Oorlogsherinneringen Wim Driessen

Wim Driessen (* 30 augustus 1932) van de Stille Hoeve aan de Korenhorsterweg in Lengel vertelde op 12 december 2013 de volgende oorlogsherinnering aan Gerhard Pas van de Foto- en Filmgroep.

---

Gerhard:
Zeg Wim, jij hebt ook nog meegemaakt dat er een vliegtuig is neergestort bij Thuis?

Wim:
Ja, ik denk dat het op een zaterdag is gebeurd, want ik weet nog dat ik thuis was. Wij zaten hier aan deze tafel 's morgen om een uur of tien koffie te drinken. Opeens een hels lawaai, en ik weet nog dat ik onder de tafel ben gevlogen en mijn moeder schreeuwde: "Naar de kelder!" Er volgde toen een enorme klap.

Mijn vader was behoorlijk nieuwsgierig naar wat er dan gebeurd was en die ging naar buiten en hij riep : "Oh God, er ligt een vliegtuig bij Thuis!" Ja, dat hoorde ik als jongen zijnde natuurlijk ook en het was vlakbij. En ik was maar zo’n jong en moest daar natuurlijk bij zijn. Dat kun jij je wel voorstellen.

Dus ik vlieg daar dat poortje bij de koeien door de wei in en toen ligt daar bij de sloot iets wits. En ik kwam erbij en zag daar toen een dooie man liggen. Da’s de eerste dooie die ik gezien heb. Daar ben ik wel zo allerjekes van geschrokken, dat kan ik je niet zeggen.

Helemaal van streek ben ik naar huis gegaan en zei tegen mijn vader: "Pa, daar ligt een dooie man." Hij is toen met mij naar die plek gelopen. Er stond een rij knotwilgen en zo'n dikke tak was uit de kop gescheurd. Die man lag aan de kant van de sloot en had een kuil geslagen waar hij als het ware wel in kon en hij lag daar voorover in en je kon niks anders zien dan zijn hoofd met een leren vliegenierskap op. En een witte parachute had hij bij zich liggen. Mijn vader heeft die man toen bij de hand gepakt, zo… [en Wim doet het voor, vinger aan de pols] en zei toen: "Deze man is dood. Laat hem maar netjes liggen en kom er niet aan." Dus Pa heeft er niks aan gedaan.

Tja, een hortje later kwam er veel volk naar het weiland, want ze hadden wat uit het vliegtuig zien vallen en ze wisten dat er wat was uitgerold, dus er moest er ergens eentje liggen. Toen zei mijn vader: "Ja, hij ligt dáár."

De hele buurt en half Zeddam kwam er op af. Men vond dat die man daar niet zo half in die sloot kon blijven liggen. Ze hebben hem toen, met parachute en al uit dat gat getrokken, door de sloot heen gehaald en aan de Busse kant op het droge gelegd met de parachute over hem heen. Dat heb ik op een afstandje kunnen zien.

Even later kwam er een luxe wagen van de Duitsers en zo'n grote platpet kwam daar uit en ik zie nog dat sabel dat hij aan zijn riem had hangen. Hij zei dat alle bewoners van dit huis naar binnen moesten. Dat waren dus mijn vader en moeder, mijn twee zussen en ik.

We werden als het ware naar binnen gedreven en hij bleef in het deurgat staan en riep wie er aan die piloot gezeten had. An das Schwein!

Mijn vader deed heel onnozel en mijn moeder, die vroeger veel in Duitsland had gewerkt en goed Duits kon, die praatte met die kerel. "Nein, der Bauer muß was sagen", en toen gaf mijn moeder ten antwoord dat de boer hem niet verstond en geen Duits sprak. De Mof zei: "Ja, er kann es verstehen aber er will das nicht". "Nein nein, wirklich er kann es nicht", zei mijn moeder.

Kort en goed, ze zei toen dat wij met ons allen in de kelder hadden gezeten en toen we buiten kwamen waren er veel mensen in het weiland geweest, dus wie er allemaal geweest waren wist zij ook niet. Zijn eis om namen op te schrijven van mensen die zij daar gezien had kon ze dus ook niet inwilligen, want er waren er zoveel, half Zeddam was er.

Als ze dat niet deed dan wier de Bauer mitgenommen. Dat was dus niet zo mooi. Er moest wat gebeuren, want er waren papieren verdwenen. Ze herhaalde dat we in de kelder hadden gezeten en er helemaal niet bij geweest waren. Hij stond erop dat ze namen ging opschrijven en dat hij de andere dag terug zou komen om dat op te halen. Dat was dus een probleem.

Er werden enkele soldaten bij die piloot neergezet en die spazierten daar zo'n dag in het rond. Tegen de avond kwamen ze bij ons en wilden een stalleer hebben. Daar hebben ze hem toen opgelegd en door het weiland naar Bus gebracht, waar ook een auto stond om hem af te voeren. Die platpet heeft zich niet meer laten zien.

Later heb ik het verhaal gehoord, dat hij al in het vliegtuig gewond zou zijn geweest. Volgens mij is deze jongen op het Protestantse kerkhof in Zeddam begraven. Of hij daar nu nog ligt of herbegraven is weet ik niet.

Enkele opmerkingen

De bommenwerper stortte neer op 4 januari 1944. Dit was een dinsdag. Wims veronderstelling dat het een zaterdag was, zal ermee te maken hebben dat hij die dag nog kerstvakantie had.

De dode Amerikaan werd inderdaad begraven in Zeddam, maar, zoals op zijn pagina te lezen is, werd hij in 1946 herbegraven op een Amerikaanse oorlogsbegraafplaats in België. In 1949 werd hij herbegraven in zijn vaderland.