Oudenhoven, Ellie

Ellie Oudenhoven (62) heeft dinsdag 31 augustus 2010 afscheid genomen als juf van de Roncallischool in Zeddam. „Ik weet dat ik op de bewaarschool al juf speelde als ik vrij was”, vertelt ze.
„Dat is nooit veranderd. Ik wilde juf zijn en dat is mij ook altijd goed bevallen. Nooit heb ik iets anders geambieerd. Het belangrijkste vond ik om kinderen iets bij te brengen. Om kennis over te brengen. En dat kan niet altijd gezellig zijn, want ze moeten ook wat leren.”
Na negenendertig jaar in het onderwijs gezeten te hebben, vindt Oudenhoven het prima zo. „Ik heb altijd met veel plezier gewerkt”, zegt ze. „Ik had een heerlijk leven en heb nog steeds een heerlijk leven. In de loop van de jaren ben ik al wat minder gaan werken. Zo heb ik een beetje naar mijn pensioen toegeleefd. Het onderwijs was een plezierig deel van mijn leven.”De laatste tien jaar heeft Oudenhoven lesgegeven in Zeddam. Daarvoor heeft de uit Limburg afkomstige juf twee jaar in Arcen voor de klas gestaan, één jaar in Den Haag en vijfentwintig jaar in Bodegraven. „Ik heb de kweekschool in Venlo gedaan, met hoofdakte”, vertelt ze. „Dat werd toen bijna niet gedaan door vrouwen. In Bodegraven ben ik één jaar directeur geweest, maar hoofd zijn vond ik niet leuk. Dat heeft niets met onderwijs te maken, vond ik. Het is leuker om de kinderen iets bij te brengen.” In haar loopbaan heeft Oudenhoven alle groepen gehad, behalve de kleutergroepen. „Het waren toen nog aparte opleidingen. Of je ging voor kleuterleidster of voor juf.”
Na dertig jaar in het westen gewoond te hebben, verhuisde Ellie naar Zeddam vanwege het werk van haar man. „Ik hoorde dat er bij de Roncallischool iemand wegging en toen heb ik een brief gestuurd dat ik hier kwam wonen en ik werd aangenomen. De omschakeling van het westen naar het oosten was een grotere overgang dan dat ik gedacht had. Ik weet niet precies hoe ik het zeggen moet. Ze vonden mij anders.”
Ze heeft nooit moeite met veranderingen in het onderwijs gehad. „Wel heb ik veranderingen kritisch gevolgd en ik heb niet alles klakkeloos overgenomen”, laat ze weten. „Want niet alle veranderingen zijn verbeteringen.”

Nu de juf de schooldeur achter zich dichtgetrokken heeft, is er meer tijd om van haar drie kinderen met aanhang en drie kleinzoons te genieten. „We hebben een heerlijk gezin.’’ Ook pakt ze haar hobby schilderen weer op. ,,Bij een kunstenaar in Arnhem ga ik een schildercursus volgen om te kijken wat naast fijnschilderen mijn andere mogelijkheden zijn. Verder vind ik lezen, fietsen en tuinieren leuk. Samen met mijn man ga ik een rondreis door Portugal maken. Maar dat soort dingen deden we al. Er verandert eigenlijk niet veel.”
De school vergeet ze zeker niet. „Het is goed om contact te houden. Ik ga nog regelmatig even een kopje koffie drinken, en als ze in nood zitten, wil ik best nog wel eens invallen.”

Bron

• Montferland Journaal