Verzet in WO II

Inleiding

Het Berghse verzet in de Tweede Wereldoorlog kende, net als dat in de rest van bezet Nederland, vele vormen. Het ene uiterste was burgerlijke ongehoorzaamheid, het andere uiterste was gewapend verzet. Om welke vorm het ook ging, het begon allemaal op kleine schaal en slecht georganiseerd. Er was wel een enkeling die al meteen een verzetsgroep opzette, maar in het begin keken de meeste mensen de kat uit de boom. Pas na verloop van tijd, vanaf 1942, 1943, toen de deportatie van joden op gang kwam en jonge mannen verplicht werden in Duitsland te gaan werken, werd het verzet sterker en steeds beter georganiseerd. Vanaf halverwege de oorlog was het verzet zelfs op landelijk niveau georganiseerd.

Het nu volgende overzicht wil een idee geven van de verschillende vormen van verzet. Het heeft niet de pretentie volledig te zijn.

Burgerlijke ongehoorzaamheid en passief verzet

Een bekend voorbeeld van burgerlijke ongehoorzaamheid was het niet inleveren van de radio. In het voorjaar van 1943 hadden de Duitsers er genoeg van dat er in Nederland naar Radio Oranje en de BBC werd geluisterd, en verordenden de “tijdelijke inbeslagname van radiotoestellen”. Veel mensen leverden hun radio niet in (of alleen maar een afdankertje), en verstopten hem en bleven naar verboden zenders luisteren.

Een andere vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid die in een gemeente als Bergh veel voorkwam, was onregelmatigheid bij het slachten of dorsen. Elk huishouden had een bepaald quotum; wat er meer geslacht of gedorst werd, moest aan de bezetter geleverd worden. Natuurlijk werd er veel clandestien geslacht en gedorst, en veel controleurs knepen weleens een oogje dicht.

Behalve deze twee voorbeelden was passief verzet er nog in velerlei gedaanten. Vaak werd de bezetter er niet of nauwelijks door geschaad, maar het hielp wel om de eigen moraal hoog te houden. Men kon moppen over Duitsers of NSB’ers vertellen, of bijvoorbeeld “o zo!” roepen. Dat betekende ”Oranje zal overwinnen!”

Onderduikershulp

De hulp aan onderduikers kwam vanzelf op gang toen er mensen gingen onderduiken. Naarmate de oorlog voortduurde, werden dat er steeds meer. Het ging om Joden, jonge mannen die zich aan de Arbeitseinsatz onttrokken, Nederlandse officieren die zich aan krijgsgevangenschap onttrokken, neergeschoten geallieerde piloten en zelfs gedeserteerde Duitse militairen. Kortom: iedereen die gevaar liep door de Duitsers opgepakt te worden. Toen in september 1944 de landelijke spoorwegstaking uitbrak, kwamen daar ook nog stakende spoorwegmensen bij.

Hoeveel onderduikers in Bergh gezeten hebben, zal wel nooit iemand te weten komen. Alleen al in Vinkwijk, Wijnbergen, Braamt en Zeddam waren het er ongeveer 340.

Al deze onderduikers moesten een schuilplaats hebben en te eten krijgen. Aangezien in de oorlog steeds meer levensmiddelen op de bon waren, moesten er voor de onderduikers bonkaarten gestolen of nagemaakt worden. Hetzelfde gold voor persoonsbewijzen en andere documenten. Voor dit alles was veel geld nodig.

Geleidelijk aan ontstonden er in het land plaatselijke en regionale groepen die zich bezig hielden met onderduikers. In februari 1943 sloten al deze groepen zich aaneen tot de Landelijke Organisatie voor hulp aan onderduikers, kortweg de LO. De meeste verzetsmensen in Bergh hebben op een of andere wijze voor de LO gewerkt. Zij vielen onder hun plaatselijke commandant, die op zijn beurt zijn orders ontving van Jan Houtsma, vanaf begin 1944 commandant van het rayon Doetinchem.

Valse papieren

Dit door Schuurman vervalste document dat gaf vrijstelling van de Arbeitseinsatz. Personen die van het verzet zo'n formulier gekregen hadden, moesten direct naar huis (of elders) vertrekken. (Bron: archief Clemens Berntsen)

Het Berghse verzet had de beschikking over valse papieren die bij de familie Schuurman in Didam gemaakt werden. Daar waren Duitse stempels in huis en apparatuur om handtekeningen te vervalsen. Zo kon bijvoorbeeld een formulier nagemaakt worden, waarop stond dat de houder ervan door een Duitse arts was afgekeurd. OT-werkers konden met zo’n bewijs naar huis gaan, of beter gezegd, ze moesten naar huis gaan, want met zo’n bewijs op zak konden ze niet meer in Bergh blijven.

Een andere vervalsing vrijwaarde de houder van inbeslagname van zijn fiets of zijn paard en wagen. Er stond op dat hij bij de aanleg van verdedigingswerken werd ingezet, zodat inbeslagname in tegenspraak zou zijn met de Duitse interessen.

Hulp aan piloten

Sommige bemanningsleden van neergeschoten geallieerde vliegtuigen wisten levend aan de grond te komen, en hadden het geluk door het verzet opgevangen te zijn voor ze in de handen van de Duitsers vielen. Deze piloten (zoals ze meestal aangeduid werden, ook al waren ze boordschutter of navigator) waren in eerste instantie onderduikers, en kregen een schuilplaats, voedsel en zo nodig medische hulp. Maar zodra het mogelijk was, werd geprobeerd hen via een escape line, die vaak via Spanje en Gibraltar liep, naar Groot-Brittannië terug te voeren. Het verzet in Bergh had hiervoor de nodige contacten.

Spionage

Het verzet verzamelde voor eigen gebruik of om aan de geallieerden door te spelen allerlei informatie over wat de Duitsers hadden, deden en van plan waren. In Bergh was spionage vooral in de laatste maanden van de oorlog belangrijk, toen het front dichterbij kwam. De geallieerden waren erg geïnteresseerd in troepenverplaatsingen, geschutsopstellingen en dergelijke aan de Duitse kant van het front. Dankzij de informatie die Berghse verzetsmensen leverden, konden de geallieerde luchtmacht en artillerie gerichte beschietingen uitvoeren.

Illegale pers

Onder illegale pers worden meestal ondergrondse kranten verstaan die regelmatig verschenen, of althans de bedoeling hadden regelmatig te verschijnen. Zulke periodieken zijn er in Bergh niet uitgegeven, maar wel verspreid. Van de landelijke illegale pers werden in Bergh onder andere Vrij Nederland en Trouw gelezen. Veel jonge verzetsmensen zijn begonnen als bezorger van een illegale krant. Op onregelmatige basis zijn er brieven en pamfletten vermenigvuldigd (overgeschreven, overgetypt of gedrukt) en verspeid die de bezetter niet welgevallig waren.

Gewapend verzet

Hierbij moet men niet denken aan groepen gewapende verzetsmensen die vanuit schuilplaatsen in het bos aanvallen op Duitse eenheden uitvoerden. Het ging echter wel om activiteiten die door gewapende verzetsmensen werden uitgevoerd, maar waarbij lang niet altijd geschoten werd. Net als het ongewapende verzet, raakte het gewapende verzet steeds beter georganiseerd. De LO richtte in augustus 1943 de Landelijke Knokploegen (LKP) op. De Knokploegen waren de gewapende arm van de LO. Zij voerden overvallen uit op distributiekantoren om aan bonkaarten te komen, bevrijdden gevangengenomen verzetsmensen, pleegden sabotage aan spoorlijnen en dergelijke. De scheiding tussen de LO en LKP was natuurlijk niet altijd even duidelijk. Tot het gewapend verzet kan ook de liquidatie gerekend worden, het doodschieten van een verrader of infiltrant in de gelederen van het verzet. Het gewapend verzet werd door de geallieerden vanuit de lucht van wapens voorzien.

Nationaal Steun Fonds

Ter financiering van de vele vormen van verzet is in de laatste twee oorlogsjaren het Nationaal Steun Fonds (NSF) actief geweest. Dit was een illegale organisatie, uniek in bezet Europa, die bestond uit een Top een landelijk netwerk van mensen die geld inzamelden en geld distribueerden. Bij de inzameling werden door banken en financiële instellingen allerlei trucs gebruikt, en bij de Nederlandsche Bank werd zelfs de grootste fraude uit de Nederlandse geschiedenis gepleegd. Tientallen miljoenen guldens werden er zo voor het verzetswerk vergaard, dat door koeriersters (het waren doorgaans jonge vrouwen) door het land werd verspreid. Er was misschien aan veel gebrek, maar niet aan geld.

De grootste uitgave van het NSF was vanaf september 1944 de doorbetaling van de maandlonen van de stakende spoorwegmensen. De leiding van de NS had dit tijdens illegaal overleg met het NSF bedongen als voorwaarde om tot staking over te gaan.

De Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten

Naast de hierboven genoemde LKP waren er ook nog andere gewapende verzetsorganisaties als de Raad van Verzet en de Ordedienst. Over activiteiten van deze organisaties in Bergh is (nog) niets bekend.

Op 5 september 1944 werden de diverse gewapende verzetsgroepen samengevoegd tot de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS; om verwarring met de NSB te voorkomen doorgaans kortweg BS genoemd). De bevelhebber van de BS was prins Bernhard. Hoewel er in de oorlog hoogstens 45.000 gewapende verzetsmensen waren, waren de BS in mei 1945 zo maar tegen de 200.000 man sterk.

Enkele algemene bronnen

• Verzetsmuseum Amsterdam
• Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie
• Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog op de Nederlandstalige Wikipedia

Het verzet in Bergh

Azewijn

Er vormde zich in Azewijn snel een kleine verzetsgroep (Escape-Groep), die bestond uit Leo Kempers, Berend Geerling, Te Dorsthorst (politieman in Azewijn), Joep Garben, Teun Hettelaar en Hein Reigers [?]. Terwijl Aagje Garben voor het levensonderhoud zorgde, hielden de mannen zich voornamelijk bezig met de aan- en afvoer van geallieerde piloten en onderduikers. Het dorp lag in de aanvliegroute van de Geallieerde vliegtuigen naar de industrieën van het Ruhrgebied en er vonden boven het dorpje heel wat luchtgevechten plaats. De neergeschoten piloten werden opgespoord en verzorgd door Teun, Berend, Leo, Joep en Hein, terwijl Te Dorsthorst als uitkijkpost fungeerde. Op deze manier werd een groot aantal piloten, ondanks de scherpe kontrole van de Duitsers, veilig onderdak gebracht op de boerderij van Joep en Ag.

Beek en Loerbeek

Enkele kopstukken van de Beekse illegale ploeg: de wachtmeesters Herman Ankoné en J. Leitink en de heren Toon Nijenhuis, W. van Galen, Clé Berntsen en Wim Moorman. Vanaf eind september 1944 heeft ook de Friese onderduiker Karel Adriaens een aantal maanden meegewerkt.
De groep Beek heeft in de herfst van 1944 de boordschutter van een neergeschoten Lancaster bommenwerper, verborgen gehouden. Ook kreeg de groep te maken met een verrader uit Limburg. In overleg met Jan Houtsma in Doetinchem werd besloten hem te executeren, hetgeen gebeurde. Herman Ankoné en Wim Moorman maakten een rapport op van het gebeurde.

Bij H. Clerx is op 1 oktober 1944 "zonder verlof" de jood Nathan Mendels in de tuin begraven. Mendels was een natuurlijke dood gestorven.

's-Heerenberg

De 's-Heerenbergse illegale ploeg bestond uit de heren Broer Hieltjes, Eijckholt, onderluitenant Sterrenburg en wachtmeester Jansen.

Lengel

Op de boerderij De Korenhorst van de familie Fr. Bus waren personen van allerlei pluimage gehuisvest: ondergedoken politiemensen, een K.P.-ploeg van het verzet uit Rotterdam, een Falsificatieclub van de Binnenlandse Strijdkrachten, plus nog zeker vijftig evacué's, studenten en onderduikers.

Stokkum

Broer Hieltjes uit 's-Heerenberg regelde onderduikadressen in Stokkum.
... Polman ontving een onderscheiding van Yad Vashem voor hulp aan Joden.

Vethuizen

De heer Eijckholt, directeur van de kunsthoornfabriek te 's-Heerenberg was in Vethuizen ondergedoken.

Vinkwijk

Op de boerderijen in Vinkwijk waren veel onderduikers. Bij landbouwer H. Kock in Vinkwijk zat een Russisch onderofficier ondergedoken.

Wijnbergen

Op de Bluemerhoeve verborg de familie Bodt Joodse onderduikers. Toen de Candadezen oprukten gingen de onderduikers hen tegemoet. Dwangarbeiders uit Beltrum(?) die er genoeg van hadden, werden met een bootje het Waalse Water overgezet.

Zeddam

Het dorp Zeddam is in het begin van de Tweede Wereldoorlog meermalen Klein Engeland genoemd. En niet ten onrechte. Daar waren de eerste haarden van verzet en sabotage.
Dominicus Ettema, onderdirecteur van de zuivelfabriek stichtte met enkele anderen een verzetsgroep voor hulp aan onderduikers. Deze groep infiltreerde in diverse organisaties en overheidsdiensten in de gemeente Bergh. Er is een straat naar Ettema genoemd. Ook Tonny Pas maakte deel uit van deze groep.

Bronnen Bergh

• Maandorgaan van de Documentatiegroep '40-'45 (juli/augustus 1980 (nr 182)) blz 290-291
• Antoon Helmes, oud-hoofd der school te Zeddam: Zeddam in de Tweede Wereldoorlog. In: Parochie Zeddam 1150 - 1975 (Aanwezig in bibliotheek van de Heemkundekring Bergh)
• Bergh; Heren, Land en Volk: Terreur en weerstand
• T. de Goede in Er op of er onder
• Jan Houtsma in het boek Doetinchem in oorlogstijd (door Inge Volker, in 1996 uitgegeven door Deutekom en Gander)
• Mededelingen Annie Dijkman en Gerard Velhorst