Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Byvanck: verschil tussen versies
(aanvulling; interne links indien nodig volgen bij het volgende opslaan) |
k (interne links en kleine verbeteringen) |
||
| Regel 5: | Regel 5: | ||
Door verdere vererving belanden we aan het eind van 19e eeuw. | Door verdere vererving belanden we aan het eind van 19e eeuw. | ||
| − | Hier zijn nog persoonlijke herinneringen op papier bewaard gebleven, zoals over Oswald Peter baron van der Renne, die bekend stond om zijn korte lontje, zoals we nu (2010) zouden zeggen. Oswald gaf bij een conflict de grootvader (die op dat moment niet wilde voldoen aan de grillen van de hooggeborene) van rentmeester Peter Meisters, bij het vertrek van de Bijvank, een schot hagel na. Gelukkig bleek het een schampschot. In dit kader kon menig bosarbeider, die niet vlot aan des heren wensen voldeed, op een aframmeling rekenen. | + | Hier zijn nog persoonlijke herinneringen op papier bewaard gebleven, zoals over Oswald Peter baron van der Renne, die bekend stond om zijn korte lontje, zoals we nu (2010) zouden zeggen. Oswald gaf bij een conflict de grootvader (die op dat moment niet wilde voldoen aan de grillen van de hooggeborene) van rentmeester [[Meisters, Peter|Peter Meisters]], bij het vertrek van de Bijvank, een schot hagel na. Gelukkig bleek het een schampschot. In dit kader kon menig bosarbeider, die niet vlot aan des heren wensen voldeed, op een aframmeling rekenen. |
| − | |||
Caroline, de dochter van baron Oswald, huwde in 1882 met Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach en erfde gelijktijdig de Bijvank. | Caroline, de dochter van baron Oswald, huwde in 1882 met Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach en erfde gelijktijdig de Bijvank. | ||
| − | Dit laatste gezin, wonend in Lindau, vertoefde drie maanden per jaar op de Bijvank. Tijdens zo'n `zomervakantie', heeft `der alte Max' veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de tweede wereldoorlog verloren gegaan. Ook | + | Dit laatste gezin, wonend in Lindau aan de Bodensee, vertoefde meestal drie maanden per jaar op de Bijvank. Tijdens zo'n `zomervakantie', heeft `der alte Max' veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de tweede wereldoorlog verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester [[Vermeulen, Hendrikus Johannes Alphonsus Hubertus|Henri Vermeulen]] in Beek. |
In de jaren daarna kwam Jonker Ernest in beeld en manifesteerde zich volgens de kroniekschrijver, vooral bij de jacht. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, meneer Peter Meisters ongelukkigerwijs een `nekschot' hagel bezorgde. | In de jaren daarna kwam Jonker Ernest in beeld en manifesteerde zich volgens de kroniekschrijver, vooral bij de jacht. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, meneer Peter Meisters ongelukkigerwijs een `nekschot' hagel bezorgde. | ||
| Regel 16: | Regel 15: | ||
In 1980 verkocht de familie Nispen tot Pannerden de landgoed aan `de Stichting Huis Bergh'. Vervolgens ging het grootste deel van de Bijvank in 1984 over in handen van `Natuurmonumenten'. | In 1980 verkocht de familie Nispen tot Pannerden de landgoed aan `de Stichting Huis Bergh'. Vervolgens ging het grootste deel van de Bijvank in 1984 over in handen van `Natuurmonumenten'. | ||
| + | Voor de Beekse gemeenschap echter was op het landgoed het Huis de Steeg toch het belangrijkste bouwwerk gedurende de decennia rond [[1900]]. Want hier gebeurde het! Het was de woning van de rentmeestersfamilie Meisters, met in die tijd als de meest op de voorgrond tredende [[Meisters, Peter|`Meneer' Peter Meisters]] ([[1875]]-[[1938]]). Hij was zijn vader Cornelis Meisters, na diens plotselinge dood opgevolgd. Hiervoor brak hij zijn priesterstudie af. Peter is altijd ongehuwd gebleven. | ||
| + | Samen met [[Angeren, pastoor Johannes Martinus van|pastoor Van Angeren]] en [[Vermeulen, Hendrikus Johannes Alphonsus Hubertus|meester Vermeulen]] vormde hij een hechte vriendschap van gelijkgestemde zielen. Ze werden wel `de [[Drie Goden]]' genoemd. | ||
| − | + | ==bronnen== | |
| − | + | Collectie Vermeulen (Liemers Museum) | |
<gallery caption="Klik op een afbeelding voor een grotere versie..."> | <gallery caption="Klik op een afbeelding voor een grotere versie..."> | ||
Versie van 22 feb 2010 om 12:23
De Byvanck (voor het eerst vermeld in 1361) is een landgoed, ten westen van het Bergherbos en de dorpskern van Beek, dat bestaat uit naald- en loofbos met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande lanen met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke eikenbos is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van aronskelk, bosanemoon, dalkruid en groot heksenkruid.
Huis de Byvanck
Het huidige Huis de Byvanck op het landgoed is in 1792 gebouwd door Johannes Nepomucenus Hoevel. Door verdere vererving belanden we aan het eind van 19e eeuw.
Hier zijn nog persoonlijke herinneringen op papier bewaard gebleven, zoals over Oswald Peter baron van der Renne, die bekend stond om zijn korte lontje, zoals we nu (2010) zouden zeggen. Oswald gaf bij een conflict de grootvader (die op dat moment niet wilde voldoen aan de grillen van de hooggeborene) van rentmeester Peter Meisters, bij het vertrek van de Bijvank, een schot hagel na. Gelukkig bleek het een schampschot. In dit kader kon menig bosarbeider, die niet vlot aan des heren wensen voldeed, op een aframmeling rekenen.
Caroline, de dochter van baron Oswald, huwde in 1882 met Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach en erfde gelijktijdig de Bijvank. Dit laatste gezin, wonend in Lindau aan de Bodensee, vertoefde meestal drie maanden per jaar op de Bijvank. Tijdens zo'n `zomervakantie', heeft `der alte Max' veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de tweede wereldoorlog verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester Henri Vermeulen in Beek.
In de jaren daarna kwam Jonker Ernest in beeld en manifesteerde zich volgens de kroniekschrijver, vooral bij de jacht. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, meneer Peter Meisters ongelukkigerwijs een `nekschot' hagel bezorgde. We zijn inmiddels 1921 genaderd, waar een van de dochters van `der alte Max' Elisabeth, in het huwelijk trad met genoemde Jhr. Ernest van Nispen tot Pannerden. De Bijvank ging mee in het huwelijk.
In 1980 verkocht de familie Nispen tot Pannerden de landgoed aan `de Stichting Huis Bergh'. Vervolgens ging het grootste deel van de Bijvank in 1984 over in handen van `Natuurmonumenten'.
Voor de Beekse gemeenschap echter was op het landgoed het Huis de Steeg toch het belangrijkste bouwwerk gedurende de decennia rond 1900. Want hier gebeurde het! Het was de woning van de rentmeestersfamilie Meisters, met in die tijd als de meest op de voorgrond tredende `Meneer' Peter Meisters (1875-1938). Hij was zijn vader Cornelis Meisters, na diens plotselinge dood opgevolgd. Hiervoor brak hij zijn priesterstudie af. Peter is altijd ongehuwd gebleven. Samen met pastoor Van Angeren en meester Vermeulen vormde hij een hechte vriendschap van gelijkgestemde zielen. Ze werden wel `de Drie Goden' genoemd.
bronnen
Collectie Vermeulen (Liemers Museum)
- Klik op een afbeelding voor een grotere versie...
Huis de Byvanck te Beek (Augustus 2009). Foto: Gert-willem Romer.
Huis de Byvanck te Beek (Augustus 2009). Foto: Gert-willem Romer.
Huis de Byvanck te Beek (Augustus 2009). Foto: Gert-willem Romer.
Kaart
<googlemap lat="51.906949" lon="6.166248" zoom="14"> </googlemap>
Foto's Barghief
Bronnen
- Brochure Bergherbos en de Byvank van Vereniging Natuurmonumenten.
- Kerspel Beek in de Liemers (Huis de Byvanck)
- Collectie Vermeulen (Liemers Museum)
