Riclindis, abdis

Riclindis was de vierde abdis van het Stift Elten. Zij was de opvolgster van abdis Richardis.

Riclindis is als abdis alleen bekend uit een bul van paus Victor II uit 1055. In deze bul bevestigde de paus op Riclindis' verzoek het bezit en de rechten van het stift, die keizer Otto II al in 973 aan de stiftdames had verleend. Hiermee werd de pauselijke bescherming vernieuwd, zodat geen hertog, koning of keizer, kortom geen enkele leenheer het stift belasting kon opleggen op straffe van excommunicatie.

Een van de verleende rechten was dat de stiftdames zelf hun abdis konden kiezen, onder voorbehoud van goedkeuring door de bisschop van Utrecht. Echter, het bisdom Utrecht had in 1580 als gevolg van de Reformatie opgehouden te bestaan, zodat er geen formele goedkeuring meer verleend kon worden. Daarom verzocht abdis Maria Sophia de paus in 1664 om het territorium van het Stift de status van immediatum te geven. Dit zou het Stift onder rechtstreeks pauselijk gezag stellen en de abdis de macht van een bisschop geven. Als argument haalde zij onder meer aan dat het Stift Essen dezelfde status had. Op 1 juli 1669 stond paus Clemens IX dit toe. In 1675 herbevestigde paus Clemens X dit besluit.

Abdis Riclindis komt niet voor in het Necrologium van Elten, zodat haar sterfdag onbekend is. Zij werd opgevolgd door abdis Ermgard I.

Bronnen

• Op Google Books:
  • Het necrologium en het tynsboek van het adelijk jufferen-stift te Hoog-Elten, medegedeeld uit het onuitgegeven oorspronkelijk handschrift, benevens ene geschiedenis der Abdij, N.C. Kist; Leiden (1853), blz. 54
  • Machtsstrijd in Hamaland door Anton Kos in: Jaarboek voor middeleeuwse geschiedenis, deel 5, Hilversum (2002), blz. 51
  • Die kirchenrechtliche Stellung der Äbtissin von Elten door Michael Freiherr von Fürstenberg in: Liber amicorum Raphaël De Smedt, Leuven (2001), blz. 24
• Landesarchiv NRW Abteilung Rheinland Urkunden AA 0231 120.68.01-02 Stift Elten, Urkunde 1a