Berghs Wisch

Tot de bezittingen van de graven van den Bergh behoorde sinds 1486 ook een deel van Wisch.

Sinds 1385 was de toenmalige heerlijkheid, bestaande uit Terborg, Silvolde en Varsseveld, het bezit van twee verschillende takken van het geslacht Wisch. Zij hadden echter het grondgebied niet formeel verdeeld en oefenden gezamenlijk de heerlijke rechten uit. Elke tak had een eigen kasteel bij Terborg.

De splitsing van Wisch tussen twee families ontstond pas in 1486 toen Hendrik, heer van Homoet en Wisch (overleden in 1513), door schulden gedwongen werd zijn bezittingen te verkopen. Oswald I van den Bergh kocht toen Hendriks deel van Wisch, waarmee Berghs Wisch ontstond. Aangezien er formeel geen splitsing bestond, moest Oswald Wisch besturen samen met de heer uit de andere tak, Johan van Wisch (1466–1517). De samenwerking verliep stroef, en de geschillen werden pas in 1495 bijgelegd. Niet toevallig werd in dat zelfde jaar het huwelijk gesloten tussen Johans enige zoon Hendrik en Oswalds jongste dochter Walburg.

Deze Hendrik van Wisch overleed in 1514, vóór zijn vader Johan, die in 1517 overleed. Zodoende werd Johan opgevolgd door zijn kleinzoon Joachim, die tevens de kleinzoon was van Oswald van den Bergh. De eerste twee jaren nam Joachims moeder Walburg de voogdij waar.

Tussen Oswalds opvolgers ( Willem III en Oswald II) en Joachim ontstonden grote geschillen, die bij het overlijden van Joachim in 1541 nog niet bijgelegd waren. De onenigheid was in 1528 zo hoog opgelopen, dat Joachim het Berghse kasteel bij Terborg liet plunderen en verwoesten. De hertog van Gelre stuurde zelfs een leger om Joachim tot bedaren te brengen. Dit lukte niet erg, want in 1531 werd Terborg belegerd door Maarten van Rossem, maarschalk van Gelre.

Hoewel er ook later altijd twistpunten zijn gebleven, hebben de graven van Bergh na het overlijden van Joachim in redelijke rust hun rechten in Wisch kunnen uitoefenen. In de loop van de negentiende eeuw werden de Berghse bezittingen aldaar stap voor stap aan verkocht, zodat er uiteindelijk alleen rechten overbleven bij het beheer van de Armenkorf van Terborg en het gasthuis in Silvolde.

Bron

• Het archief van het Huis Bergh (boek), blz. 122-126