Zoeaven

Sjabloon:Beg Aan het begin van de negentiende eeuw bestond Italië nog niet. Het grondgebied was verdeeld in meerdere onafhankelijke landen en landjes, waarvan de Kerkelijke Staat er een was. In de loop van de negentiende eeuw ontstond er een sterk nationaal bewustzijn, wat zich uitte in een streven naar één land voor alle Italianen. Dit streven was een bedreiging voor de zelfstandigheid van de Kerkelijke Staat. Om het gevaar het hoofd te kunnen bieden, riep Paus Pius IX alle katholieke jongeren in de wereld op de Kerkelijke Staat te komen verdedigen. Vrijwilligers uit vele landen meldden zich en werden ingelijfd bij het Regiment der Pauselijke Zouaven.
Van de ruim 10.000 Pauselijke Zouaven die zich tussen 1860 en 1870 meldden, vormden de Nederlanders met meer dan 3.000 man de grootste groep. Van 1864 tot 1870 verzamelden de zouaven zich Oudenbosch voor vertrek naar de Kerkelijke Staat. Nadat het Italiaanse leger in 1870 het overgebleven deel van de Kerkelijke Staat bezette, hield het Regiment der Pauselijke Zouaven op te bestaan.

In zijn artikel Pauselijke Zouaven van Bergh in Old Ni-js nummer 34 noemt John Thoben twaalf namen, waarvan hij er bij nadere beschouwing maar Berghs kan noemen, namelijk:

• Hent Derksen ('s-Heerenberg)
• Gerrit Jan Hartering (Wijnbergen)
• Joannes Hebing (Zeddam)
• Gerhardus Witten

Externe link: Stichting Nederlands Zouavenmuseum

Zie ook: Vragenlijst militairen