Abbing, Antonius Lambertus

Toon Abbing was de eerste voorzitter van de Heemkundekring Bergh. Hij studeerde biologie. Vooral de natuur ligt hem dan ook na aan het hart. Die zat daarom ook in zijn portefeuille toen hij raadslid en wethouder in de gemeente Bergh was. Hij heeft meerdere politieke partijen opgericht.

Partijen in de gemeentegidsen 1993: Beek-Loerbeek Samen sterk, 2000: Behoud Montferland, Bergh samen Sterk, 2004: Leefbaar Bergh

Interview Gelderlander

Door Henk Harmsen 5 januari 2011 (Eelco vd Heuvel - redactie Doetinchem - gaf toestemming om artikel te plaatsen.)

Toon laat de krijtjes weer piepen...
De Beekse levensgenieter Toon Abbing heeft tien jaar gedaan over het opzetten van zijn schoolmuseum.
Het is een postume homma­ge aan zijn vader.

Al in 2002 schroefde de Beekse bioloog met veel vertoon een groot bord aan zijn huis, ’Meesterhuus Abbing’. Hij maakte daarbij de opening bekend van een museum. Haast iedereen was het plan al vergeten of meende dat het een zachte dood was gestor­ven. Maar onlangs vielen zo onge­veer in heel Beek, Loerbeek en om­geving uitnodigingen in de bus om bij Toon thuis een feestelijke opening mee te maken. In het sousterrain van de woning aan de Sint Jansgildestraat bleek nu ’opeens’ een heus klaslokaal te zijn ingericht in de sfeer van de oude tijd waarin Toon zijn vader nog hoofd van de school in Beek was. „Nooit over een nacht ijs gaan’’, verklaart Toon simpel die lange adem. „Het zat niet op een jaar vast, maar het moest wel.’’ Vader Antoon, toen in Beek uitslui­tend bekend als’ meester Abbing’, was bar streng. Hij dacht dat je leerlingen alleen in het gareel kreeg als je ze danig aan de oren fut­selde.

Toon kreeg daarvan zijn por­tie ook mee.
„Maar ik vind toch dat ik mijn va­der moet eren. Hij was een ruwe bolster, blanke pit. Hij heeft een zwaar leven gehad. Mocht eerst niet studeren voor onderwijzer maar zette door, moest jarenlang dagelijks met de fiets van Lobith naar Doetinchem, behaalde in 1927 de hoofdakte. Hij was iemand die dwars door de muur ging. Ook de oorlog maakte hem hard.” Om zijn koppige verzetsdaden moest hij zelf nog onderduiken.

In 1966 overleed vader op 59-jarige leeftijd. Hij was vanaf 1940 niet al­leen schoolhoofd in Beek geweest, maar ook een soort dorpsombuds­man.
De nieuwbakken museumbe­heerder meent dat hij veel van zijn vader heeft, maar dan wel gecom­bineerd met de goedmoedigheid en flexibiliteit van moeder.

Vader wilde zo absoluut dat Toon een goedbetaalde tandarts zou worden, dat zoonlief al tweede­jaars in biologie was eer hij vader over zijn afwijkende keuze durfde te vertellen. „Met lood in de schoe­nen vertelde ik het thuis. Zou hij woedend worden?”
Het omgekeerde gebeurde. Vader Abbing bleek juist trots omdat zoon Toon toch zijn eigen weg had gekozen. Maar nu Toon bijna zeker in het onderwijs terecht zou komen, gaf hij hem maar meteen het beruchte advies mee: je moet ze wel flink aan de oren futselen, anders wordt het niks.”

Toen Toon zelf voor de klas stond was het ’futselen’ echter uit de mo­de geraakt. „ Als biologieleraar heb ik altijd geprobeerd de vonk over te brengen van liefde voor de na­tuur, vaak door er op uit te gaan naar de mooie gebieden.”

Het kleine museum toont maar een deel van de onderwijscollectie die het Meesterhuus herbergt.

Toon heeft zijn licht uitvoerig op­gestoken bij onderwijsmusea in Ootmarsum en Rotterdam. De an­tieke spullen zijn voornamelijk bij­een gebracht door alert te zijn op sluiting van oude schoolgebouwen en door her en der bevriende leer­krachten te polsen. Aan de school­platen en -kaartencollectie kan me­nig verzamelaar nu een puntje zui­gen. Een kunstenaar uit Harlingen maakte de ouderwetse schoolbank­­jes, nauwgezet naar het oude voor­beeld.

De aankleding met boekjes, inkt­potjes en telramen zal nog een poos doorgaan. En over een half jaar wil Toon nog een beeld van vader onthullen met als opschrift: Streng maar rechtvaardig.
Alles hoeft niet ineens. Want de net 69- jarige Toon denkt dat een mens altijd gewoon moet door­gaan met dingen die hem boeien en doelen houden. „Ik vind tevre­denheid eigenlijk niet zo’n goede eigenschap. Het sust je in slaap, omdat je niets meer hoeft.’’
Daarop is Toon nog niet te betrap­pen. Hij ambieert zelfs een nieuwe politieke loopbaan als Statenlid voor de PVV. „Vanmiddag moeten we alweer naar het provinciehuis.

We zullen de mensheid eens even laten zien dat Toontje nog niet uit­gerangeerd is.”