Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Meginhard III van Hamaland
Meginhard III van Hamaland was de zevende graaf van Hamaland. Hij werd ruim voor 898 geboren als zoon van Meginhard II. Zijn moeder heette Evesa. Hij was een jongere broer van Everhard Saxo van Hamaland, die in 898 werd vermoord door Waldger van Teisterbant. Meginhard III volgde zijn broer daarna op.
Behalve graaf van Hamaland was hij, net als zijn broer, ook opperbevelhebber van de verdediging van Friesland (dat zich toen langs de hele Noordzeekust uitstrekte).
Meginhard III heeft ongeveer twintig jaar geregeerd. In de jaren 1914–917 had hij een conflict met bisschop Radboud van Utrecht over een niet nader bekende aangelegenheid. De aanleiding kan te maken hebben met het feit dat bisschop Radboud nauwe banden had met Waldger van Teisterbant, de moordenaar van Meginhards broer Everhard Saxo. Mogelijk waren Radboud en Waldger zelfs familie van elkaar.
Om een oplossing voor het conflict te zoeken, zijn bisschop Radboud en vertegenwoordigers van Meginhard III naar Rome getrokken om het geschil aan paus Johannes X voor te leggen. De paus heeft beide partijen aanhoord, waarna door zijn bemiddeling een schikking werd getroffen.
Het is niet bekend wanneer Meginhard III is overleden, maar waarschijnlijk was dit niet lang na de bemiddeling door paus Johannes X. Over zijn opvolging heeft enige onduidelijkheid bestaan. Oudere bronnen vermelden Gerbert (of Gerberch) van Hamaland als zijn zoon en opvolger; volgens andere was dit Wichman IV van Hamaland. Recenter onderzoek wijst echter Meginhard IV aan als opvolger, een zoon van Everhard Saxo en daarmee een neef (oomzegger) van Meginhard III.
Het eerste gravenhuis van Hamaland wordt meestal de Meginharden genoemd, omdat de naam Meginhard vaker voorkomt in dit geslacht. Een andere naam is de Brunharingen, afgeleid van Brunhar van Hamaland, de stamvader van het geslacht.
Bronnen
- Het oude Hameland door S. Dijkstra, uitgave in eigen beheer, Gendringen (1953), blz. 36
- Oorkondenboek der Graafschappen Gelre en Zutfen, deel 1, blz. 111
- Op Wikipedia:
