Ermgard II, abdis

Ermgard II was de zevende abdis van het Stift Elten. Zij was de opvolgster van abdis Giltruit. Er zijn nog twee abdissen geweest die Ermgard heetten, namelijk de vijfde en de dertiende abdis.

In het Necrologium van Elten staat haar overlijden vermeld onder IIII Kal Oct. (28 september), vermoedelijk omstreeks 1129. De tekst van de inschrijving luidt:

o[biit]] Ermgardis Abba reedificatrix huius Ecclesie (piisime memorie Orate fideliter pro ea.) Abba q[ui] tunc preest debet offerre sacerdoti summam missam celebranti j bt. Capit[ulum] j bt. Et Thesaur[aria] ponet ix cand[elas] vigil[iales] Et est sepulta inter altare s[ancti] Johannis et sepulchrum Wichmanni.

overleed abdis Ermgard die deze kerk heeft herbouwd (bid trouw voor haar vrome gedachtenis). De abdis moet de priester die de mis celebreert 1 butken geven en het kapittel 1 butken. En de thesauraria zet negen kaarsen voor de wake. En het graf is tussen het Sint-Jansaltaar en het graf van Wichman.

Een butken of botje is een oude muntsoort. Hiermee werd het stipendium voor de misintentie betaald.

Uit deze inschrijving blijkt dat abdis Ermgard de abdijkerk heeft herbouwd. Nadere gegevens ontbreken, zodat niet bekend waarom de herbouw heeft plaatsgevonden. Was de kerk verwoest door natuur- of oorlogsgeweld, of was de kerk bouwvallig geworden? Wellicht ook vond de abdis dat het tijd was de tufstenen kerk van graaf Wichman te vervangen.

De nieuwe kerk was een Romaanse basiliek en werd in 1129 ingewijd door bisschop Sigwart van Minden in aanwezigheid van Lotharius III, hertog van Saksen en later Duitse keizer. Aangenomen wordt dat Ermgard rond de tijd van de inwijding is overleden, maar uit de bronnen blijkt niet waarop deze aanname gebaseerd is.

Abdis Ermgard II werd opgevolgd door abdis Adelheid I.

Bronnen

• Het necrologium en het tynsboek van het adelijk jufferen-stift te Hoog-Elten, medegedeeld uit het onuitgegeven oorspronkelijk handschrift, benevens ene geschiedenis der Abdij, N.C. Kist; Leiden (1853), blz. 26–27, 54, 94 (Google Books)
• Sint-Vituskerk op Wikipedia