B-17G Flying Fortress 42-31016

De toedracht

Een Flying Fortress B-17G zoals in Vinkwijk is neergestort.

Op 4 januari 1944 rond elf uur 's morgens stortte bij Vinkwijk de Amerikaanse B-17G bommenwerper "Sweet Sixteen" neer. Het toestel, met serienummer 42-31016, behoorde tot het 326th Bombardment Squadron van de 92nd Bombardment Group op de luchtmachtbasis Podington in Engeland. Het was op de terugweg van een aanval op Kiel in Noord-Duitsland geraakt door Duits luchtdoelgeschut en vuur van jachtvliegtuigen.

De B-17 bommenwerper werd niet voor niets Flying Fortress (Vliegend Fort) genoemd. Het toestel had mitrailleurs in maar liefst vier geschutskoepels (in de neus, in de buik, op de rug en in de staart) en nog twee mitrailleurs die door open ramen in de beide flanken schoten. De bommenrichter en de boordwerktuigkundige bedienden elk tevens een geschutskoepel, terwijl de buikkoepelschutter ook de bommenluiken bediende. Ter vergelijking: de meeste types Britse bommenwerpers hadden maar drie geschutskoepels; in de neus, op de rug en in de staart.

Persoonlijke verhalen

Opperwachtmeester Brouwer

Het proces verbaal dat opperwachtmeester Brouwer op 7 januari schreef.
Klik voor een vergroting

Toen dit Vliegend Fort op klaarlichte dag bij Vinkwijk naar beneden kwam, trok het natuurlijk de aandacht van iedereen in de omgeving, waaronder van opperwachtmeester Brouwer van de marechausseepost in Zeddam. Hij schreef drie dagen later nevenstaand proces verbaal, waarin hij het vliegtuig per abuis als een Engels toestel aanduidde. Uit het rapport blijkt dat één bemanningslid het leven had verloren (de radiotelegrafist) en dat er zeven werden gearresteerd. Dat betekent dat twee bemanningsleden op 7 januari nog steeds op vrij voeten waren. Dat waren, zoals hieronder wordt beschreven, de luitenants Stern en Babcock.

Anna Banning

Ook de bewoners van De Tuger in Vethuizen liepen uit. Een van hen, Anna Banning, vertelde later aan haar man en kinderen hoe vlak bij hun huis (aan de Lange Wei) kleding was gevonden van geallieerden. Ze hadden er zich omgekleed. Ze was er ook twee "niet-Nederlands uitziende" mannen tegengekomen, maar had zich pas later gerealiseerd dat die weleens uit het vliegtuig afkomstig konden zijn.

Theet Tiggelovend

Theet Tiggelovend (geboren in 1923) uit de Krommestraat in Klein Azewijn vertelde in 2013 uitgebreid over dit vliegtuig.

Klik hier voor zijn verhaal.

Harry Straus

De joodse onderduiker Harry Straus zag vanuit zijn schuilplaats bij Frits Beijer in Azewijn vier man aan parachutes laag overkomen. Zij landden midden in het dorp, waar toevallig soldaten van de Luftwaffe aan het werk waren. Ze werden dus meteen krijgsgevangen genomen. Kort daarop gingen Duitse patrouilles het dorp rond op zoek naar nog meer Amerikanen. Het aantal van vier komt niet overeen met het proces verbaal van opperwachtmeester Brouwer.

Claire Deurvorst-Yeates

Claire Deurvorst-Yeates, die in Terborg woonde, schreef in haar dagboek het volgende over dit vliegtuig:
Vanmorgen is er iets naars gebeurd. Een enorme zwerm Amerikaanse vliegtuigen kwam dreunend overvliegen. Na ongeveer tien minuten zag ik Theo de tuinman en de dienstbodes van 't Zonnehuis staan wijzen en gebaren, dus ik rende naar buiten terwijl de sirenes loeiden. Ik zag een vliegtuig naarbeneden duiken in de richting van Azewijn. Net voor het achter de bomen verdween, kwam er een enorme vlam uit. Toen hoorde ik de motoren brullen, gevolgd door vuur en een explosie en toen ten slotte een gigantische rookkolom. Ondertussen blies de harde noordwestelijke wind twee parachutisten voor zich uit. Even leek het of er een in onze tuin zou landen, maar de wind pakte hem weer op en hij verdween achter te bomen. Later hoorden we dat er parachutes waren neergekomen in Ulft, Breedenbroek en een niet ver van onze goede vriend de boer Sloot. Ik belde Liedje op de Stille Reef, omdat ik bang was dat het vliegtuig daar was neergekomen. Dat bleek ook het geval te zijn, maar ver genoeg weg om geen gevaar op te leveren. Het was tussen hen en Zeddam vlak bij het huis van veehouder Thuus. Ze hadden acht man uit het vliegtuig zien springen. Eén parachute was niet opengegaan, dus volgens ons waren er minstens zeven bemanningsleden gered. De man die bij Sloot landde, kwam uit Californië en dacht dat hij op neutraal grondgebied was.

De bemanningsleden

De bemanning van dit Vliegende Fort bestond uit:

1. tweede luitenant Joseph C. Hughes (piloot)
2. tweede luitenant Bromby S. Westlake (copiloot)
3. tweede luitenant Albert Stern (navigator)
4. tweede luitenant Ford W. Babcock (bommenrichter en neuskoepelschutter)
5. staff sergeant Richard L. Martin (radiotelegrafist)
6. staff sergeant. John P. Tonon (boordwektuigkundige en rugkoepelschutter)
7. sergeant William W. Ward (buikkoepelschutter)
8. sergeant Harold Kurlanshik (linker flankschutter)
9. sergeant John S. Toth (rechter flankschutter)
10. sergeant Raymond M. Milcsik (staartkoepelschutter)

De radiotelegrafist heeft het neerstorten niet overleefd en zeven man werden opgepakt, maar de luitenants Stern en Babcock hebben kunnen ontsnappen. Klik op de namen voor persoonlijke verhalen (voor zover beschikbaar).

Bronnen

• Flying Fortress B-17 op de Wikipedia
• Gemeentearchief Bergh, Archief 1942-1983, inventarisnummer 189
• Imagine a perfect, cloudless May day, blz. 136
• Karl Lusink / ARGA
• Verliesregister 1939-1945, lijst 1944