Renne, Oswald Petrus Henricus van der

Beknopte levensloop

Oswald Petrus Henricus van der Renne werd op 1 juni 1805 gedoopt in Beek als zoon van Henricus Antonius van der Renne en Johanna Antonia Hoevel. Zijn voornamen komen ook voor als Oswald Peter Hendrik en Oswald Pierre Henri.

In 1859 trouwde hij met Caroline Violette Cleopha Josepha Freiin von Hornstein (1826–1902), dochter van Friedrich Karl Freiherr van Hornstein en Auguste Freiin Speth von Untermarchtal. Hun enige kind, Caroline Augusta Johanna Maria, werd op 27 januari 1862 geboren in Konstanz.

Hij werd geboren met de erfelijke adellijke titel ridder, die zijn vader op 27 september 1817 van koning Willem I had gekregen op grond van de titel die zijn grootvader Franciscus Bernardus van der Renne op 27 november 1785 had ontvangen van keizer Joseph II. Deze Habsburger heerste ook over de Oostenrijkse Nederlanden, waar een restant van Opper-Gelre met Roermond toe behoorde. In dit Oostenrijks-Gelre waren Van der Rennes grootvader én vader griffier van het Soeveriene Hof van Gelre geweest. Oswald van der Renne was niet in zijn titel geïnteresseerd, want in 1836 werd hij op eigen verzoek voorlopig en te zijner tijd definitief van de adelslijst verwijderd. Op de adelslijst 1843 wordt hij niet meer vermeld. Dit vrijwillige royement gold voor hem en voor zijn nazaten, zodat ook zijn enige kind, geboren in 1862, niet meer tot de Nederlandse adel heeft behoord.

Van der Renne overleed in Lindau, Beieren, op 14 november 1870, 65 jaar oud, en werd begraven op het oude katholieke kerkhof daar. Zijn vrouw werd daar na haar overlijden in 1902 ook begraven.

In ballingschap

Van der Renne stond bekend als een woesteling. Als jongeman draafde hij met zijn paarden als een razende door de omgeving. Tijdens een jachtpartij op de Byvanck, eind 1828, schoot hij per ongeluk een van de drijvers dood. Naar verluidt had Van der Renne hem aangezien voor een reebok.

De politie zocht Van der Renne, wellicht vanwege dit jachtincident, maar anders wel voor iets anders dat hij had uitgehaald. In die tijd had de politie niet het recht iemand in zijn eigen huis arresteren, dus dat is waar Van der Renne zich schuilhield – tot hij zich begon te vervelen. Hij leende 2500 gulden van zijn oom Lodewijk van Nispen en sprong, om aan de politiebewaking te ontsnappen, 's nachts uit een raam. Hij kwam ongelukkig terecht, maar kon hinkend de grens bereiken. Daar stond een rijtuig gereed, dat hem zijn ballingschap in reed. Hij verwierf het staatsburgerschap van Pruisen en van Beieren, en woonde ook in het groothertogdom Baden, waarschijnlijk sinds zijn huwelijk in 1859). Uiteindelijk, naar verluidt in 1868, vestigde hij zich met zijn vrouw en dochter in de Beierse plaats Lindau aan het Bodenmeer. Pas in 1869, zo'n veertig jaar na zijn vlucht, kwam hij voor zes dagen terug naar de Byvanck. Hij liet toen de hele inboedel inpakken en naar Lindau verhuizen.

Overigens heeft Van der Rennes schoonzoon Maximiliaan Lochner von Hüttenbach de geleende 2500 gulden met rente terugbetaald aan Lodewijk van Nispens kinderen.

Zijn woonplaatsen

Van der Renne was Pruisisch staatsburger, dus zal hij langere tijd op Pruisisch grondgebied hebben gewoond. Nadere gegevens over zijn woonplaats(en) daar zijn echter niet gevonden.

Na zijn huwelijk in 1859 wordt Konstanz als zijn woonplaats genoemd. Deze plaats komt voor in een aantal akten die notaris Van Voorst tot Voorst in 's-Heerenberg opmaakte, waaronder in een proces-verbaal 5 januari 1861 en in een proces verbaal van non comparitie van 31 januari 1863.

Konstanz is ook de woonplaats in een verkoopakte van 5 mei 1865, waarbij Van der Rennes zuster Maria hem meerdere onroerende goederen verkocht, alle gelegen in de kadastrale gemeente 's-Heerenberg. De verkochte onroerende goederen betroffen:

• Nummers 5 en 12 t/m 67 in de Sectie A (de Byvanck). Deze percelen stonden bij de invoering van het kadaster in 1822 al te boek als eigendom van Ooswald Peter van der Renne, maar hij heeft ze in de tussentijd blijkbaar aan zijn zus verkocht of overgedragen.
• Nummers 91 t/m 97 in de Sectie B (Beekse Heide)
• Diverse nummers in de Sectie D (Beek)
• Diverse nummers in de Sectie E (Bergherbos).

Lindau wordt vermeld in een akte van houtverkoop die notaris Van Voorst tot Voorst op 20 januari 1870 opmaakte. Daarna is er nog een inventaris gedateerd op 1 augustus 1871 (na zijn dood) voor Caroline von Renne, enig kind van en erfgenaam uit het huwelijk van haar ouders. In dit document wordt Lindau, Beieren, vermeld als (laatste) woonplaats van zowel vader als dochter.

Bronnen

• Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers
  • Archieftoegang 3013.179, inventarisnummers 1 en 5
  • Archieftoegang 3013.180, inventarisnummer 41
  • Archieftoegang 3013.182, inventarisnummers 12 en 46
• Van der Renne op GenWiki
• De Byvanck plek vol geheimen op Liemers Actueel
• De van Nispens en Bergh in de 18e en 19e eeuw, blz. 62
• Handboek van den Nederlandschen adel, Deel 3, door L.A. van Weleveld, Den Haag (1852), blz. 133, op Google Books
• CBG Familiewapens