Willemsen, Joannes

Joannes Willemsen, in 1797 geboren in Elst als zoon van Petrus Willemsen en Cornelia Glover, werd na zijn priesterwijding in 1820 kapelaan in 's-Heerenberg. Drie jaar later besloot hij als missionaris naar Suriname te gaan.

Hij vertrok op 15 september 1823 en kwam op 16 oktober aan in Paramaribo. Hij werkte in Coronie, destijds een missiepost aan de kust ten westen van Paramaribo. De plaatselijke bevolking bestond vooral uit voormalige slaven en kleurlingen, die er een reeks plantages bewerkten. Al na korte tijd werd Willemsen ziek, zodat hij al in juni 1824 naar Nederland terugkeerde.

Weer in zijn vaderland werd hij benoemd tot kapelaan in Gendringen. Zes jaar later, in september 1830, werd hij pastoor, eerst in Nijkerk, in januari 1840 in Arnhem en in 1848 in Duiven. In datzelfde jaar werd hij aartspriester van Gelderland als opvolger van Matthias Terwindt. Bij het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853 werd hij deken van het dekenaat Doesburg.

In 1859 ging hij met emeritaat en vestigde zich in Arnhem. Daar was hij nog waarnemend rector was het gesticht Insula Dei en president van de in 1848 door hemzelf opgerichte Sint Vincentiusvereniging. Hij droeg de eretitel Geheim Kamerheer van paus Pius IX. In 1868 werd hij nog proost van het Domkapittel in Utrecht.

Hij overleed in Arnhem op 25 augustus 1871, 74 jaar oud.

Bronnen

• Old Ni-js nr. 82, blz. 9
• Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek, door P.J. Blok en P.C. Molhuyzen, A.W. Sijthoff's uitgeversmaatschappij, Leiden (1921), deel 5, blz. 1129-1130
• Twee missionarissen onder de melaatschen en indianen van Suriname (P. Donders en J.B. Romme) , door een Redemptorist, uitgeverij J.J. Romen en zonen, Roermond (1894), blz. 152
• WieWasWie