Jansen, Wilhelmus Bernardus (1923-1976)

Wim Jansen werd geboren te Braamt op 8 december 1923 als zoon van Johannes Everhardus (Evert) Jansen en Willemina Hendrika (Mina) Bergevoet. Hij was een broer van Herman Jansen.

Nederlands-Indië

(Onder)officier bij een onbekend onderdeel

Wim heeft jarenland als militair in het voormalig Nederlands-Indië gediend. Naar verluidt bereikte hij de rang van kapitein, maar het is waarschijnlijker dat hij sergeant-majoor geworden is. De aanspreektitel van een sergeant-majoor is majoor, wat gelijk is aan die van de officiersrang majoor. Dit kan tot verwarring hebben geleid of Wim nu onderofficier of officier was. Nader onderzoek zal deze vraag beantwoorden.

Vaststaat dat Wim aanvankelijk korporaal was. Op de linker foto is hij nog in Nederland; de rechter foto is in 1947 gemaakt in Kebontjandie bij Pasoeroean op Oost-Java. Daar lag toen het infanteriebataljon 2-10 RI, dat bestond uit oorlogsvrijwilligers.

Wim als korporaal in Nederland

Wim als korporaal in Nederlands-Indië; Kebontjandie 1947

Het bataljon 2-10 RI is in mei 1949 gerepatrieerd, maar Wim is daarna nog bijna twee jaar in Indië (of Indonesië, zoals het land vanaf 27 december 1949 heette) gebleven. Hij vertrok op 20 februari 1951 met de Nelly en kwam op 20 maart 1951 aan in Amsterdam.

Tijdens de thuisvaart sprak hij op een dag in de (onder)officiersmess van de Nelly een van de soldaten aan die daar dienst deden. Het gesprek was ongeveer als volgt.
Wim: "Waar kom jij vandaan?"
Soldaat: "Waar ik vandaan kom, weet jij toch niet te liggen."
Wim: "Ik kom uit Braamt."
Soldaat: "En ik kom uit Zeddam, ik ben Gerrit Kroes."
Wim: "En ik ben Wim Jansen uit Braamt.
Soldaat: "Oh, dan bunt gi'j van Suukerpap", waarop beiden begonnen te lachen. Suukerpap was een bijnaam in Braamt. Hierna was het ijs gebroken en kon Gerrit alleen nog mooie baantjes voor Wim doen.

Zie ook

• Neptunus-diploma (heenreis)
• Ereteken voor Orde en Vrede
• Scheepskisten (terugreis)
• Demobilisatie-insigne (afzwaaien)
• Oorkonde Prins Bernhard

Zijn verdere leven

Wim heeft er na terugkeer uit Indonesië serieus over gedacht naar Korea te gaan. Zij toenmalige verloofde Marietje Lenting en haar moeder hebben hem daarvan afgehouden en hem geholpen een baan te krijgen bij de Vredestein bandenfabriek in Doetinchem. Daar reed hij dagelijks op zijn motor op de voor hem zo karakteristieke wijze naartoe.

Niet lang daarna trouwde hij met Marietje Lenting, met wie hij twee zonen en twee dochters kreeg.

Wim was actief lid van de Braamtse carnavalsvereniging "de Nöttekrakers". Ook was hij een trouw bezoeker van reünies van Indiëmilitairen, waar hij samen met zijn vrouw en zijn zwager Joop Lenting naartoe ging. Ook nadat Wim op 7 juli 1976 in Doetinchem was overleden, bleef Marietje deze reünies bezoeken.