Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Meestershuis Stokkum: verschil tussen versies
| Regel 3: | Regel 3: | ||
Het allereertse hoofd der school dat met zijn gezin het huis betrok, was [[Johannes Antonius Leisink]]. Toen de school in [[1922]] vanwege de [[Pacificatie]] van [[1917]] een rooms katholieke bijzondere school werd, kwam [[pastoor Van Sonsbeeck]] hem vertellen dat hij geen hoofd van de school kon blijven omdat hij geen katholiek godsdienstdiploma had. Het verhaal gaat dat de meester daarop de historische vraag stelde: "Maar betekent dat dan dat hier voortaan met katholieke potloden geschreven moet worden?" | Het allereertse hoofd der school dat met zijn gezin het huis betrok, was [[Johannes Antonius Leisink]]. Toen de school in [[1922]] vanwege de [[Pacificatie]] van [[1917]] een rooms katholieke bijzondere school werd, kwam [[pastoor Van Sonsbeeck]] hem vertellen dat hij geen hoofd van de school kon blijven omdat hij geen katholiek godsdienstdiploma had. Het verhaal gaat dat de meester daarop de historische vraag stelde: "Maar betekent dat dan dat hier voortaan met katholieke potloden geschreven moet worden?" | ||
| − | Van [[1924]] tot [[1961]] woonde [[Bernard Hendrikus Kolner]], hoofd van de school, in het meestershuis. Hij heeft veel verdiensten voor Stokkum gehad, maar stond ook bekend als een erg strenge schoolmeester. Hij was voorzitter van het kerkkoor, raadgever van de [[Harmonie Volharding]] en het [[ | + | Van [[1924]] tot [[1961]] woonde [[Bernard Hendrikus Kolner]], hoofd van de school, in het meestershuis. Hij heeft veel verdiensten voor Stokkum gehad, maar stond ook bekend als een erg strenge schoolmeester. Hij was voorzitter van het kerkkoor, raadgever van de [[Harmonie Volharding]] en het gilde [[Sint Oswaldus]], steunde hij de voetbalvereniging, nam het initiatief voor het jaarlijkse uitstapje van de ouden van dagen en was hij actief voor het Oranjecomité. |
In de jaren '80 van de 20e eeuw verkeerde het huis in een desolate toestand. Koen Roosendaal redde het van de ondergang. Hij pakte de restauratie grondig aan en herstelde het pand in zijn oude glorie. Sedert half jaren '90 zijn Martin en Carla Jutte het huis. In 2008 ontvingen zij van de [[gemeente Montferland]] de gemeentelijke [[Monumentenprijs]]. | In de jaren '80 van de 20e eeuw verkeerde het huis in een desolate toestand. Koen Roosendaal redde het van de ondergang. Hij pakte de restauratie grondig aan en herstelde het pand in zijn oude glorie. Sedert half jaren '90 zijn Martin en Carla Jutte het huis. In 2008 ontvingen zij van de [[gemeente Montferland]] de gemeentelijke [[Monumentenprijs]]. | ||
Versie van 1 nov 2008 om 13:34
Veel van het oorspronkelijke Jugendstil-karakter van het oude schoolmeesterswoning, meestershuis, te Stokkum kon in de loop van de jaren bewaard blijven. Het pand en de in dezelfde stijl gebouwde lagere school, deze werd begin jaren '70 afgebroken, vormden een architectonische eenheid. Het gebouw maakt deel uit van het historisch gegroeide dorpsbeeld en speelt daarin een beeldbepalende rol op de hoek van de [[Gildestraat] en de Eltenseweg.
Het allereertse hoofd der school dat met zijn gezin het huis betrok, was Johannes Antonius Leisink. Toen de school in 1922 vanwege de Pacificatie van 1917 een rooms katholieke bijzondere school werd, kwam pastoor Van Sonsbeeck hem vertellen dat hij geen hoofd van de school kon blijven omdat hij geen katholiek godsdienstdiploma had. Het verhaal gaat dat de meester daarop de historische vraag stelde: "Maar betekent dat dan dat hier voortaan met katholieke potloden geschreven moet worden?"
Van 1924 tot 1961 woonde Bernard Hendrikus Kolner, hoofd van de school, in het meestershuis. Hij heeft veel verdiensten voor Stokkum gehad, maar stond ook bekend als een erg strenge schoolmeester. Hij was voorzitter van het kerkkoor, raadgever van de Harmonie Volharding en het gilde Sint Oswaldus, steunde hij de voetbalvereniging, nam het initiatief voor het jaarlijkse uitstapje van de ouden van dagen en was hij actief voor het Oranjecomité.
In de jaren '80 van de 20e eeuw verkeerde het huis in een desolate toestand. Koen Roosendaal redde het van de ondergang. Hij pakte de restauratie grondig aan en herstelde het pand in zijn oude glorie. Sedert half jaren '90 zijn Martin en Carla Jutte het huis. In 2008 ontvingen zij van de gemeente Montferland de gemeentelijke Monumentenprijs.
