Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !

Byvanck: verschil tussen versies

Uit Berghapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
k (Huis de Byvanck: interne links)
(redactie - toespitsing op De Byvanck zelf)
Regel 1: Regel 1:
De '''Byvanck''' (voor het eerst vermeld in [[1361]]) is een landgoed, ten westen van het [[Bergherbos]] en de dorpskern van [[Beek]]. <br/>
+
[[Bestand:Byvanck_kl.jpg|right|400px]]
 +
De '''Byvanck''' (voor het eerst vermeld in [[1361]]) is een landgoed, ten westen van het [[Bergherbos]] en de dorpskern van [[Beek]].  
  
Dat landgoed bestaat uit naald- en loofbos met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande lanen met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke eikenbos is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van ''aronskelk'', ''bosanemoon'', ''dalkruid'' en ''groot heksenkruid''.
+
Dat landgoed bestaat uit [[Naaldbomen|naald]]- en [[Loofbomen|loofbos]] met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande [[:Categorie: Lanen Byvanck|lanen]] met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke [[Eik|eikenbos]] is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van ''aronskelk'', ''bosanemoon'', ''dalkruid'' en ''groot heksenkruid''.
  
==Huis de Byvanck==
 
[[Bestand:Byvanck_kl.jpg|right|400px]]
 
 
Het huidige '''Huis de Byvanck''' op het landgoed aan de [[Bijvank]] is in [[1792]] gebouwd door [[Hoevel, Johannes Nepomucenus|Johannes Nepomucenus Hoevel]]. Een karakteristiek element is de [[dakruiter]]. Het gebouw is sinds 31 januari [[1967]] een [[Monumenten|rijksmonument]] (monumentnummer 9283).
 
Het huidige '''Huis de Byvanck''' op het landgoed aan de [[Bijvank]] is in [[1792]] gebouwd door [[Hoevel, Johannes Nepomucenus|Johannes Nepomucenus Hoevel]]. Een karakteristiek element is de [[dakruiter]]. Het gebouw is sinds 31 januari [[1967]] een [[Monumenten|rijksmonument]] (monumentnummer 9283).
  
De oudste dochter uit zijn tweede huwelijk (met Maria Johanna Messmecker) trouwde in [[1803]] met [[Renne, Henricus Antonius van der|Hendrik Antoon van der Renne]]. Het jonge paar ging op de Bijvanck wonen. Na de dood van zijn schoonvader in [[1810]] werd Hendrik Antoon eigenaar van het Huis. In [[1817]] werd het geslacht Van der Renne in de adelstand toegelaten. Het wapen van de Van der Renne's, ooit trots aan de voorgevel van de Byvanck bevestigd, is nu in het bezit van het [[Liemers Museum]].  
+
De oudste dochter uit zijn tweede huwelijk (met Maria Johanna Messmecker) trouwde in [[1803]] met [[Renne, Henricus Antonius van der|Hendrik Antoon van der Renne]]. Het jonge paar ging op de Byvanck wonen. Na de dood van zijn schoonvader in [[1810]] werd Hendrik Antoon eigenaar van De Byvanck.
 +
 
 +
Aan de voorgevel van het Huis de Byvanck liet hij [[Wapen Van der Renne|het geslachtswapen]] bevestigen, nadat koning Willem I op 27 september [[1817]] zijn erfelijke adellijke titel ridder had erkend. Zijn vader Franciscus Bernardus van der Renne had die titel op 27 november [[1785]] ontvangen van de Habsburgse keizer Joseph II. Het betreffende wapen is nu in het bezit van het [[Liemers Museum]].  
  
Door verdere vererving belanden we aan het eind van [[19e eeuw]]. Hierover zijn nog persoonlijke herinneringen op papier bewaard gebleven, zoals over [[Renne, Oswald Petrus Henricus van der|Oswald Peter baron Van der Renne]], die bekend stond om zijn korte lontje, zoals we tegenwoordig zouden zeggen. Oswald gaf bij een conflict de grootvader (die op dat moment niet wilde voldoen aan de grillen van de hooggeborene) van rentmeester [[Meisters, Peter|Peter Meisters]], bij het vertrek van de Byvanck, een schot hagel na. Gelukkig bleef het bij een schampschot. In dit kader kon menig bosarbeider, die niet vlot aan des heren wensen voldeed, op een aframmeling rekenen.
+
Hendrik Antoons zoon [[Renne, Oswald Petrus Henricus van der|Oswald Petrus Henricus van der Renne]] erfde De Byvanck in [[1828]], waarna diens dochter en enige kind Caroline in [[1870]] eigenaresse werd. Door haar huwelijk [[1882]] ging het over op haar echtgenoot [[Lochner von Hüttenbach, Maximilian Joseph Karl Justin Anselm Maria|Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach]].
  
Caroline, de dochter van baron Oswald, huwde in 1882 met [[Lochner von Hüttenbach, Maximilian Joseph Karl Justin Anselm Maria|Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach]] en erfde gelijktijdig de Byvanck.
+
Zij woonden in Lindau aan het Bodenmeer in Beieren, maar vertoefden meestal drie maanden per jaar op De Byvanck. Tijdens deze zomervakanties heeft ''der alte Max'' veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de [[Tweede Wereldoorlog]] verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester [[Vermeulen, Hendrikus Johannes Alphonsus Hubertus|Henri Vermeulen]] in Beek.
Dit laatste gezin, wonend in Lindau aan de Bodensee, vertoefde meestal drie maanden per jaar op de Byvanck. Tijdens zo'n `zomervakantie', heeft ''der alte Max'' veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de [[Tweede Wereldoorlog]] verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester [[Vermeulen, Hendrikus Johannes Alphonsus Hubertus|Henri Vermeulen]] in [[Beek]].
 
  
Begin van de [[vorige eeuw|twintigste eeuw]] voltrok zich een gruwelijke oorlog. De zoon van de oude baron: Jonker Kurt, een timide figuur met een zwakke gezondheid, ging desondanks onder dienst om zijn Keizer Wilhelm te dienen. Korte tijd later is Kurt overleden. De `Mariabeuk' op het landgoed met het gedachtenisplaatje en het Mariabeeldje herinneren aan hem. De Jonker was een Mariavereerder!
+
Aan het eind van de [[Eerste Wereldoorlog]] is de jongste zoon van Caroline en Max, [[Lochner von Hüttenbach, Kurt Oskar Oswald Joseph Maria|jonker Kurt]], in Duitse militaire dienst overleden. Dit was een gevolg van zijn zwakke gezondheid; niet van oorlogshandelingen. In [[1943]], tijdens de Tweede Wereldoorlog, is kleinzoon Benno Freiherr Lochner von Hüttenbach ([[Elten]], [[1924]]), gesneuvelde aan het Oostfront door een artillerievoltreffer.
 
''Dat ''der Alte Max'' niets bespaard bleef: ook zijn kleinzoon Benno Freiherr Lochner von Hüttenbach (Elten, [[1924]]), sneuvelde in [[1943]] aan het Oostfront door een artillerievoltreffer.''
 
  
In de jaren daarna kwam Jonker Ernest in beeld, die zich manifesteerde als de kroniekschrijver, vooral bij de [[Jachtrecht|jacht]]. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, meneer Peter Meisters ongelukkigerwijs een "nekschot" hagel bezorgde.
+
In de jaren daarna kwam jhr. Ernest van Nispen tot Pannerden (jonker Ernest) in beeld, die zich manifesteerde als de kroniekschrijver, vooral bij de [[Jachtrecht|jacht]]. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, [[Rentmeesters van de Byvanck|rentmeester]] [[Meisters, Peter Cornelius|Peter Meisters]] ongelukkigerwijs een "nekschot" hagel bezorgde. In [[1921]] is een van de dochters van ''der alte Max'', Elisabeth, in het huwelijk getreden met deze jonker Ernest. De Byvanck ging mee in het huwelijk.
We zijn inmiddels in [[1921]] beland, toen een van de dochters van ''der alte Max'', Elisabeth, in het huwelijk trad met genoemde Jhr. Ernest van Nispen tot Pannerden. De Byvanck ging mee in het huwelijk.
 
  
 
In [[1980]] verkocht de familie Van Nispen tot Pannerden het landgoed aan de [[Stichting Huis Bergh]]. Vervolgens ging het grootste deel van de Byvanck in [[1984]] over in handen van Natuurmonumenten.
 
In [[1980]] verkocht de familie Van Nispen tot Pannerden het landgoed aan de [[Stichting Huis Bergh]]. Vervolgens ging het grootste deel van de Byvanck in [[1984]] over in handen van Natuurmonumenten.
 
Voor de Beekse gemeenschap echter was op het landgoed het Huis de Steeg toch het belangrijkste bouwwerk gedurende de decennia rond [[1900]]. Want hier gebeurde het! Het was de woning van de rentmeestersfamilie Meisters, met in die tijd als de meest op de voorgrond tredende [[Meisters, Peter|,eneer Peter Meisters]] ([[1875]]-[[1938]]). Hij was zijn vader Cornelis Meisters na diens plotselinge dood opgevolgd. Hiervoor brak hij zijn priesterstudie af. Peter is altijd ongehuwd gebleven.
 
 
Samen met [[Angeren, Johannes Martinus van|pastoor Van Angeren]] en [[Vermeulen, Hendrikus Johannes Alphonsus Hubertus|meester Vermeulen]] vormde hij een hechte vriendschap van gelijkgestemde zielen. Ze werden wel de [[Drie Goden]] genoemd.
 
 
<gallery caption="Klik op een afbeelding voor een grotere versie...">
 
Afbeelding:HuisDeByvanck2009-3.jpg|Huis de Byvanck te Beek (Augustus 2009). Foto: Gert-willem Romer.
 
Afbeelding:HuisDeByvanck2009-2.jpg|Huis de Byvanck te Beek (Augustus 2009). Foto: Gert-willem Romer.
 
Afbeelding:HuisDeByvanck2009-1.jpg|Huis de Byvanck te Beek (Augustus 2009). Foto: Gert-willem Romer.
 
</gallery>
 
  
 
Het adres van Huis de Byvanck is [[Byvank]] 8 in Beek.
 
Het adres van Huis de Byvanck is [[Byvank]] 8 in Beek.
  
 +
{|
 +
|[[Bestand:HuisDeByvanck2009-3.jpg|thumb|300px|<center>'''Huis de Byvanck…</center>]]
 +
|[[Bestand:HuisDeByvanck2009-2.jpg|thumb|300px|<center>'''… in augustus 2009. </center>]]
 +
|[[Bestand:HuisDeByvanck2009-1.jpg|thumb|300px|<center>'''Foto's: [[Römer, GertWillem|Gert-willem Römer]]</center>]]
 +
|}
 
==Kaart==
 
==Kaart==
 
Op landgoed De Byvanck hebben meerdere lanen een naam. Dit zijn echter geen officiële straatnamen. [[:Categorie:Lanen Byvanck|Klik hier]] voor een overzicht.
 
Op landgoed De Byvanck hebben meerdere lanen een naam. Dit zijn echter geen officiële straatnamen. [[:Categorie:Lanen Byvanck|Klik hier]] voor een overzicht.

Versie van 19 feb 2021 om 11:49

Byvanck kl.jpg

De Byvanck (voor het eerst vermeld in 1361) is een landgoed, ten westen van het Bergherbos en de dorpskern van Beek.

Dat landgoed bestaat uit naald- en loofbos met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande lanen met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke eikenbos is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van aronskelk, bosanemoon, dalkruid en groot heksenkruid.

Het huidige Huis de Byvanck op het landgoed aan de Bijvank is in 1792 gebouwd door Johannes Nepomucenus Hoevel. Een karakteristiek element is de dakruiter. Het gebouw is sinds 31 januari 1967 een rijksmonument (monumentnummer 9283).

De oudste dochter uit zijn tweede huwelijk (met Maria Johanna Messmecker) trouwde in 1803 met Hendrik Antoon van der Renne. Het jonge paar ging op de Byvanck wonen. Na de dood van zijn schoonvader in 1810 werd Hendrik Antoon eigenaar van De Byvanck.

Aan de voorgevel van het Huis de Byvanck liet hij het geslachtswapen bevestigen, nadat koning Willem I op 27 september 1817 zijn erfelijke adellijke titel ridder had erkend. Zijn vader Franciscus Bernardus van der Renne had die titel op 27 november 1785 ontvangen van de Habsburgse keizer Joseph II. Het betreffende wapen is nu in het bezit van het Liemers Museum.

Hendrik Antoons zoon Oswald Petrus Henricus van der Renne erfde De Byvanck in 1828, waarna diens dochter en enige kind Caroline in 1870 eigenaresse werd. Door haar huwelijk 1882 ging het over op haar echtgenoot Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach.

Zij woonden in Lindau aan het Bodenmeer in Beieren, maar vertoefden meestal drie maanden per jaar op De Byvanck. Tijdens deze zomervakanties heeft der alte Max veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester Henri Vermeulen in Beek.

Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog is de jongste zoon van Caroline en Max, jonker Kurt, in Duitse militaire dienst overleden. Dit was een gevolg van zijn zwakke gezondheid; niet van oorlogshandelingen. In 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, is kleinzoon Benno Freiherr Lochner von Hüttenbach (Elten, 1924), gesneuvelde aan het Oostfront door een artillerievoltreffer.

In de jaren daarna kwam jhr. Ernest van Nispen tot Pannerden (jonker Ernest) in beeld, die zich manifesteerde als de kroniekschrijver, vooral bij de jacht. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, rentmeester Peter Meisters ongelukkigerwijs een "nekschot" hagel bezorgde. In 1921 is een van de dochters van der alte Max, Elisabeth, in het huwelijk getreden met deze jonker Ernest. De Byvanck ging mee in het huwelijk.

In 1980 verkocht de familie Van Nispen tot Pannerden het landgoed aan de Stichting Huis Bergh. Vervolgens ging het grootste deel van de Byvanck in 1984 over in handen van Natuurmonumenten.

Het adres van Huis de Byvanck is Byvank 8 in Beek.

Huis de Byvanck…
… in augustus 2009.

Kaart

Op landgoed De Byvanck hebben meerdere lanen een naam. Dit zijn echter geen officiële straatnamen. Klik hier voor een overzicht.

Bezig met het laden van de kaart...

Bronnen

Externe links