Wennekes, Hendrik

Hendrik Wennekes is 31 januari 1879 geboren te 's-Heerenberg. Hij had de bijnaam de paoter Wennekes.

In de Eerste Wereldoorlog diende hij, zoals blijkt uit onderstaand naamplaatje, als soldaat van lichting 1907 bij de 2e compagnie van het 14e Bataljon Landweerinfanterie. Zijn stamboeknummer was 621. Hij is onder andere in Arnhem, Doesburg en Huissen gelegeerd geweest.

Op de groepsfoto, gemaakt te Huissen, is Wennekes de man met de sabel. De kaart rechtsonder kreeg hij in de Eerste Wereldoorlog van zijn broer Peter Wennekes. De kaart is gedateerd 26 juli 1916. Na de oorlog heeft hij het mobilisatiekruis ontvangen (gekocht).

Wennekes trouwde op 20 februari 1909 in 's-Heerenberg met Johanna Everharda Hunting, geboren op 30 maart 1891 in Ambt Doetinchem als dochter van Johannes Hunting en Johanna Reinira Smit. Zij kregen zeven kinderen.

Zijn bijnaam was De Paoter. Zijn zonen Teun (visverkoper op onder andere de 's-Heerenbergse weekmarkt) en Wim werden respectievelijk Teun van de Paoter en Wim van de Paoter genoemd.

Hij woonde aan de Lengelseweg te 's-Heerenberg. Hij overleed op 7 april 1960, 81 jaar oud.

• 

  Soldaat in de Eerste Wereldoorlog

• 

  Naamplaatje van soldaat Wennekes

• 

  Wennekes is de man met de sabel

• 

  Kaart van Peter Wennekes aan zijn broer Hendrik

• 

  Kaart aan Hendrik Wennekes

• 

  50-jarig huwelijkfeest Hendrik Wennekes en Johanna Everarda Huntink in 1959

De bovenstaande kaart werd aan Hendrik Wennekes gestuurd op 26 september 1914, toen hij tijdens de mobilisatie gelegerd was in Huissen, door zijn moeder Antje Hartjes (1852-1935). Zij schrijft:

“Lieve zoon Hendrik, Ik laat uw weten dat ik ook nog goet gezont ben en ik laat uw weten dat wij de aardappelen er mooi en droog eruit hebben gekregen en wij wachten tot uw thuis komp dat wij de stoppelhaan verteeren, daar moet uw voor zorgen. Afgezonden uw liefhebbende moeder en tot ziens”.

<Een “stoppelhaan” was een eeuwenoude traditie in Bergh. De grootste aardappel werd versierd met kippenveren en opzij gelegd. Zodra de oogst in de kelder was gebracht werd de versierde stoppelhaan aan de vrouw des huizes aangeboden. Zij zorgde dan vervolgens voor warme rijstepap met bruine suiker. Dit werd beschouwd als een delicatesse. Na het eten kwam de borrelfles op tafel.>

Bron

Briefkaart en bijbehorende tekst Karin van IJzendoorn.