Kasteel Stevensweert

Kasteel Stevensweert in de heerlijkheid Stevensweert kwam in 1503 in het bezit van de graven van Bergh door het huwelijk van Willem III van den Bergh en Anna van Egmont. Het was toen een nagenoeg vierkant bouwwerk met minstens twee torens uit de 13e of 14e eeuw. Eerder had op dezelfde plek al een woontoren of donjon gestaan, zoals dat ook in het vroegste stadium van Huis Bergh het geval was.

Graaf Oswald II, de opvolger van graaf Willem III, liet het kasteel in de jaren 1538–1542 uitbreiden met een groot rondeel. Dit was een halfrond uitbouw van de stadsmuur waar kanonnen op geplaatst konden worden, die zo een zijdelings schootsveld hadden. Met dit rondeel beheerste hij de Maas en kon hij van passerende schepen tol heffen.

In 1599 was het kasteel al in verval, maar werd in 1633, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, toch door de Spanjaarden ingenomen. Herman Frederik van den Bergh, de toenmalige heer van Stevensweert, heeft daarop elders in de heerlijkheid het Kasteel Walburg gebouwd.

In 1702 verdreven Staatse troepen het Spaanse garnizoen. Bij de belegering werd het kasteel zeer zwaar beschadigd en is daarna geleidelijk afgebroken. In 1819 verdween de slotkapel als laatste. Aan de zijgevel van het voormalige gouvernementshuis is nu nog een restant van de ronde hoektoren te zien.

Kasteel Stevensweert op een ANWB-informatiebord. Het gele gedeelte is gebouwd door Oswald II van den Bergh.

Het voormalige gouvernementshuis met in de zijgevel een restant van de ronde hoektoren van het kasteel.

Bronnen

• Old Ni-js nr. 108, blz. 14–17
• Kasteel Stevensweert op Wikipedia
• ANWB-informatiebord