Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Hendriksen, Wilhelmus Antonius Hendrikus: verschil tussen versies
k |
|||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
Hij is samen met Kaak op de ''Groote Beer'' voortijdig gerepatrieerd. | Hij is samen met Kaak op de ''Groote Beer'' voortijdig gerepatrieerd. | ||
| − | Met het hierboven genoemde ongeluk is Wim een oog verloren. Hij maakte er zelf altijd grapjes over. Hij was veehandelaar en deed ook noodslachtingen. | + | Met het hierboven genoemde ongeluk is Wim een oog verloren. Hij maakte er zelf altijd grapjes over. Hij was veehandelaar en deed ook noodslachtingen. Als hij de boer opging voor de handel en koffie aangeboden kreeg, kwam er een heel ceremonieel aan te pas. Hij zocht met de vingers op het schoteltje aan de kant waar niets lag. De boerin die dacht dat hij het lepeltje zocht, zei dan dat het aan de andere kant van het kopje op het schoteltje lag. Waarop Wim steevast: "Dat wet ik wel, maor ik zuu:k 't kuukske". |
{{Onderwerp|Personen|Militairen|Indiëgangers|Deelnemers Politionele Acties|Huisslachter}} | {{Onderwerp|Personen|Militairen|Indiëgangers|Deelnemers Politionele Acties|Huisslachter}} | ||
Versie van 11 mei 2008 om 12:41
Sjabloon:Beg Wim Hendriksen uit 's-Heerenberg is als dienstplichtig militair in Nederlands-Indië geweest, waar hij gelegerd was op Noord-Sumatra.
Wim is in juni 1948 gewond geraakt. Korte mededelingen hierover in het kerkblad van 's-Heerenberg zijn bewaard gebleven in het dagboek van Joseph Berendsen:
Dan hebben we nog een minder prettig bericht. Wim Hendriksen is vrij ernstig gewond. We vragen de parochianen voor hem en ook voor Kaak, die ziek is, dat ze hen willen gedenken in hun gebeden.
Een week later volgde:
Van Wim Hendriksen kwam gelukkig bericht dat het levensgevaar geweken is. Moge hij spoedig geheel genezen. Parochianen, vergeet niet alle jongens in Indië in uw gebed te blijven gedenken.
Hij is samen met Kaak op de Groote Beer voortijdig gerepatrieerd.
Met het hierboven genoemde ongeluk is Wim een oog verloren. Hij maakte er zelf altijd grapjes over. Hij was veehandelaar en deed ook noodslachtingen. Als hij de boer opging voor de handel en koffie aangeboden kreeg, kwam er een heel ceremonieel aan te pas. Hij zocht met de vingers op het schoteltje aan de kant waar niets lag. De boerin die dacht dat hij het lepeltje zocht, zei dan dat het aan de andere kant van het kopje op het schoteltje lag. Waarop Wim steevast: "Dat wet ik wel, maor ik zuu:k 't kuukske".
