Bunkers in het Bergherbos

Toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak, wilde Nederland ten koste van alles zijn neutraliteit bewaren en afzijdig blijven. In 1917 begon Duitsland echter zijn onbeperkte duikbotenoorlog en dus werden vanaf toen ook schepen uit neutrale landen, zoals Zweden, Nederland en de Verenigde Staten, aangevallen. Omdat Duitsland bang was dat Nederland zich mede daarom aan de kant van de geallieerden zou scharen, begonnen de Duitsers in het bosgebied tussen Stokkum, Beek en Elten met het aanleggen van een dertigtal betonnen bunkers, permanent bemand en bewaakt door meer dan honderd Duitse infanteristen.

Gelukkig voor deze regio bleef het hier echter bij en onderging Bergh niet hetzelfde lot als de slagvelden van Vlaanderen en Noord-Frankrijk. Na de Eerste Wereldoorlog mochten er zich, volgens het Verdrag van Versailles, in het Duitse Rijnland geen militaire objecten meer bevinden. De betonnen bunkers werden in 1919 daarom opgeblazen door Franse militairen. De brokstukken van deze bunkers werden later als bouwmateriaal voor het oorlogsmonument op de Eltenberg en diverse muurtjes gebruikt.

De achtergebleven resten zijn nog her en der terug te vinden op de Eltenberg en het aangrenzende bosgebied. Aangezien een klein gedeelte voormalig Duits grondgebied bij de teruggave van Elten aan Duitsland in 1963 definitief Nederlands bleef, bevinden de restanten van een aantal van deze bunkers zich tegenwoordig op Nederlands grondgebied.

Bron

Edwin Zweers: Inleiding Open Monumentendag 8 september 2007