Friesen-Fenneman, H.

Diny Friesen gaat na veertig jaar onderwijs energiek voort

Ze had iedereen nog zo op het hart gedrukt: Hou het klein en bescheiden. Toch stond er gisteren een limou­sine voor de deur bij juf Di­ny Friesen in Zeddam.

De limo bracht haar en haar gezin naar een ver­rassingsbijeenkomst. Waar een uitgebreide brunch werd genoten. Het deed haar denken aan bijna twintig jaar geleden toen ze met paard en wagen werd opgehaald om niet meer als juf maar als directeur van basis­school Laetare in Kilder aan de slag te gaan.

Toch is Diny Friesen die onlangs zestig werd nog steeds voor ieder­een in Kilder ‘juf Diny’. Wie zat niet bij haar in de klas? Ze kent de streken van de ouders van wie nu de kinderen op school zitten.
De geboren Zeddamse wilde aan­vankelijk helemaal niet het onder­wijs in. Maar omdat ze te jong was voor de kraamopleiding koos ze voor het onderwijs. „’t Was een schot in de roos”, zegt ze. „ Ik voel me er nog steeds als een vis in het water.” Lesgeven, ze begon in 1969 op de Barbarakleuterschool die la­ter opging in de Laetare, doet ze nog maar één dag in de week. Voo­namelijk om te ervaren hoe ver­nieuwingen in de praktijk uitpak­ken. Het maakt haar niet veel uit voor welke groep ze staat. „In het onderwijs gaat het er vooral om dat je met hart en ziel de kinderen vooruit probeert te helpen. Elke leeftijd heeft zijn charme. Elk kind wil serieus genomen en gerespec­teerd worden.” De Laetare, een school met 185 leerlingen, is een bijzondere school omdat het een éénpitter is. „Toen de nieuwe financiering er­aan kwam, waarschuwden ze ons: Dat redden jullie niet, jullie zijn te klein en er zijn te veel risico’s.

Maar we hebben het gered. Zijn nooit gefuseerd en hebben een ei­gen zeer betrokken en deskundig bestuur.” De school heeft het op onderwijskundig en materieel ge­bied goed voor elkaar volgens Frie­sen. Ze ervaart het ‘eenpitter­schap’ dan ook vooral positief van­wege de slagkracht die het biedt.
„Er kunnen snel beslissingen wor­den genomen. En bij vergaderin­gen zitten altijd mensen van alle geledingen, ouderraad, MR, OR en bestuur aan tafel.”
Ze is voorlopig nog niet van plan om afscheid te nemen. „Ik voel me nog energiek genoeg en zoals ik al zei, als een vis in het water.”

Bron

Willemien Weerman in gelderlander