Brontekst bekijken van Nes, Johan Frederik Walraven van

'''Johan Frederik Walraven van Nes''', zich ook noemende '''Jean Fréderic Walraven van Nes''', werd geboren te Utrecht in [[1795]] als zoon van Willem Jacob van Nes en Catharina Maria Anna de Braconier. Hij trouwde op 15 maart [[1820]] te [[Zutphen]] met Maria Antoinetta Remij. Zij was geboren in de Nederlandse kolonie Essequibo, in het huidige Brits Guyana, die Nederlands bezit was van [[1616]] tot [[1814]]. Walraven van Nes was bij zijn huwelijk advocaat van beroep.

Dit huwelijk werd op 26 maart [[1840]] te Amsterdam ontbonden, waarop Walraven van Nes op 26 september van datzelfde jaar in de [[gemeente Bergh]] trouwde met de Duitse Eugenia Clara Alexandrina Carolina Adophina B. barones van Hertefeld. Als zijn beroep wordt dan vermeld resident. Dit was de titel van de hoogste bestuursambtenaar van een gewest in het toenmalige in Nederlands-Indië. Hoelang hij deze functie in 1840 al bekleedde, is niet bekend (hij kan met verlof in Nederland zijn geweest). Binnen enkele jaren na zijn tweede huwelijk werden op Java ten minste twee kinderen geboren; een dochter in Batavia en een zoon in Semarang.

Er zijn twee aanwijzingen dat Walraven van Nes resident was van een gewest op Midden-Java, namelijk de geboorte van zijn zoon in Semarang, en een artikel dat hij in [[1844]] schreef voor het Tijdschrift voor Nederlandsch-Indië, getiteld ''Verhandeling over de waarschijnlijke oorzaken die aanleiding tot de onlusten van 1825 en de volgende jaren in de Vorstenlanden gegeven hebben'' (6e serie, IV, blz. 129-132). De Vorstenlanden waren de sultanaten op Midden-Java (Yogyakarta, Surakarta). In [[1851]] schreef hij voor hetzelfde tijdschrift een artikel getiteld ''De Chinezen op Java''.

Behalve resident was hij in Nederlands-Indië lid van de Raad van Nederlands-Indië, een onafhankelijk adviesorgaan van de gouverneur-generaal. 

Op zijn laatst in [[1847]] kwam Walraven van Nes weer naar Nederland, waar hij vanaf dat jaar tot [[1855]] woonde in het huis '[[Lants Croon|Inde Lants Croon]]' te [['s-Heerenberg]]. Hij had er een hele hofhouding tot zijn beschikking, en stond toen te boek als gepensioneerd lid van de Raad van Nederlands-Indië.

Het is niet bekend, waar Walraven van Nes zich tussen 1855 en [[1865]] ophield, maar op 23 september van laatstgenoemd jaar trouwde hij te Schaerbeek (België) met Antoinette Bremer uit Doesburg. Hij was bij zijn derde huwelijk weduwnaar van zijn tweede vrouw, de barones van Hertefeld. Op 24 juli [[1867]] werd het derde huwelijk ingeschreven in Utrecht, waaruit omstreeks die tijd een zoon werd geboren. Walraven van Nes is waarschijnlijk de rest van zijn leven in of bij Utrecht blijven wonen. Hij overleed in zijn geboortestad op 27 februari [[1873]], 77 jaar oud.

{{Onderwerp|Personen||Indiëgangers}}