Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Wichman I van Hamaland: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Wichman I van Hamaland''' was de vierde graaf van Hamaland. Hij was waarschijnlijk een zoon van Meginhard I, maar hierover besta...') |
k (→Bronnen: cat) |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | '''Wichman I van Hamaland''' was de vierde graaf van [[Hamaland]]. Hij was waarschijnlijk een zoon van [[Meginhard I van Hamaland|Meginhard I]], maar hierover bestaat geen zekerheid. | + | '''Wichman I van Hamaland''' was de vierde graaf van [[Hamaland]]. Hij was waarschijnlijk een zoon van [[Meginhard I van Hamaland|Meginhard I]], maar hierover bestaat geen zekerheid. Het kan ook zijn dat hij een schoonzoon was, dus getrouwd met een dochter van Meginhard I, van wie de naam niet bekend is. In elk geval is deze Wichman de [[Wichman van Hamaland|eerste Wichman]] in het geslacht van de graven van Hamaland. |
| − | Wichman I wordt in november [[855]] genoemd in een akte, waarmee een zekere Folckerus een groot aantal goederen schonk aan de abdij van Werden (die in [[799]] was gesticht door [[Sint Ludger|Ludger]]). Een aantal van deze goederen lag in het graafschap van Wichman: ''in pago Hamulande in comitatu Wigmanni''. Uit de opsomming valt op te maken dat Wichman ook de gouwen ''Feluwa'' en ''Flethetti'' bestuurde. ''Feluwa'' is de Veluwe en ''Flethetti'' was een aangrenzende gouw rond Amersfoort aan weerszijden van de Eem. Dit verklaart de formulering ''in pago Hamulande in comitatu Wigmanni'': de gouw Hamaland in het graafschap van Wichman. | + | Of Wichman I nu via zijn vader of via zijn moeder graaf van Hamaland was, zijn naam heeft hij te danken aan de vader van zijn ouder (zijn grootvader dus) die bij de Hamalanders aantrouwde. Sommige bronnen noemen hem daarom al Wichman II. Dit is verwarrend, omdat er ook stambomen zijn waarin [[Wichman IV van Hamaland|Wichman IV]] te boek staat als Wichman II. Kortom, de meer dan duizend jaar oude geschiedenis van de graven van Hamaland is voor een groot deel in nevelen gehuld. Hoe dit ook zij, hier gaat het om de eerste graaf van Hamaland die Wichman heette, zodat [[Berghapedia]] hem Wichman I noemt. |
| + | |||
| + | Wichman I trad ergens in de eerste helft van de negende eeuw aan. Hij wordt in november [[855]] genoemd in een akte, waarmee een zekere Folckerus een groot aantal goederen schonk aan de abdij van Werden (die in [[799]] was gesticht door [[Sint Ludger|Ludger]]). Een aantal van deze goederen lag in het graafschap van Wichman: ''in pago Hamulande in comitatu Wigmanni''. Uit de opsomming valt op te maken dat Wichman ook de gouwen ''Feluwa'' en ''Flethetti'' bestuurde. ''Feluwa'' is de Veluwe en ''Flethetti'' was een aangrenzende gouw rond Amersfoort aan weerszijden van de Eem. Dit verklaart de formulering ''in pago Hamulande in comitatu Wigmanni'': de gouw Hamaland in het graafschap van Wichman. | ||
Een aantal jaren na de akte van Folker werd Wichman opgevolgd door zijn [[Meginhard II van Hamaland| zoon Meginhard]]. Een jongere zoon die eveneens Wichman heette, staat te boek als [[Wichman II van Hamaland]], maar hij is geen regerend graaf van Hamaland geweest. | Een aantal jaren na de akte van Folker werd Wichman opgevolgd door zijn [[Meginhard II van Hamaland| zoon Meginhard]]. Een jongere zoon die eveneens Wichman heette, staat te boek als [[Wichman II van Hamaland]], maar hij is geen regerend graaf van Hamaland geweest. | ||
| Regel 8: | Regel 10: | ||
*''Het oude Hameland'' door S. Dijkstra, uitgave in eigen beheer, Gendringen (1953), blz. 34 | *''Het oude Hameland'' door S. Dijkstra, uitgave in eigen beheer, Gendringen (1953), blz. 34 | ||
*[http://nl.wikipedia.org/wiki/Hamaland Hamaland] op Wikipedia | *[http://nl.wikipedia.org/wiki/Hamaland Hamaland] op Wikipedia | ||
| − | *''Oorkondenboek der Graafschappen Gelre en Zutfen | + | *''[[Oorkondenboek der Graafschappen Gelre en Zutfen]]'', deel 1, blz. 45–48 |
| − | [[Categorie:Graven van Hamaland]] | + | [[Categorie:Graven van Hamaland|H]] |
Huidige versie van 4 jun 2022 om 11:45
Wichman I van Hamaland was de vierde graaf van Hamaland. Hij was waarschijnlijk een zoon van Meginhard I, maar hierover bestaat geen zekerheid. Het kan ook zijn dat hij een schoonzoon was, dus getrouwd met een dochter van Meginhard I, van wie de naam niet bekend is. In elk geval is deze Wichman de eerste Wichman in het geslacht van de graven van Hamaland.
Of Wichman I nu via zijn vader of via zijn moeder graaf van Hamaland was, zijn naam heeft hij te danken aan de vader van zijn ouder (zijn grootvader dus) die bij de Hamalanders aantrouwde. Sommige bronnen noemen hem daarom al Wichman II. Dit is verwarrend, omdat er ook stambomen zijn waarin Wichman IV te boek staat als Wichman II. Kortom, de meer dan duizend jaar oude geschiedenis van de graven van Hamaland is voor een groot deel in nevelen gehuld. Hoe dit ook zij, hier gaat het om de eerste graaf van Hamaland die Wichman heette, zodat Berghapedia hem Wichman I noemt.
Wichman I trad ergens in de eerste helft van de negende eeuw aan. Hij wordt in november 855 genoemd in een akte, waarmee een zekere Folckerus een groot aantal goederen schonk aan de abdij van Werden (die in 799 was gesticht door Ludger). Een aantal van deze goederen lag in het graafschap van Wichman: in pago Hamulande in comitatu Wigmanni. Uit de opsomming valt op te maken dat Wichman ook de gouwen Feluwa en Flethetti bestuurde. Feluwa is de Veluwe en Flethetti was een aangrenzende gouw rond Amersfoort aan weerszijden van de Eem. Dit verklaart de formulering in pago Hamulande in comitatu Wigmanni: de gouw Hamaland in het graafschap van Wichman.
Een aantal jaren na de akte van Folker werd Wichman opgevolgd door zijn zoon Meginhard. Een jongere zoon die eveneens Wichman heette, staat te boek als Wichman II van Hamaland, maar hij is geen regerend graaf van Hamaland geweest.
Bronnen
- Het oude Hameland door S. Dijkstra, uitgave in eigen beheer, Gendringen (1953), blz. 34
- Hamaland op Wikipedia
- Oorkondenboek der Graafschappen Gelre en Zutfen, deel 1, blz. 45–48
