Nes, Johan Frederik Walraven van

Johan Frederik Walraven van Nes, zich ook noemende Jean Fréderic Walraven van Nes, werd geboren te Utrecht op 17 oktober 1795. In sommige bronnen wordt hij vermeld als J.F. Walraven van Nes, als zou hij een dubbele achternaam hebben gehad. Walraven was echter zijn derde voornaam, zodat bronnen die hem J.F.W. van Nes noemen, het bij het rechte eind hebben. Walraven was ooit een voornaam die met name in de Betuwe voorkwam.

Johan Frederik Walraven van Nes was de zoon van Willem Jacob van Nes en Catharina Maria Anna de Braconier. Hij trouwde op 15 maart 1820 te Zutphen met Maria Antoinetta Remij. Zij was geboren in de Nederlandse kolonie Essequibo, in het huidige Brits Guyana, die Nederlands bezit was van 1616 tot 1814. Walraven van Nes was bij zijn huwelijk advocaat van beroep.

Dit huwelijk werd op 26 maart 1840 te Amsterdam ontbonden, waarop Van Nes op 26 september van datzelfde jaar in de gemeente Bergh trouwde met de Duitse Eugenia Clara Alexandrina Carolina Adophina B. barones van Hertefeld. Als zijn beroep wordt dan vermeld resident. Dit was de titel van de hoogste bestuursambtenaar van een gewest in het toenmalige in Nederlands-Indië. Hoelang hij deze functie in 1840 al bekleedde, is niet bekend (hij kan met verlof in Nederland zijn geweest). Uit zijn tweede huwelijk werden ten minste drie kinderen geboren, waarvan twee met zekerheid op Java: een zoon in Semarang in 1843 en een dochter in Batavia in 1846.

Er zijn aanwijzingen dat Van Nes resident was van een gewest op Midden-Java, namelijk de geboorte van zijn zoon in Semarang, en een artikel dat hij in 1844 schreef voor het Tijdschrift voor Nederlandsch-Indië, getiteld Verhandeling over de waarschijnlijke oorzaken die aanleiding tot de onlusten van 1825 en de volgende jaren in de Vorstenlanden gegeven hebben (6e serie, IV, blz. 129-132). De Vorstenlanden waren de sultanaten op Midden-Java (Yogyakarta, Surakarta). In 1851 schreef hij voor hetzelfde tijdschrift een artikel getiteld De Chinezen op Java.

Behalve resident was hij in Nederlands-Indië lid van de Raad van Nederlands-Indië, een onafhankelijk adviesorgaan van de gouverneur-generaal.

Op zijn laatst in 1847 kwam Van Nes weer naar Nederland, waar hij vanaf dat jaar tot 1855 met zijn gezin en een hele hofhouding woonde in het huis 'Inde Lants Croon' te 's-Heerenberg. In 's-Heerenberg stond Van Nes te boek als gepensioneerd lid van de Raad van Nederlands-Indië.

Het is niet bekend, waar Van Nes zich tussen 1855 en 1865 ophield, maar op 25 juli 1864 overleed zijn tweede vrouw in Düsseldorf. Naar aanleiding van dit overlijden werd in Breda een memorie van succesie opgemaakt. Eerder dat jaar was zijn in Batavia geboren dochter in Breda getrouwd. Het lijkt dus waarschijnlijk dat Van Nes van 's-Heerenberg naar Breda is verhuisd.

Een jaar na het overlijden van zijn tweede vrouw, op 23 september 1865, trouwde Van Nes te Schaerbeek (België) met Antoinette Bremer uit Doesburg. Op 24 juli 1867 werd het derde huwelijk ingeschreven in Utrecht, waaruit omstreeks die tijd in Zeist een zoon werd geboren. Van Nes is waarschijnlijk de rest van zijn leven in of bij Utrecht blijven wonen. Hij overleed in zijn geboortestad op 27 februari 1873, 77 jaar oud.