Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Hermsen, Wilhelmus Arnoldus: verschil tussen versies
k |
|||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
De werkdag waren lang (12 uur, met een korte middagpause van 45 minuten) en men moest vroeg op, aanvang werk om 6 uur. Omdat men ook nog een half uur moest lopen werd er om kwart voor 5 op de deur gebonsd: Aufstehen. De ene dag- (van 6.00 tot 18.00 uur) en andere week nachtdienst (van 18.00 tot 6.00 uur) en dat zes dagen lang. De zondag was in principe vrij. In principe, want op zondag moest de barak worden opgeruimd en schoongemaakt. | De werkdag waren lang (12 uur, met een korte middagpause van 45 minuten) en men moest vroeg op, aanvang werk om 6 uur. Omdat men ook nog een half uur moest lopen werd er om kwart voor 5 op de deur gebonsd: Aufstehen. De ene dag- (van 6.00 tot 18.00 uur) en andere week nachtdienst (van 18.00 tot 6.00 uur) en dat zes dagen lang. De zondag was in principe vrij. In principe, want op zondag moest de barak worden opgeruimd en schoongemaakt. | ||
| + | |||
| + | [[Afbeelding:Willem Hermsen1.jpg|200px|right|thumb|gedicht]] | ||
De Zeeuw Marien Phernambucq over zijn eerste kennismaking met het werk: ''De komende weken en maanden waren zwaar en zeer vermoeiend. 12 uren per dag zware arbeid en nog een uur lopen heen en weer. 6 dagen per week, de ene week overdag, de andere week nachtdienst. We kregen te weinig eten en de nachtrust die we zo hard nodig hadden werd telkens verstoord door luchtalarm en moesten we de schuilkelder in. Tot op heden war er nog nooit een bom op Leipzig gevallen. Ik kreeg zo’n te kost aan slaap dat alles niet goed meer tot me doordrong. Ik viel de eerste 6 weken dan ook 10 pond af''. | De Zeeuw Marien Phernambucq over zijn eerste kennismaking met het werk: ''De komende weken en maanden waren zwaar en zeer vermoeiend. 12 uren per dag zware arbeid en nog een uur lopen heen en weer. 6 dagen per week, de ene week overdag, de andere week nachtdienst. We kregen te weinig eten en de nachtrust die we zo hard nodig hadden werd telkens verstoord door luchtalarm en moesten we de schuilkelder in. Tot op heden war er nog nooit een bom op Leipzig gevallen. Ik kreeg zo’n te kost aan slaap dat alles niet goed meer tot me doordrong. Ik viel de eerste 6 weken dan ook 10 pond af''. | ||
| Regel 24: | Regel 26: | ||
Henk Verstaate heeft in dichtvorm zijn medebewoners van Am Entenweher beschreven, vermoedelijk eind 1944. Willem komt hierin voor: | Henk Verstaate heeft in dichtvorm zijn medebewoners van Am Entenweher beschreven, vermoedelijk eind 1944. Willem komt hierin voor: | ||
| − | [[Afbeelding:Willem | + | {| |
| − | + | |- valign=top | |
| + | [[Afbeelding:Willem Hermsen2.jpg|350px|thumb|Foto zoals gepubliceerd in de boeken Gedwongen Vriendschap en Fremde Gäste.]] | ||
| + | [[Afbeelding:Willem Hermsen3.jpg|350px|thumb|8 April / 21 Mei 1945: Herhaling circusact links: Cees Davidse met trompet, midden (op de rug): Paul den Boer, rechts: Willem Hermsen als circusdirecteur]] | ||
| + | |} | ||
Deze strofes refereren duidelijk naar de twee foto’s van het circuspaard en circusdirecteur Willem Hermsen. Er was soms ontspanning, zoals theatervoorstelling. In Lager Mangold speelde iedere zondag een orkest van Lagerbewoners populaire muziek en was er gelegenheid tot dansen. | Deze strofes refereren duidelijk naar de twee foto’s van het circuspaard en circusdirecteur Willem Hermsen. Er was soms ontspanning, zoals theatervoorstelling. In Lager Mangold speelde iedere zondag een orkest van Lagerbewoners populaire muziek en was er gelegenheid tot dansen. | ||
Op 24 december 1944 werd in Lager Mangold een kerstbijeenkomst gehouden voor de buitenlanders, aanvang 17.00. Als onderdeel 16: Circuspferd. Willem speelde mee in deze act als circusdirecteur. | Op 24 december 1944 werd in Lager Mangold een kerstbijeenkomst gehouden voor de buitenlanders, aanvang 17.00. Als onderdeel 16: Circuspferd. Willem speelde mee in deze act als circusdirecteur. | ||
| − | |||
In verband met de oorlogsproductie werd het bedrijf na de bevrijding van Leipzig op 18 april 1945 door de Amerikaanse bezetter per direct stil gelegd, de dwangarbeiders hoeven niet meer op het werk te verschijnen. In Am Entenweiher was men blij, het wachten was op het vertrek naar Nederland. Voor enkelen duurde dit te lang en vertrokken. Voor de achterblijvers was er niet veel te doen meer. In ieder geval genoeg tijd om bij te komen van de vermoeienissen. Het weer in mei 1945 was mooi, de stemming goed, ideaal voor vrolijke initiatieven, zoals voetballen en herhalingen van bv de circusact waaraan Willem meewerkte. Daarvan zijn twee foto’s bekend, de exacte datum is onbekend. | In verband met de oorlogsproductie werd het bedrijf na de bevrijding van Leipzig op 18 april 1945 door de Amerikaanse bezetter per direct stil gelegd, de dwangarbeiders hoeven niet meer op het werk te verschijnen. In Am Entenweiher was men blij, het wachten was op het vertrek naar Nederland. Voor enkelen duurde dit te lang en vertrokken. Voor de achterblijvers was er niet veel te doen meer. In ieder geval genoeg tijd om bij te komen van de vermoeienissen. Het weer in mei 1945 was mooi, de stemming goed, ideaal voor vrolijke initiatieven, zoals voetballen en herhalingen van bv de circusact waaraan Willem meewerkte. Daarvan zijn twee foto’s bekend, de exacte datum is onbekend. | ||
| − | |||
== Bronnen == | == Bronnen == | ||
Versie van 28 apr 2023 om 17:34
Wilhelmus Arnoldus Hermsen is geboren op 01-05-1914 in Beek (Bergh), zoon van Johannes Wilhelmus Hermsen en Gerharda Stevens en overleden op 6 mei 2005 te Beek. Hij is bij velen bekend als boswachter te Kilder, trouwde, 32 jaar oud, op 27-11-1946 in Bergh met Maria Antonia Euling.
In het kader van de Stahl- und Eisen Aktion kwamen op 6 maart 1943 42 Nederlandse mannen in Leipzig aan om te gaan werken bij Rudolf Sack. Hiervan waren er 14 afkomstig uit ‘s Heerenberg en omgeving (waaronder Willem Hermsen), 10 uit Leiden en omgeving en 15 uit Alphen aan de Rijn en omgeving. Dit was absoluut niet vrijwillig, maar gedwongen. Klik op de link over de dwangarbeid om hierover meer te lezen.
Bovenstaande documenten zijn opgegeven door het bedrijf Rudolf Sack en laten ons zien wat we van hem te weten komen. Hij is van 10 maart 1943 bis kriegsende hier tewerkgesteld en werkte als Hilfsarbeiter in de Gr(osse) Dreh(erei) (=Nord). Hier maakte men in het kader van de oorlogsproductie hulzen voor geweren en granaten. Op 21 augustus 1944 werd Willem Hermsen overgeplaatst naar het Lager Am Entenweiher (capaciteit 75 man) aan de Priessnitzstrasse, daarvoor woonde hij in het Lager Mangold (capaciteit 1000 man).
Dat was veel gunstiger voor hem van het eerste lager lag niet ver van het spooremplacement van Leipzig Plagwitz en was dan ook kwetsbaar voor bombardementen, het andere lag verder weg en had daar veel minder last van. Ook was er een grasveld als buitenruimte aanwezig, en het naastgelegen sportveld mocht gebruikt worden, meerdere malen is hier gevoetbald, vooral na de bevrijding van Leipzig in afwachting van de terugreis. Deze lagers stonden onder bevel van een Lagerführer, in Am Entenweiher (Walter Grabo) was die goed, misschien zelfs licht vriendschappelijker.
De werkdag waren lang (12 uur, met een korte middagpause van 45 minuten) en men moest vroeg op, aanvang werk om 6 uur. Omdat men ook nog een half uur moest lopen werd er om kwart voor 5 op de deur gebonsd: Aufstehen. De ene dag- (van 6.00 tot 18.00 uur) en andere week nachtdienst (van 18.00 tot 6.00 uur) en dat zes dagen lang. De zondag was in principe vrij. In principe, want op zondag moest de barak worden opgeruimd en schoongemaakt.
De Zeeuw Marien Phernambucq over zijn eerste kennismaking met het werk: De komende weken en maanden waren zwaar en zeer vermoeiend. 12 uren per dag zware arbeid en nog een uur lopen heen en weer. 6 dagen per week, de ene week overdag, de andere week nachtdienst. We kregen te weinig eten en de nachtrust die we zo hard nodig hadden werd telkens verstoord door luchtalarm en moesten we de schuilkelder in. Tot op heden war er nog nooit een bom op Leipzig gevallen. Ik kreeg zo’n te kost aan slaap dat alles niet goed meer tot me doordrong. Ik viel de eerste 6 weken dan ook 10 pond af. Voor een betere bezetting werkte de Dreherei (waar Willem werkte) ook op zondag, maar werden hiervoor gecompenseerd door een vrije dag op dinsdag respectievelijk woensdag. Het was mogelijk dat bij een bijzondere opdracht er ook op zaterdag en/of zondag gewerkt moest worden. In 1944 moest men een aantal malen in de stad Leipzig helpen bij het opruimen van puin na een bombardement en wel op zondag van 8.00 tot 13.00 uur.
Aangezien het hier ging om specialistisch werk kregen de dwangarbeiders hier een korte opleiding. Vanaf 1936 vormt de productie van hulzen voor bommen en granaten de kern van de oorlogsproductie bij Rudolf Sack. De hulzen komen voor het grootste deel van de draaibanken in Dreherei Nord.
Henk Verstaate heeft in dichtvorm zijn medebewoners van Am Entenweher beschreven, vermoedelijk eind 1944. Willem komt hierin voor:
Deze strofes refereren duidelijk naar de twee foto’s van het circuspaard en circusdirecteur Willem Hermsen. Er was soms ontspanning, zoals theatervoorstelling. In Lager Mangold speelde iedere zondag een orkest van Lagerbewoners populaire muziek en was er gelegenheid tot dansen. Op 24 december 1944 werd in Lager Mangold een kerstbijeenkomst gehouden voor de buitenlanders, aanvang 17.00. Als onderdeel 16: Circuspferd. Willem speelde mee in deze act als circusdirecteur.
In verband met de oorlogsproductie werd het bedrijf na de bevrijding van Leipzig op 18 april 1945 door de Amerikaanse bezetter per direct stil gelegd, de dwangarbeiders hoeven niet meer op het werk te verschijnen. In Am Entenweiher was men blij, het wachten was op het vertrek naar Nederland. Voor enkelen duurde dit te lang en vertrokken. Voor de achterblijvers was er niet veel te doen meer. In ieder geval genoeg tijd om bij te komen van de vermoeienissen. Het weer in mei 1945 was mooi, de stemming goed, ideaal voor vrolijke initiatieven, zoals voetballen en herhalingen van bv de circusact waaraan Willem meewerkte. Daarvan zijn twee foto’s bekend, de exacte datum is onbekend.
Bronnen
- AROLSEN Archives (internationaal archief- en documentatiecentrum over slachtoffers van vervolging, dwangarbeid en genocide door Nazi-Duitsland, met online database)
- BOEK: Gedwongen Vriendschap, Rud. Sack, Tewerkgesteld bij Rudolph Sack in Leipzig maart 1943 – mei 1945, door Paul J. van Sluis. ISBN: 978-90-824255-0-5 (zie onderstaande link voor o.a. bestelinformatie.
- Website Sack Leipzig
- onderzoek Will Hermsen
