Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Hutchison, James William: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '[[Afbeelding:Flying Fortress B-17G.jpg|thumb|right|500px|'''Een Flying Fortress B-17G. De bommenwerper van Hutchison was van het uiterlijk weinig afwijkende type B-17F…') |
k (→Bronnen: nieuwe bron) |
||
| (4 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
Hutchison kreeg zijn opleiding tot bommenrichter op ''Deming Army Airfield'' in New Mexico en ''Sioux City Army Air Base'' in Iowa. Daarna werd hij in Engeland gestationeerd. Vóór zijn onfortuinlijke vlucht van 8 april 1944 was zijn bommenwerper al twee keer eerder verloren gegaan. De eerste keer kon zijn piloot nog een noodlanding op Engels grondgebied maken; de tweede keerde stortte zijn vliegtuig in het Kanaal, maar de bemanning kon worden gered. Ook nu, de derde keer, bracht de tienkoppige bemanning het er weer heelhuids af. Het is niet bekend of en in hoeverre de bemanning op deze vlucht een vaste groep vormde, maar mogelijk hadden meer bemanningsleden hun vliegtuig nu voor de derde keer verloren. | Hutchison kreeg zijn opleiding tot bommenrichter op ''Deming Army Airfield'' in New Mexico en ''Sioux City Army Air Base'' in Iowa. Daarna werd hij in Engeland gestationeerd. Vóór zijn onfortuinlijke vlucht van 8 april 1944 was zijn bommenwerper al twee keer eerder verloren gegaan. De eerste keer kon zijn piloot nog een noodlanding op Engels grondgebied maken; de tweede keerde stortte zijn vliegtuig in het Kanaal, maar de bemanning kon worden gered. Ook nu, de derde keer, bracht de tienkoppige bemanning het er weer heelhuids af. Het is niet bekend of en in hoeverre de bemanning op deze vlucht een vaste groep vormde, maar mogelijk hadden meer bemanningsleden hun vliegtuig nu voor de derde keer verloren. | ||
| − | Als enige van zijn bemanning werd Hutchison geïnterneerd in het krijgsgevangenenkamp ''Stalag Luft 1'' bij Barth aan de Duitse Oostzeekust. Daar heeft hij ruim een jaar opgesloten gezeten. Bij de bevrijding waren er ruim 9.000 krijgsgevangenen, voor het merendeel Amerikanen. Toen het Rode Leger naderde, | + | Als enige van zijn bemanning werd Hutchison geïnterneerd in het krijgsgevangenenkamp ''Stalag Luft 1'' bij Barth aan de Duitse Oostzeekust. Daar heeft hij ruim een jaar opgesloten gezeten. Bij de bevrijding waren er ruim 9.000 krijgsgevangenen, voor het merendeel Amerikanen, maar ook Britten (waaronder [[Clayton, Charles Edward|Charlie Clayton]], wiens [[Lancaster ED558|Lancaster]] was neergestort bij [[Braamt]] ). Toen het Rode Leger naderde, wilden de Duitse bewakers het kamp ontruimen en de gevangenen dwingen westwaarts te marcheren, maar de die weigerden dit. De Duitsers zelf hebben het kamp toen in de avond van 30 april [[1945]] verlaten. Ze lieten de poorten open, maar omdat de gevangenen nergens heen konden, bleven ze waar ze waren. Ze stuurden verkenningsgroepen uit om contact te maken met de Russen, maar hoewel er op 1 mei al Kozakken in het kamp waren, duurde het een paar dagen voor een Russische commandant gevonden werd die voedsel naar het kamp kon laten sturen. Een paar hoge Amerikaanse en Britse officieren uit ''Stalag Luft 1'' kregen op 6 mei de gelegenheid naar Engeland te vliegen. Nadat zij bij hun superieuren verslag hadden uitgebracht, begon op 12 mei ''Operation Revival''. Dit was de evacuatie van ''Stalag Luft 1'' met Amerikaanse B-17 Vliegende Forten vanaf een vliegveld pal naast het kamp. In ruil voor de uitlevering van een krijgsgevangen Sovjetgeneraal, mochten de Amerikanen de Russische bezettingszone binnenvliegen. De Britse krijgsgevangenen werden rechtstreeks naar Engeland gevolgen; de Amerikanen gingen naar Le Havre en vandaar per schip naar huis. ''Operation Revival'' was op 15 mei voltooid. |
Na terugkeer in Washington trouwde Hutchison in augustus 1945. Hij kreeg drie dochters. Voor zijn werk vervulde verschillende functies in de handel in benodigdheden voor de bouw en de visserij. Hij sloot zijn loopbaan af als vertegenwoordiger voor een fabrikant van scheepsverf. Daarnaast was hij lange tijd actief bij de vrijwillige brandweer in zijn woonplaats. | Na terugkeer in Washington trouwde Hutchison in augustus 1945. Hij kreeg drie dochters. Voor zijn werk vervulde verschillende functies in de handel in benodigdheden voor de bouw en de visserij. Hij sloot zijn loopbaan af als vertegenwoordiger voor een fabrikant van scheepsverf. Daarnaast was hij lange tijd actief bij de vrijwillige brandweer in zijn woonplaats. | ||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
== Bronnen == | == Bronnen == | ||
| − | *[ | + | *[https://arcg.is/1e8Hf WW-2 Crash locations in the province Gelderland] |
*[http://www.ww2pow.info WW2pow.info] | *[http://www.ww2pow.info WW2pow.info] | ||
*[http://www.b24.net/pow/stalag1.htm Stalag 1 op www.B24.net] | *[http://www.b24.net/pow/stalag1.htm Stalag 1 op www.B24.net] | ||
| + | *[http://www.lancaster-lm658.co.uk/the-liberation-of-stalag-luft-1-barth/ ''The liberation of Stalag-Luft 1, Barth''] | ||
*[http://www.kernfuneralhome.com Necrologie op internet] | *[http://www.kernfuneralhome.com Necrologie op internet] | ||
| − | + | [[Categorie:Geallieerde vliegeniers]] | |
Huidige versie van 16 nov 2020 om 15:38
Flight Officer James William Hutchison was de bommenrichter van de Amerikaanse bommenwerper die in de vroege middag van 8 april 1944 een noodlanding maakte bij Azewijn. Alleen de piloot en de copiloot waren toen nog aan boord. De overige acht bemanningsleden, waaronder Hutchison, hadden al eerder het bevel gekregen het vliegtuig per parachute te verlaten.
Hutchison kreeg zijn opleiding tot bommenrichter op Deming Army Airfield in New Mexico en Sioux City Army Air Base in Iowa. Daarna werd hij in Engeland gestationeerd. Vóór zijn onfortuinlijke vlucht van 8 april 1944 was zijn bommenwerper al twee keer eerder verloren gegaan. De eerste keer kon zijn piloot nog een noodlanding op Engels grondgebied maken; de tweede keerde stortte zijn vliegtuig in het Kanaal, maar de bemanning kon worden gered. Ook nu, de derde keer, bracht de tienkoppige bemanning het er weer heelhuids af. Het is niet bekend of en in hoeverre de bemanning op deze vlucht een vaste groep vormde, maar mogelijk hadden meer bemanningsleden hun vliegtuig nu voor de derde keer verloren.
Als enige van zijn bemanning werd Hutchison geïnterneerd in het krijgsgevangenenkamp Stalag Luft 1 bij Barth aan de Duitse Oostzeekust. Daar heeft hij ruim een jaar opgesloten gezeten. Bij de bevrijding waren er ruim 9.000 krijgsgevangenen, voor het merendeel Amerikanen, maar ook Britten (waaronder Charlie Clayton, wiens Lancaster was neergestort bij Braamt ). Toen het Rode Leger naderde, wilden de Duitse bewakers het kamp ontruimen en de gevangenen dwingen westwaarts te marcheren, maar de die weigerden dit. De Duitsers zelf hebben het kamp toen in de avond van 30 april 1945 verlaten. Ze lieten de poorten open, maar omdat de gevangenen nergens heen konden, bleven ze waar ze waren. Ze stuurden verkenningsgroepen uit om contact te maken met de Russen, maar hoewel er op 1 mei al Kozakken in het kamp waren, duurde het een paar dagen voor een Russische commandant gevonden werd die voedsel naar het kamp kon laten sturen. Een paar hoge Amerikaanse en Britse officieren uit Stalag Luft 1 kregen op 6 mei de gelegenheid naar Engeland te vliegen. Nadat zij bij hun superieuren verslag hadden uitgebracht, begon op 12 mei Operation Revival. Dit was de evacuatie van Stalag Luft 1 met Amerikaanse B-17 Vliegende Forten vanaf een vliegveld pal naast het kamp. In ruil voor de uitlevering van een krijgsgevangen Sovjetgeneraal, mochten de Amerikanen de Russische bezettingszone binnenvliegen. De Britse krijgsgevangenen werden rechtstreeks naar Engeland gevolgen; de Amerikanen gingen naar Le Havre en vandaar per schip naar huis. Operation Revival was op 15 mei voltooid.
Na terugkeer in Washington trouwde Hutchison in augustus 1945. Hij kreeg drie dochters. Voor zijn werk vervulde verschillende functies in de handel in benodigdheden voor de bouw en de visserij. Hij sloot zijn loopbaan af als vertegenwoordiger voor een fabrikant van scheepsverf. Daarnaast was hij lange tijd actief bij de vrijwillige brandweer in zijn woonplaats.
Hutchisons ouders waren in 1912 vanuit Schotland naar de Verenigde Staten geëmigreerd. Hij werd op 18 oktober 1921 geboren in Mount Vernon, Washington, en heeft altijd in zijn geboortestreek gewoond. Hij overleed op 28 oktober 2007, 86 jaar oud.
