Zeydner, Willem Andries

Ds Willem Andries Zeydner was dominee te 's-Heerenberg van 1918 tot 1927 waarna hij vertrok naar Dedemsvaart. Zie voor een uitgebreide beschrijving onderstaande scans. Hier volgt een samenvatting:
ZEYDNER, WILLEM ANDRIES Vollenhove 4 december 1890, + Rotterdam 25 september 1965. Zoon van Henricus Zeydner, predikant en Barendina Cornelia Hoek. Stud. lett. Leiden 1911; stud. theol. ald. 1912. Hulppred. Uit- huizen 1917, Herv. pred. ’s-Heerenberg 1918, Dedemsvaart 1927, Rotterdam 1932-1956 (emer.). Hij huwde op 7 december 1918 te 's-Gravenhage met Roeloffina Geertruida Harmsen (1896-1973).
In zijn eerste gemeente, waar hij G. van der Leeuw opvolgde, ondervond Zeydner veel steun van de kasteelheer J.H. van Heek bij de restauratie van zijn kerk en bij de presentie van de kleine protestantse groep in een overwegend rooms katholieke omgeving.

Regionaal nam Zeydner toen al deel aan de ontmoetingen van de ethische richting, de latere Ethische Vereniging, en ging hij schrijven in hun periodieken en jaarboek.

Na het bombardement van Rotterdam op 14 mei 1940 stond Z. vanaf het dak van het Diaconessenhuis, waarheen hij gevlucht was, te kijken naar de vuurzee in de binnenstad.

Als voorzitter van de kerkeraad moest Zeydner in juni 1941 met de bezetters overleggen inzake de arrestatie van Rutgers. Zeydner bood daarbij aan, de plaats van Rutgers in te nemen, maar het was de machthebbers juist om Rutgers begonnen. Deze werd op 2 april 1942 in Dachau omgebracht. Op zondag 10 mei preekte Zeydner te Hillegersberg en herdacht in deze dienst ook de gestorvenen. Na de dienst zongen de kerkgangers spontaan het Wilhelmus. Dit "incident" werd Zeydner aangerekend bij een verhoor op 21 mei; hij werd gevangen gehouden van 13 juni tot 14 augustus, eerst te Rotterdam, naderhand in kamp Amersfoort.

Terug in Rotterdam hervatte Zeydner zijn gewone werk. Toen in de hongerwinter duizenden mannen waren weggevoerd om te werken aan de Duitse linies langs de Rijn en berichten doorkwamen over hun erbarmelijke omstandigheden, wist Z. in opdracht van zijn kerkeraad nog in februari 1945 's-Heerenberg te bereiken en van daaruit werkkampen te bezoeken. Zijn rapportage over het kamp bij Rees leidde er waarschijnlijk toe dat dit kamp werd opgeheven.

Het werk van de reorganisatie der Herv. Kerk werd na de oorlog hervat. Op 31 oktober 1945 kwam de Ned. Herv. Kerk voor het eerst in drie eeuwen weer in generale synode bijeen. Zeydner werd hiervan de eerste preses (tot 1948). Een hoogtepunt in zijn ambtsperiode beleefde Zeydner, toen hij in die functie in 1947 het Ontwerp voor een Kerkorde mocht ontvangen.

Ook na zijn emeritaat in 1956 bleef Zeydner actief: hij reisde bijvoorbeeld als bootpredikant met emigranten mee naar Australië. Zeydner is werkzaam geweest in vele colleges en besturen. Zo was hij voorzitter van het bestuur van het Rotterdams Diaconessenhuis en van de regenten van de grote en kleine scholen der herv. gemeente. Verder was hij voorzitter van de Verenigde Ned. Zendingscorporaties (de latere Raad voor de Zending), van het curatorium van de stichting "Kerk en Wereld", van de Raad voor Kerk en Eredienst, alsook van het college van visitatoren-generaal. Deze laatste functie heeft hij tot zijn zeventigste jaar bekleed.

• 
• 
• 
• Klik op de scans voor een vergroting.

bron: Biografisch lexicon voor de geschiedenis van het Nederlands protestantisme
bron: De foto van ds Zeydner is afkomstig van mevrouw Zeydner Adriani