Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Skinner, Phillip Holmes
Skinners jeugd
Flight sergeant Phillip Holmes Skinner (21) was de navigator van de Short Stirling bommenwerper die op 12 maart 1943 neerstortte in Loerbeek.
Skinner werd geboren in Invercargill, een stad op de zuidpunt van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland.
Hij was een serieuze jongen die veel van sport hield; hij speelde bij de plaatselijke voetbalvereniging was lid van de golfclub. Hij las veel, meest westerns en detectives, en spaarde, net als zijn jongere broer Galen, postzegels. Hun vader kon hen daarbij helpen, omdat hij postbode was. Hoewel het gezin zuinig aan moest doen, had Phillip zelf een fiets, die hij met geld van een krantenwijk had gekocht. Een andere bron van inkomsten waren zijn tamme fretten Buddy the First en Buddy the Second. Die vingen konijnen voor hem, waarna hij de huiden verkocht voor zes pence per stuk. Ook gokte hij op racepaarden, maar of hij daarbij ooit heeft gewonnen, vertelt het verhaal niet. Na de middelbare school werkte hij als kantoorbediende bij een handelsbedrijf in Invercargill.
De Tweede Wereldoorlog
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog – wanneer precies kon nog niet worden achterhaald – nam Skinner dienst bij de Royal New Zealand Air Force (RNZAF). Nevenstaande foto komt uit een grote groepsfoto die gemaakt is op RNZAF Station Taieri bij Dunedin op het Zuidereiland. Later werd hij voor verdere opleiding overgeplaatst naar Canada. Voor zijn vertrek is hij nog thuis geweest. Zijn broer Galen heeft hem toen op het station van Invercargill voor de laatste keer gezien. Hij heeft regelmatig naar huis geschreven, maar zijn brieven zijn helaas niet bewaard gebleven.
Skinner werd eerst opgeleid tot boordschutter en later bijgeschoold tot waarnemer (observer). Hiervoor kreeg hij zijn badge in november 1941. Observer, voluit Air Observer, was een functie in oudere, tweemotorige types bommenwerpers, die in de modernere, viermotorige vliegtuigen werd vervangen door die van Air Navigator. Skinner werd op 23 juli 1942 navigator (op zijn grafsteen staat Observer, hoewel hij in de Short Stirling Navigator was). Per 1 februari 1943 kreeg hij de titulaire rang van Flight Sergeant (sergeant-majoor). Hij was toen al ingedeeld bij 149 Squadron.
Skinner is met de zeven andere bemanningsleden van Short Stirling EF330 omgekomen. Zes van hen, waaronder Skinner, konden niet geïdentificeerd worden. Zij werden alle acht begraven op het r.-k. kerkhof in Beek. In de eerste twee graven liggen de vliegeniers die wel geïdentificeerd konden worden, Miller en Binning. De overige zes, waaronder Skinner, liggen in de graven 3 tot 6, maar niet noodzakelijk onder hun eigen grafsteen.
Alle acht staan zij op de plaquette bij het Canadese kanon op de Bleek in 's-Heerenberg, die op 5 mei 2010 werd onthuld. In Nieuw-Zeeland staat Skinners naam op de Invercargill Cenotaph samen met de namen van vele andere inwoners van het Zuidereiland die in diverse oorlogen zijn omgekomen. Ook staat zijn naam op een plaquette in het Air Force Museum of New Zealand op de voormalige vliegbasis Wigram bij Christchurch.
Zijn familie
Skinner had een jongere broer, Galen, en een jongere zus, Vivienne. Hun vader, Vincent Victor Skinner, was in 1891 in Engeland geboren. Toen hij zestien was, liep hij weg van huis en ging naar Nieuw-Zeeland. In de Eerste Wereldoorlog nam hij met het Australian and New-Zealand Army Corps (ANZAC) deel aan de Slag om Gallipoli, Turkije.
Skinners broer Galen heeft ook bij de Nieuw-Zeelandse luchtmacht gediend, waar hij een functie had bij het grondpersoneel. In de strijd tegen Japan was hij als Instrument Repairer gestationeerd op de Salomonseilanden in de Stille Oceaan. In maart 1943 was hij nog in opleiding op een vliegbasis bij Hamilton op het Noordereiland, toen hij van zijn ouders een telegram ontving met het bericht dat zijn broer vermist werd en vermoedelijk was gesneuveld. Zijn commandant bood hem verlof aan om zijn familie te bezoeken, maar dat heeft hij afgeslagen.
Aan het eind van de oorlog was hij gestationeerd op de vliegbasis Hobsonville bij Auckland op het Noordereiland. Hij heeft daar wel verlof genomen om op 30 juli 1945 zijn 21e verjaardag thuis te kunnen vieren. Zijn ouders hadden daarvoor een vriend van zijn broer Phillip uitgenodigd, een Pilot Officer (tweede luitenant) die net van Engeland naar Invercargill was teruggekeerd (in Europa was de oorlog toen al voorbij, maar in Azië nog niet). Hoewel Phillip deze vriend meermaals in zijn brieven had genoemd, is zijn naam niet meer bekend. Deze man vertelde dat hij op 12 maart 1943 in een Mosquito Pathfinder aan dezelfde bombardementsvlucht had deelgenomen als zijn vriend Phillip. Hij had gezien hoe de Short Stirling geprobeerd had nachtjagers en luchtafweergeschut te ontwijken, maar neerstortte, over de kop sloeg en in brand vloog.
In 1980 heeft Galens dochter Marie het graf van haar oom in Beek bezocht, en medio jaren negentig is een achterneef van Skinner bij het graf geweest. Verder is er van de nabestaanden nooit iemand geweest, maar de familie heeft van Karel Adriaens recente foto's van het graf gekregen. Adriaens, een Nederlandse immigrant in Christchurch, Nieuw-Zeeland, had in de oorlog in Beek ondergedoken gezeten. Bij een later bezoek aan Beek had hij foto's van het graf gemaakt met de bedoeling die aan Skinners familie te geven. Na enig zoeken is dat gelukt, waarbij het een gelukkig toeval was dat Galen Skinner van Invercargill naar Christchurch was verhuisd.
Bronnen
- Brief van Galen Skinner van 30 januari 1999 aan Hennie Freriks
- Commonwealth War Graves Commission
- The National Archives (Verenigd Koninkrijk)
- Karl Lusink / ARGA
- Auckland City Heritage Images
- WW-2 Crash locations in the province Gelderland
