Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Klok van Sint Oswaldus: verschil tussen versies
| Regel 18: | Regel 18: | ||
== Zie ook == | == Zie ook == | ||
| − | * Henk Limbeek, Rond de Klok van Sint Oswaldus. [[Old Ni-js 072|Old Ni-js nr. 72]],juli [[2009]], blz. 10-12 | + | * Henk Limbeek, Rond de Klok van Sint Oswaldus. [[Old Ni-js 072|Old Ni-js nr. 72]], juli [[2009]], blz. 10-12 |
== Andere bladen voor de jongens in Indië == | == Andere bladen voor de jongens in Indië == | ||
Huidige versie van 14 okt 2020 om 20:10
De Klok van Sint Oswaldus heette het maandblad in krantformaat 22 x 34 cm die het Katholiek Thuisfront in de parochie Zeddam van januari 1948 tot begin 1951 stuurde naar onze jongens in Indië. In die tijd werd Braamt een zelfstandige parochie en kwam er een eigen hoekje in de krant: Het lieve vrouwe Klokje.
Zittend van links naar rechts: A. Helmes (voorzitter), kapelaan A. Borghuis (geestelijk adviseur), G. Ketelaar (penningmeester).
Staand van links naar rechts: W. Tomesen, G. Roelofse (secretaris), F. Philipse.
De redactie was zeer begaan met het welzijn van de jongens in Indië. Toen in de zomer van 1950 de meeste, maar nog niet alle jongens weer thuis waren, liet een moeder, wier zoon was afgekeurd en dus niet in Indië was geweest, zich ontvallen:
"Waar is nou de Klok nog voor nodig! Ik kan het kwartje wel beter gebruiken. De slungels in Indië komen niks te kort!"
Hierop diende meester Helmes haar in het redactioneel commentaar in aflevering 34 van juli 1950 fel van repliek:
Beste moeder!
Als gij uw kwartje beter kunt gebruiken, dan is dat uw goede recht, en hebt gij schoon gelijk om geen „Klok” te kopen. Want we leven gelukkig weer in ’n vrij land, waar het vragen vrij staat en het geven ook.
Maar beste Moeder, geen recht hebt gij zo maar te beweren, dat de jongens in Indië niets te kort komen. Zijn komen en kwamen veel, zeer veel te kort. Zo veel, dat het werk van Thuisfront, Niwin etc. maar een drubbel (sic) op een gloeiende plaat betekende. Wanneer de jongens uit Indië terugkomen, dan spreken zij daar niet over en vertellen de narigheid niet die zij er hebben meegemaakt.
Tenslotte beste moeder; nog minder recht hebt gij hen te betitelen als slungels. In Indië waren het geen slungels, getuige de rapporten van Aalmoezeniers en commandanten, en een ieder, die ogen in de kop heeft kan zien, dat zij ook niet als slungels zijn teruggekeerd. Moeder, wanneer uw zoon niet voor de militaire dienst was afgekeurd, had hij misschien ook in Indië gezeten. Zoudt gij dan niet anders gesproken hebben?
Meester Helmes had gelijk: na terugkeer spraken de jongens niet over de narigheid die ze in Indië meegemaakt hadden. Een minderheid is daar jaren later pas aan toegekomen.
Zie ook
- Henk Limbeek, Rond de Klok van Sint Oswaldus. Old Ni-js nr. 72, juli 2009, blz. 10-12
