Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Herinneringen bevrijding Kilder: verschil tussen versies
k (Oorlogsherinneringen) |
k (interne link Canadees kanon op de Bleek) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het onderstaande zijn herinneringen van '''Frits von der Linden''' ([[1935]]) aan de [[bevrijding]] van [[Kilder]] die hij in [[2007]] heeft opgeschreven. | Het onderstaande zijn herinneringen van '''Frits von der Linden''' ([[1935]]) aan de [[bevrijding]] van [[Kilder]] die hij in [[2007]] heeft opgeschreven. | ||
---- | ---- | ||
| − | Op paaszondag 1 april [[1945]] kwamen de Canadezen ’s middags in Kilder aan. Het ging echter niet zonder slag of stoot. Een patrouille van twee gevechtswagens werd op de [[Zeddamseweg Kilder|weg]] van [[Zeddam]] naar Kilder vanaf de bosrand onder vuur genomen. Daarbij sneuvelden sergeant [[Duggan, William Francis|W. Duggan]] en [[Pullen, Earl Joseph|E. Pullen]]. De rest van de patrouille zocht dekking achter de huizen totdat het Duitse geschut was uitgeschakeld door Canadese kanonnen vanuit het achterland. (Zie het boek “Canadezen in Actie” van Bollen en Vroemen). Ik vermoed dat [[Spronk, Hendrikus Johannes|Hendrik Spronk]] hierbij is omgekomen. De bemanning van het Duitse kanon zagen we via veldweggetjes een goed heenkomen zoeken richting [[Wehl]]. De onfortuinlijke Duggan en Pullen werden bij Aleven langs de weg begraven en zijn later overgebracht naar de Canadese begraafplaats in Groesbeek. | + | Op paaszondag 1 april [[1945]] kwamen de Canadezen ’s middags in Kilder aan. Het ging echter niet zonder slag of stoot. Een patrouille van twee gevechtswagens werd op de [[Zeddamseweg Kilder|weg]] van [[Zeddam]] naar Kilder vanaf de bosrand onder vuur genomen. Daarbij sneuvelden sergeant [[Duggan, William Francis|W. Duggan]] en [[Pullen, Earl Joseph|E. Pullen]]. De rest van de patrouille zocht dekking achter de huizen totdat het Duitse geschut was uitgeschakeld door [[Canadees kanon op de Bleek|Canadese kanonnen]] vanuit het achterland. (Zie het boek “Canadezen in Actie” van Bollen en Vroemen). Ik vermoed dat [[Spronk, Hendrikus Johannes|Hendrik Spronk]] hierbij is omgekomen. De bemanning van het Duitse kanon zagen we via veldweggetjes een goed heenkomen zoeken richting [[Wehl]]. De onfortuinlijke Duggan en Pullen werden bij Aleven langs de weg begraven en zijn later overgebracht naar de Canadese begraafplaats in Groesbeek. |
<br/>Zondagmiddag kwamen bij ons op de weg van [[Kilder]] naar Wehl ook de eerste Canadezen op van die zware motoren met een mitrailleur voorop langs. Zigzaggend reden ze over de weg op verkenning. Na een poosje hoorden we schieten en even daarna kwamen ze terug. De ene motorrijder had een Duitse krijgsgevangene achterop en beduidde dat hij naar ons moest zwaaien. Later hoorden we dat een andere Duitse soldaat bij het vuurgevecht was doodgeschoten. | <br/>Zondagmiddag kwamen bij ons op de weg van [[Kilder]] naar Wehl ook de eerste Canadezen op van die zware motoren met een mitrailleur voorop langs. Zigzaggend reden ze over de weg op verkenning. Na een poosje hoorden we schieten en even daarna kwamen ze terug. De ene motorrijder had een Duitse krijgsgevangene achterop en beduidde dat hij naar ons moest zwaaien. Later hoorden we dat een andere Duitse soldaat bij het vuurgevecht was doodgeschoten. | ||
<br/>Verder herinner ik me nog een voorval bij de [[Rembrandtmolen|molen van Welling]]. We waren daar, als jochies van ongeveer tien jaar, niet denkend aan gevaar, naar toe gegaan. Er kwam ook een Canadese patrouille te voet om de molen te controleren op sluipschutters. Frans Welling moest de molen openen, maar het slot ging nogal moeizaam open. Kennelijk vertrouwden de Canadezen het niet en de commandant gaf bevel de geweren vuurklaar aan de schouder te zetten om als de deur open ging meteen te kunnen reageren. Gelukkig was er niets aan de hand. | <br/>Verder herinner ik me nog een voorval bij de [[Rembrandtmolen|molen van Welling]]. We waren daar, als jochies van ongeveer tien jaar, niet denkend aan gevaar, naar toe gegaan. Er kwam ook een Canadese patrouille te voet om de molen te controleren op sluipschutters. Frans Welling moest de molen openen, maar het slot ging nogal moeizaam open. Kennelijk vertrouwden de Canadezen het niet en de commandant gaf bevel de geweren vuurklaar aan de schouder te zetten om als de deur open ging meteen te kunnen reageren. Gelukkig was er niets aan de hand. | ||
Versie van 9 mei 2010 om 15:37
Het onderstaande zijn herinneringen van Frits von der Linden (1935) aan de bevrijding van Kilder die hij in 2007 heeft opgeschreven.
Op paaszondag 1 april 1945 kwamen de Canadezen ’s middags in Kilder aan. Het ging echter niet zonder slag of stoot. Een patrouille van twee gevechtswagens werd op de weg van Zeddam naar Kilder vanaf de bosrand onder vuur genomen. Daarbij sneuvelden sergeant W. Duggan en E. Pullen. De rest van de patrouille zocht dekking achter de huizen totdat het Duitse geschut was uitgeschakeld door Canadese kanonnen vanuit het achterland. (Zie het boek “Canadezen in Actie” van Bollen en Vroemen). Ik vermoed dat Hendrik Spronk hierbij is omgekomen. De bemanning van het Duitse kanon zagen we via veldweggetjes een goed heenkomen zoeken richting Wehl. De onfortuinlijke Duggan en Pullen werden bij Aleven langs de weg begraven en zijn later overgebracht naar de Canadese begraafplaats in Groesbeek.
Zondagmiddag kwamen bij ons op de weg van Kilder naar Wehl ook de eerste Canadezen op van die zware motoren met een mitrailleur voorop langs. Zigzaggend reden ze over de weg op verkenning. Na een poosje hoorden we schieten en even daarna kwamen ze terug. De ene motorrijder had een Duitse krijgsgevangene achterop en beduidde dat hij naar ons moest zwaaien. Later hoorden we dat een andere Duitse soldaat bij het vuurgevecht was doodgeschoten.
Verder herinner ik me nog een voorval bij de molen van Welling. We waren daar, als jochies van ongeveer tien jaar, niet denkend aan gevaar, naar toe gegaan. Er kwam ook een Canadese patrouille te voet om de molen te controleren op sluipschutters. Frans Welling moest de molen openen, maar het slot ging nogal moeizaam open. Kennelijk vertrouwden de Canadezen het niet en de commandant gaf bevel de geweren vuurklaar aan de schouder te zetten om als de deur open ging meteen te kunnen reageren. Gelukkig was er niets aan de hand.
Vanwege het verzet van de Duitsers in Wehl zijn de Canadezen die zondag niet verder getrokken. Wel werden er verscheidene kanonnen opgesteld, waarmee onder andere de Veluwerand werd bestookt.
