het 5e bataljon van het Regiment Stoottroepen, R. Lach de Bère, Ede, 1997
- Troepenoverzicht KL-KNIL-Marbrig
