Groene Grens

Een groene grens, of groene grensovergang, was tot 1995 de benaming van grensovergangen tussen Nederland en Duitsland waarbij geen permanente controle door de douane plaatsvond. Het Verdrag van Schengen had tot gevolg dat de permanente douanecontroles binnen Europa in het algemeen zouden verdwijnen. Na ingang van het verdrag werd ook de term groene grensovergang niet meer gebruikt.

Grensformaliteiten

Voor het passeren van een groene grensovergang waren over het algemeen dezelfde formaliteiten van toepassing als bij een reguliere grensovergang. Personen die de grens overstaken dienden dus te beschikken over een geldig paspoort en dienden zich eveneens te houden aan de geldende im- en exportbepalingen, bijvoorbeeld ten aanzien van sigaretten en alcoholische drank.

Soms golden er ook beperkingen aan de tijden waarop de grens gepasseerd mocht worden, bijvoorbeeld alleen bij daglicht en/of was het passeren van de grens uitsluitend voorbehouden aan inwoners van de betreffende grensgemeenten.

Voorbeelden van groene grensovergangen

• de Linthorst, nabij Stokkum;
• De fiets-/voetgangersovergang over de Duitse A3 tussen Stokkum en Elten, te midden van de Montferlandse bossen.
• Grensovergang de Boterweg. Deze voor fietsers en voetgangers toegankelijke grensovergang ligt in de bossen tussen Stokkum en Beek.
• Grensovergang de Zuidermarkweg. Deze grensovergang ligt even ten westen van de grensovergang Beek / Elten, en is alleen voor fietsers en voetgangers toegankelijk.