Gildegrond

Voor een gilde vormen de pachtpenningen van het grondbezit de kurk waarop een gilde drijft. Raakt het gilde zijn grondbezit kwijt, dan kan dit het einde betekenen. Verschillende Berghse gilden gaan ter ziele als het grondbezit verkocht of onder de gildebroeders verdeeld wordt. De middeleeuwse gilden die de eeuwen hebben getrotseerd zijn die van Beek, Braamt, 's-Heerenberg, Netterden en Zeddam. Dank zij hun grondbezit.
Hoe zijn de gilden aan hun grondbezit gekomen? Het gilde regelt als buurtschapsorganisatie het gebruik van de woeste gronden en heidevelden in de buurschap. Het gilde heeft de gebruiksrechten in handen en kan die tegen een jaarlijkse grondrente of pacht aan een gildebroeder toekennen. Het zijn oorspronkelijk (tot 1913) ook uitsluitend gildebroeders die in aanmerking komen om grond van het gilde te pachten.
De Franse Revolutie die het hele gemeenschapsbestel omverwerpt, brengt ook met zich mee dat gebruiksrechten tot eigendomsrechten worden verklaard. Zo wordt bijvoorbeeld het leenrecht afgeschaft: wie een leengoed bezit, wordt allodiaal eigenaar, d.w.z. hij bezit het goed voor het vervolg zonder enige leenband. zo is het gilde voortaan eigenaar van de gronden waarvan het tot nu toe de gebruiksrechten heeft beheerd. Als het provinciaal bestuur van Gelderland in 1869 een opgave vraagt 'van de onverdeelde marken met oppervlakte', dan stuurt burgemeester C.A.L. baron van Hugenpoth tot Aerdt het volgende staatje:

• Braamt 52 ha
• Beek 538 ha
• Lengel 35 ha
• Stokkum 111 ha
• Zeddam 59 ha

Bron

John Thoben: Sint Jorisgilde Braamt - Een traditie van 625 jaar (1995) (aanwezig in de bibliotheek van het Heemkundehuus)