Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !

Arbeitseinsatz: verschil tussen versies

Uit Berghapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
k
k (Kleine aanvulling)
 
(19 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
== Arbeitseinsatz in de Tweede Wereldoorlog ==
+
== Beschrijving ==
[[Afbeelding:Rudolf Sack1.jpg|350px|right|thumb|AROLSEN Archives blad 1 Wilhelm Hermsen]]
+
De '''Arbeitseinsatz''' (''Arbeidsinzet'') was in de [[Tweede Wereldoorlog]] de vaak gedwongen tewerkstelling van meestal jonge mannen in de Duitse oorlogsindustrie. Zij kwamen uit de door [[Duitsland]] bezette gebieden, inclusief Nederland, ter vervanging van Duitse jonge mannen die in militaire dienst waren.
Dit was de vaak gedwongen inschakeling in de Duitse oorlogseconomie van Nederlanders tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1942 zien we al dat Nederlandse bedrijven opgave moeten doen van hun personeelsbestand met daarbij aangetekend de (on)misbaarheid van elke afzonderlijke werknemer. In april 1942 ging de “Holland-Aktion I” van start, bedoeld om 30.000 Nederlandse arbeiders te werven voor de Duitse metaalindustrie. In september en oktober van dat jaar werden voor de “Holland-Aktion II” 40.000 mensen opgeëist. Later werden nog het “Programm-Rüstung-November 1942” afgekondigd, dat 35.000 arbeiders moest opleveren, gevolgd door de “Stahl- u. Eisen-Aktion” vanaf 15 januari 1943, in het kader waarvan binnen twee maanden 22.000 metaalarbeiders naar Duitsland zouden moeten worden afgevoerd. De uitkamcommissies waren verre van kieskeurig omdat het quotum, dat door het “Reichsarbeitsministerium” in Berlijn was vastgesteld, gehaald moest worden en zo gebeurde het veelvuldig dat arbeidsongeschikten werden geselecteerd.
 
  
[[Afbeelding:Rudolf Sack3.jpg|350px|left|thumb|]]
+
Feitelijk waren de tewerkgestelden dwangarbeiders, maar zij hadden meer rechten en vrijheden dan degenen die bij razzia's waren opgepakt om te werken voor de [[Organisation Todt]] of die in concentratiekampen dwangarbeid moesten verrichten. Zij zijn ondergebracht in de [[:Categorie:Dwangarbeiders WO II|categorie Dwangarbeiders WO II]]. Degenen die via de Arbeitseinsatz zijn uitgezonden, zijn te vinden in de [[:Categorie:Arbeitseinsatz|categorie Arbeitseinsatz]].
  
[[Afbeelding:Rudolf Sack2.jpg|350px|right|thumb|AROLSEN Archives blad 2 Wilhelm Hermsen]]
+
Al voor de oorlog werkten er aanzienlijke aantallen Nederlanders in Duitsland. In de grensstreken was het al heel lang een normaal verschijnsel. Zo werkten veel [[gemeente Bergh|Berghse]] mannen als grensarbeider, of grensganger, in [[Emmerik]]. Zij trokken elke werkdag vanuit Bergh de [[grens]] over, en waren 's avonds weer thuis. Dit gebeurde, afgezien van economische noodzaak, vrijwillig. Tussen februari [[1938]] en september [[1939]] werden er echter werkloze Nederlanders door de arbeidsbureaus gedwongen in Duitsland te gaan werken. Daar was volop werk, terwijl de economie in Nederland ver achterbleef. De arbeidsbureaus zagen dit daarom als "passende arbeid".
  
== Rudolf Sack te Leipzig ==
+
In de oorlog namen zowel de dwang als de aantallen toe. Duitse bedrijven konden niet aan voldoende werknemers komen, omdat de meeste Duitse mannen in militaire dienst waren. In de bezette gebieden werd daarom steeds meer druk uitgeoefend om (jonge) mannen in Duitsland te laten werken. In maart [[1942]] werd in Berlijn een ''Generalbevollmächtigter für den Arbeitseinsatz'' benoemd, die in Nederland en elders een ''Beauftragter'' aanstelde om de gedwongen tewerkstelling te organiseren.
Hier werkten 14 mannen uit Bergh en omgeving. Zij kwamen in Leipzig aan op 6 maart 1943. Blijkens onderstaande document werkte o.a. Willem Hermsen vanaf 10 maart 1943 te Leipzig bij het bedrijf Rudolf Sack dat landbouwmachines maakte, als hilfsarbeiter in de Gr(osse) Dreh(erij) (=Nord). Vanaf 1934 werd er omgeschakeld naar geheime oorlogsproductie (bijv. MG-wagens – Machine Geweeer wagen), daarom werd het bedrijf na de bevrijding van Leipzig in april 1945 door de Amerikaanse bezetter per direct stil gelegd. Alle Nederlanders zijn vrijwel gelijktijdig naar huis teruggekeerd, eind mei 1945. De arbeiders waren ondergebracht in verschillende Lagers.
 
  
In mei 1945 kreeg het bedrijf toestemming de productie van landbouwmaterieel te hervatten en met 224 medewerkers werd de productie weer opgestart. In oktober 1945 werd door de Russische autoriteiten beslag gelegd op het vermogen van Rud.Sack KG. Evenals andere Duitse bedrijven werd het bedrijf door de bezetter aan een nader onderzoek onderworpen. Hierbij ging het om de vraag in hoeverre leiding en aandeelhouders hadden gecollaboreerd met het naziregime. Voor Rud.Sack KG was de uitkomst van het onderzoek dat was gecollaboreerd en dat het bedrijf niet aan de eigenaren kon worden teruggegeven. In juli 1946 werd het bedrijf tijdelijk overgenomen door de landsregering van Sachsen. In september 1947 werkten 1000 medewerkers bij het bedrijf.<br/>
+
Het begon ermee dat Nederlandse bedrijven opgave moesten doen van hun personeelsbestand met daarbij aangetekend de (on)misbaarheid van elke afzonderlijke werknemer. In april 1942 ging de ''Holland-Aktion I'' van start, bedoeld om 30.000 Nederlandse arbeiders te werven voor de Duitse metaalindustrie. In september en oktober van dat jaar werden voor de ''Holland-Aktion II'' 40.000 mensen opgeëist.  
  
Als gevolg van de vorming van de DDR werd het bedrijf in 1948 onteigend en omgevormd tot Volkseigener Betrieb Leipziger Bodenbearbeitungsgeräte. (BBG) Een aantal kleinere bedrijven op het gebied van landbouwmachines werd toegevoegd en met ongeveer 1500 werknemers werd BBG in de DDR de grootste producent op het gebied van landbouwwerktuigen. Na het einde van de DDR in 1990 werd het bedrijf geprivatiseerd. Onder druk van de concurrentie werd het bedrijf in 1999 overgenomen door Amazonen Werke.
+
Later werden nog het ''Programm-Rüstung-November 1942'' afgekondigd, dat 35.000 arbeiders moest opleveren, gevolgd door de ''Stahl- u. Eisen-Aktion'' vanaf 15 januari [[1943]], in het kader waarvan binnen twee maanden 22.000 metaalarbeiders naar Duitsland zouden moeten worden afgevoerd.
[[Plattegrond bedrijfsgebouwen Rudof Sack 1941]]
 
  
== Aantal Nederlandse dwangarbeiders ==
+
Het Gewestelijk Arbeidsbureau voor [[Gelderland]] te [[Arnhem]] en de bijkantoren in de provincie werkten mee aan deze werving. De aanwervingsbevestiging werd medeondertekend door de gemeente voor wat betreft personalia en gezinssamenstelling en door het Gewestelijke Arbeidsbureau met betrekking tot loon- en arbeidsvoorwaarden, huisvesting, vakantie en dergelijke.
Vanaf 1942 tot het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn ruim 2800 krijgsgevangenen en dwangarbeiders bij het bedrijf werkzaam geweest, waarvan 88 Nederlandse krijgsgevangenen en 220 Nederlandse dwangarbeiders.
 
  
{| class="wikitable"
+
De tewerkgestelden waren in zoverre "gewone" werknemers dat ze een loon uitbetaald kregen. Van het brutoloon werden loonbelasting, ziekenfondspremie en bijdragen voor kost en huisvesting afgehouden. Verder hadden zij recht op vakantie. Toen lang niet iedereen van vakantie terugkwam, werd bepaald dat er voor elke verlofganger iemand borg moest staan. Kwam de verlofganger niet terug, dan verloor de borg zijn vakantierechten. Na de invoering van deze maatregel bleven er echter nog steeds veel mensen weg.
| valign=top width=200 |
 
* '''Naam Lager'''
 
* Lager Mangold
 
* Lager am Entenweiher
 
* Lager Kalter Brunnen
 
* Lager Wetterecke
 
* Lager Marienhöhe
 
* Lager holländische Kriegsgefangenen
 
| valign=top width=150 |
 
* '''Capaciteit'''
 
* 1000 personen
 
* 75 personen
 
* 35 personen
 
*  85 personen
 
* 125 personen
 
* onbekend
 
| valign=top width=500 |
 
* '''Omschrijving'''
 
* ca 49 Nederlanders
 
*  sinds 2 mei 1943 75 Nederlanders
 
* sinds nov 1944 uitsluitend Nederlanders ca 33
 
* vanaf september 1943 uitsluitend Nederlanders ongeveer 56
 
* Ongeveer 120 Polen
 
* ondergebracht op de zolder van een van de bedrijfsgebouwen : ongeveer 70 tot 80 Nederlandse krijgsgevangenen
 
|}
 
[[Afbeelding:Lager am Entenwiher.jpeg|200px|left|thumb|lager in 2008]]
 
  
== Lager am Entenweiher ==
+
== De Arbeitseinsatz in Bergh ==
De vereniging ''Priessnitz-Morgenröte e.V.'' heeft zijn wortels in de natuurgeneeskundige beweging die aan het einde van de 19e eeuw werd opgericht. De ouderen van Leipzig kunnen zich het Priessnitzbad zeker nog herinneren - toen het in 1912 werd geopend, was het het eerste verwarmde buitenzwembad in de Duitstalige wereld. Hier is onze volkstuin midden in het bos van Leipzig in de wijk Leutzsch op de grens met Lindenau.<br/>
+
Hoeveel Berghse mannen er precies via de Arbeitseinsatz in Duitsland hebben moeten werken, is niet bekend. Een groot aantal kon echter achterhaald worden. Klik op de link naar de categorie Arbeitseinsatz hieronder om hun pagina's te vinden.
  
Het clubgebouw van de Kleingärtnerverein Priessnitzbad in de Priessnitzstrasse was van september 1941 tot de bevrijding van Leipzig in 1945 het Lager am Entenweiher. Dit lager had een capaciteit van 75 personen. Op 2 mei 1943 verhuisden 75 Nederlanders, de meeste uit Zeeland, vanuit het Lager Mangold naar am Entenweihe. Op 21 augustus 1944 voegde ook Willem Hermsen zich bij hen, daarvoor woonde hij in het Lager Mangold . Zij bleven daar tot hun vertrek uit Leipzig in mei 1945. Het clubgebouw is nog steeds in gebruik.
+
De Berghse tewerkgestelden zijn op basis van hun geboorteplaats te vinden in onderstaande bronnen. Dit betekent dat ook zij die als (klein) kind uit Bergh vertrokken zijn in de categorie Arbeitseinsatz zijn opgenomen. Zij die als (klein) kind naar Bergh zijn gekomen, kunnen in deze bronnen niet als Berghse tewerkgestelde gevonden worden.
  
== Lager Mangold ==
+
Het bedrijf [[Arbeitseinsatz in Leipzig|Rudolph Sack KG]] in Leipzig is een voorbeeld van een fabriek die via de Arbeitseinsatz aan personeel kwam.
Dit Lager lag aan de Diezmannstrasse 68, op ongeveer 25 minuten lopen van het bedrijf. Het Lager bestond uit een twaalftal barakken en was het grootste Betriebslager van Rudolf Sack. Het Lager had een capaciteit van 1000 personen; als regel waren er ongeveer 900 personen (mannen, vrouwen en kinderen) ondergebracht. Het was het meest inernationale Lager van het bedrijf: de bewoners waren dwangarbeiders uit Nederland (ong 49), België (ong 77), Frankrijk, Kroatië, Servië, Polen en Letland. Voorts waren er zgn Ostarbeiter ondergebracht: dwangarbeiders uit Oekraine, Rusland en Wit-Rusland.
+
 
<br/>
+
== Zie ook ==
Het Lager had een barak voor bijeenkomsten. Hier was iedere zondag een gezellig samenzijn voor alle Lagerbewoners, waarbij een orkest speelde dat bestond uit Oekrainse en Russische dwangarbeiders. Het Lager lag niet ver van het spooremplacement van Leipzig Plagwitz en was dan ook kwetsbaar voor bombardementen. Rudolf Sack had een eigen spooraansluiting op dit spooremplacement voor de aanvoer van grondstoffen en het afvoeren van de gefabriceerde producten. Tijdens een bombardement in februari 1944 is een barak door een brandbom geraakt en verbrand. Er waren geen slachtoffers, maar wel gingen 126 houten bedden met strozakken en kussens verloren.
+
*[https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeitseinsatz_in_Nederland Arbeitseinsatz in Nederland] op Wikipedia
  
 
== Bronnen ==
 
== Bronnen ==
* AROLSEN Archives (internationaal archief- en documentatiecentrum over slachtoffers van vervolging, dwangarbeid en genocide door Nazi-Duitsland, met online database)
+
*[https://www.nationaalarchief.nl Nationaal Archief], 2.19.323 Inventaris van het archief van het Nederlandse Rode Kruis - Arbeidsinzet
* https://www.sackleipzig.nl/ Website
+
*[https://collections.arolsen-archives.org AROLSEN Archives]
* onderzoek Will Hermsen
 
  
[[Categorie:Tweede Wereldoorlog]]
+
[[Categorie:Arbeitseinsatz]]

Huidige versie van 17 jan 2025 om 11:50

Beschrijving

De Arbeitseinsatz (Arbeidsinzet) was in de Tweede Wereldoorlog de vaak gedwongen tewerkstelling van meestal jonge mannen in de Duitse oorlogsindustrie. Zij kwamen uit de door Duitsland bezette gebieden, inclusief Nederland, ter vervanging van Duitse jonge mannen die in militaire dienst waren.

Feitelijk waren de tewerkgestelden dwangarbeiders, maar zij hadden meer rechten en vrijheden dan degenen die bij razzia's waren opgepakt om te werken voor de Organisation Todt of die in concentratiekampen dwangarbeid moesten verrichten. Zij zijn ondergebracht in de categorie Dwangarbeiders WO II. Degenen die via de Arbeitseinsatz zijn uitgezonden, zijn te vinden in de categorie Arbeitseinsatz.

Al voor de oorlog werkten er aanzienlijke aantallen Nederlanders in Duitsland. In de grensstreken was het al heel lang een normaal verschijnsel. Zo werkten veel Berghse mannen als grensarbeider, of grensganger, in Emmerik. Zij trokken elke werkdag vanuit Bergh de grens over, en waren 's avonds weer thuis. Dit gebeurde, afgezien van economische noodzaak, vrijwillig. Tussen februari 1938 en september 1939 werden er echter werkloze Nederlanders door de arbeidsbureaus gedwongen in Duitsland te gaan werken. Daar was volop werk, terwijl de economie in Nederland ver achterbleef. De arbeidsbureaus zagen dit daarom als "passende arbeid".

In de oorlog namen zowel de dwang als de aantallen toe. Duitse bedrijven konden niet aan voldoende werknemers komen, omdat de meeste Duitse mannen in militaire dienst waren. In de bezette gebieden werd daarom steeds meer druk uitgeoefend om (jonge) mannen in Duitsland te laten werken. In maart 1942 werd in Berlijn een Generalbevollmächtigter für den Arbeitseinsatz benoemd, die in Nederland en elders een Beauftragter aanstelde om de gedwongen tewerkstelling te organiseren.

Het begon ermee dat Nederlandse bedrijven opgave moesten doen van hun personeelsbestand met daarbij aangetekend de (on)misbaarheid van elke afzonderlijke werknemer. In april 1942 ging de Holland-Aktion I van start, bedoeld om 30.000 Nederlandse arbeiders te werven voor de Duitse metaalindustrie. In september en oktober van dat jaar werden voor de Holland-Aktion II 40.000 mensen opgeëist.

Later werden nog het Programm-Rüstung-November 1942 afgekondigd, dat 35.000 arbeiders moest opleveren, gevolgd door de Stahl- u. Eisen-Aktion vanaf 15 januari 1943, in het kader waarvan binnen twee maanden 22.000 metaalarbeiders naar Duitsland zouden moeten worden afgevoerd.

Het Gewestelijk Arbeidsbureau voor Gelderland te Arnhem en de bijkantoren in de provincie werkten mee aan deze werving. De aanwervingsbevestiging werd medeondertekend door de gemeente voor wat betreft personalia en gezinssamenstelling en door het Gewestelijke Arbeidsbureau met betrekking tot loon- en arbeidsvoorwaarden, huisvesting, vakantie en dergelijke.

De tewerkgestelden waren in zoverre "gewone" werknemers dat ze een loon uitbetaald kregen. Van het brutoloon werden loonbelasting, ziekenfondspremie en bijdragen voor kost en huisvesting afgehouden. Verder hadden zij recht op vakantie. Toen lang niet iedereen van vakantie terugkwam, werd bepaald dat er voor elke verlofganger iemand borg moest staan. Kwam de verlofganger niet terug, dan verloor de borg zijn vakantierechten. Na de invoering van deze maatregel bleven er echter nog steeds veel mensen weg.

De Arbeitseinsatz in Bergh

Hoeveel Berghse mannen er precies via de Arbeitseinsatz in Duitsland hebben moeten werken, is niet bekend. Een groot aantal kon echter achterhaald worden. Klik op de link naar de categorie Arbeitseinsatz hieronder om hun pagina's te vinden.

De Berghse tewerkgestelden zijn op basis van hun geboorteplaats te vinden in onderstaande bronnen. Dit betekent dat ook zij die als (klein) kind uit Bergh vertrokken zijn in de categorie Arbeitseinsatz zijn opgenomen. Zij die als (klein) kind naar Bergh zijn gekomen, kunnen in deze bronnen niet als Berghse tewerkgestelde gevonden worden.

Het bedrijf Rudolph Sack KG in Leipzig is een voorbeeld van een fabriek die via de Arbeitseinsatz aan personeel kwam.

Zie ook

Bronnen