Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
B-17F Flying Fortress 42-29826
Op 22 juni 1943 kort na half tien 's morgens explodeerde een Amerikaanse bommenwerper van het type B-17F boven het bos ten oosten van Beek. De brokstukken verspreidden zich over een groot gebied. Het serienummer van het toestel was 42-29826 en het behoorde tot het 508th Bombardment Squadron van de 351st Bombardment Group (Heavy).
Het toestel vloog zijn derde gevechtsmissie, waarvan Hüls bij Krefeld (D) het doel was. Op de terugweg zette een groot aantal Duitse jachtvliegtuigen de aanval in. Nadat twee van de vier motoren van 42-29826 in brand waren geschoten, gaf de piloot het bevel het vliegtuig per parachute te verlaten. Alle inzittenden kwamen veilig aan de Nederlandse kant van de grens aan de grond, maar werden door de Duitsers krijgsgevangen genomen.
Alleen over het verdere lot van de piloot zijn gegevens bekend. Zijn bemanning bestond uit:
- eerste luitenant Leo P. Turgeon (piloot)
- tweede luitenant Burton W. Caruso (copiloot)
- tweede luitenant Charles R. Bryant, Jr. (navigator)
- tweede luitenant John R. Turney (bommenrichter en neuskoepelschutter)
- technical sergeant John W. Cabaniss (boordwerktuigkundige en rugkoepelschutter)
- staff sergeant Lawrence J. Ferns (radiotelegrafist)
- sergeant Edward Knower (linker flankschutter)
- sergeant Video Pacciotti (buikkoepelschutter)
- staff sergeant Fred L. Aye (rechter flankschutter)
- staff sergeant Leasure B. McGinnis (staartkoepelschutter)
Claire Deurvorst-Yeates stond die morgen met haar kinderen haar tuin in Terborg. In haar dagboek schreef ze het volgende over dit vliegtuig:
Deze morgen was een van de spannendste van ons leven. Rond kwart voor tien hoorden we een groot aantal vliegtuigen naderen. Voor het eerst in deze oorlog konden we duidelijk squadrons Vliegende Forten zien overkomen in de richting van Duitsland. In het begin leek het allemaal goed te gaan, maar al gauw zagen we Duitse jachtvliegtuigen rond de bommenwerpers duiken. Toen vloog een van de bommenwerpers over ons heen met een lelijk rookspoor achter zich aan, en zagen we acht parachutisten achter elkaar naarbuiten springen. Ze zweefden soepel naar beneden en we vermoedden dat ze in de buurt van Montferland zijn geland.
De B-17 bommenwerper werd niet voor niets Flying Fortress (Vliegend Fort) genoemd. Het toestel had mitrailleurs in maar liefst vier geschutskoepels (in de neus, in de buik, op de rug en in de staart) en nog twee mitrailleurs die door open ramen in de beide flanken schoten. De bommenrichter en de boordwerktuigkundige bedienden elk tevens een geschutskoepel, terwijl de buikkoepelschutter ook de bommenluiken bediende. Ter vergelijking: de meeste types Britse bommenwerpers hadden maar drie geschutskoepels; in de neus, op de rug en in de staart.
Op 5 mei 1998 heeft de Aircraft Research Group Achterhoek (ARGA) opgravingen verricht in het gebied waar de brokstukken van het vliegtuig waren neergekomen. Ongeveer tien procent van het toestel kon toen geborgen worden, waaronder de complete mitrailleur van de linker flankschutter.
In november 2013 ontving ARGA een schenking bestaande uit diverse kleinere onderdelen van de bommenwerper. Deze onderdelen, afkomstig van onder meer de buikkoepel, waren kort na het neerstorten verzameld door de vader van Vincent Lambooy uit Loerbeek. Afbeeldingen van deze onderdelen zijn te zien op de website van ARGA (zie Bronnen).
