Kel, Jan Willem

Jan Willem Kel werd op 23 februari 1914 geboren in 's-Heerenberg als zoon van Willem Kel en Johanna Elisabeth Sauer.

Op 26 november 1915 verhuisde het gezin Kel naar Ambt-Doetinchem.

Kel was arbeider van beroep. In de Tweede Wereldoorlog werd hij samen met zijn oudere broer Martinus Hendrikus als dwangarbeider naar Duitsland gestuurd. Waarschijnlijk hebben zij zich aan hun lot proberen te onttrekken, of op andere wijze verzet of sabotage gepleegd. Daarom werden zij naar het Arbeitserziehungslager in Zöschen in de buurt van Leipzig gestuurd. Her en der in Duitsland waren dergelijke zogenaamde opvoedingskampen voor dwangarbeiders, waar de omstandigheden nauwelijks beter waren dan in de beruchte concentratiekampen.

Kel overleed op 2 januari 1945 in Zöschen, dertig jaar oud. Hij wordt herdacht op het Ehrenmal in het park van Zöschen. Ook staat zijn naam vermeld in Gedenkboek 37 van de Oorlogsgravenstichting, dat de namen bevat van 765 Nederlanders die buiten de concentratiekampen in Duitsland zijn omgekomen en geen aanwijsbare rustplaats hebben.

Zijn overlijden werd op 4 mei 1946 aangegeven in Nederland, maar onduidelijk is in welke gemeente.

Bronnen

• Bevolkingsregister Bergh
• Oorlogsgravenstichting
• WieWasWie
• o.a. Merwedegijzelaars voor informatie over Kamp Zöschen

[[Categorie:Slachtoffers van repressie]