Jansen, Elisabeth Theodora Maria

Elisabeth Theodora Maria Jansen werd geboren te Braamt in 1926. Zij overleed op 71-jarige leeftijd op 19 januari 1998 te Bussum, waar ze vier dagen later werd begraven op het Nieuwe R.-K. Kerkhof.

Het onderstaande is de tekst van het In Memoriam van 23 januari 1998 waarmee de medezusters van het overlijden van zuster Gudula op de hoogte werden gesteld.

Beste zusters,

Opnieuw moeten wij laten weten dat een dierbare medezuster van ons is heengegaan. Zr. Gudula Jansen. Zij was al geruime tijd zeer ernstig ziek en verbleef sinds juli jl. in de communiteit van Mariëngaard te Bussum, waar zij liefdevol verpleegd werd. In september heeft pastor van Ulden uit Sneek haar het sacrament van de zieken toegediend. Dat was voor beiden heel ontroerend en heeft een diepe indruk nagelaten. Maandagavond 19 januari heeft zr. Gudula temidden van medezusters heel rustig haar leven terug gegeven aan haar Schepper.

Elisabeth, Theodora Maria Jansen werd in 1926 geboren te Bergh in Gelderland. In 1950 vertrok zij naar Amersfoort om toe te treden tot de congregatie van de Zusters van O.L.Vrouw. Hier werd zij in 1951 ingekleed en legde ze in 1953 haar geloften af. Na haar noviciaat heeft Gudula een groot aantal jaren deel uitgemaakt van de communiteit van O.L. Vrouw ter Eem in Amersfoort, waar zij huishoudelijke taken verrichtte. Ook heeft zij nog enkele jaren in een kleine groep aan de Verdiweg in Amersfoort gewoond. Via berichtgeving vanuit de SNVR (Stichting Nederlandse Vrouwelijke Religieuzen) werd het bestuur in die jaren opmerkzaam gemaakt op pastorieën, waar een zuster gevraagd werd mee te helpen in de parochie en op de pastorie.

En zo is zuster Gudula in 1972 vanuit de groep aan de Verdiweg samen met pastor Van Ulden in Gorredijk begonnen. In 1983 verhuisden zij naar Sneek. In beide parochies heeft Gudula zich heel verdienstelijk gemaakt. Dit werk gaf haar de kans zich volledig te ontplooien en met haar gegeven talenten te woekeren. En dat heeft ze voor meer dan 100% gedaan. Mede door haar toedoen werden de pastorieën in Sneek en Gorredijk een open huis, waar een ieder welkom was en waar er altijd tijd was voor een praatje en een kopje koffie. Het werk dat zij verrichtte en het parochieleven gaven haar veel inspiratie en van daaruit kon zij ten volle leven. Zij was een prettige huisgenote en werd in de parochie ervaren als een diep-gelovige vrouw, die niet door veel woorden maar door haar zijn uitstraalde wat het voor haar betekende om beeld van God te zijn. Van Gudula mogen wij zeggen dat zij heeft laten zien hoe goed God is en dat hij bij haar in veilige handen was.

In het voorjaar van 1996 openbaarde zich bij Gudula een ernstige ziekte. Aanvankelijk leek het dat zij zou herstellen, maar een half jaar later sloeg de ziekte opnieuw toe en werd duidelijk dat genezing niet meer mogelijk was. Zij was aangewezen op verpleging en dit was de reden dat ze naar de communiteit van Mariëngaard in Bussum verhuisde. De overgang van Sneek naar Bussum was heel groot voor haar. Haar ziekte belemmerde haar volledig te kunnen deelnemen aan het communiteitsleven en die contacten te leggen, die haar in Sneek zo verrijkt hadden. Ze kon de parochie in Sneek moeilijk los laten en waardeerde het heel bijzonder dat pastor van Ulden haar wekelijks op de hoogte hield van het wel en wee van de parochie en dat parochianen en andere bekenden haar regelmatig opzochten.