Ramaekers, Wim

De Benedictijn

Pastoor W.G.Th. (Wim) Ramaekers was van 1977 tot 1986 pastoor van de Emmauskerk in 's-Heerenberg/Lengel. Ramaekers' voorganger was pastoor Gerrit Assink en zijn opvolger was Gerard Bruggink.

Ramaekers werd in 1926 geboren en trad in 1946 toe tot de orde van de Benedictijnen in de Sint Paulusabdij in Oosterhout. Op 19 december 1953 werd hij priester gewijd, maar pas rond 1970 werd hij actief in het pastorale werk. Hij begon samen met een dominee als pastor in een oecumenisch retraitehuis in Hemmen (Betuwe), daarna was hij pastoor in Indoornik (Betuwe).

Pastoor van de Emmausparoche

Pastoor Ramaekers tijdens een doopfeest op 2 juni 1980.

In 1977 kwam hij naar de Emmausparochie. Daar werden onder zijn bezielende leiding enkele werkgroepen opgericht, zoals Liturgie voor kinderen. Er kwamen jongeren- en gezinsmissen, elk met een eigen koor, en de kerk kreeg een geluidsinstallatie met een aansluiting op de kerktelefoon.

Hij gaf het contactblad meer gestalte en "drukte" het zelf met een stencilmachine. In het begin verscheen het elke twee weken. Hij had met veel parochianen een goed contact, waarbij 75-plussers zijn speciale aandacht hadden. De ontwikkelingen in de rooms-katholieke Kerk gingen niet aan hem voorbij. Inspelend op het naderende priestertekort heeft hij menig vrijwilliger voorbereid op taken die de parochianen moesten overnemen.

Op 28 september 1982 was hij aanwezig op de eerste bijeenkomst van de Heemkundekring Bergh. Daar heeft hij zich meteen als lid aangemeld. Tot zijn vertrek naar een andere parochie in november 1986 heeft hij de activiteiten van de HKB gesteund.

Zijn boeken

In augustus 1986 verscheen zijn boek Martelaren van 's-Heerenberg . Dit beschrijft het lot van pastoor Galama en zijn kapelaans Van Rooijen en Hegge, die in 1941 door de Duitse bezetters werden gearresteerd. Van hen heeft alleen kapelaan Hegge de oorlog overleefd. Aan de hand van brieven die de drie vanuit hun gevangenschap schreven, schetst Ramaekers een beeld van hun lijdensweg, zodat de lezer hun martelaarschap kan begrijpen. Hij doet dit niet om schuldigen aan te wijzen, maar als eerbetoon aan de slachtoffers van het nazisme. Met zijn boek is Wim Ramaekers van blijvende betekenis, niet alleen voor de Heemkundekring Bergh, maar voor de Berghse gemeenschap als geheel.

Voor zijn volgende boek, Davidster, Kruis en Hakenkruis, over de invloed van de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog op het christendom, heeft hij helaas geen uitgever kunnen vinden.

Zijn verdere leven

In november 1986 werd hij benoemd tot pastoor van de parochie van de Heilige Kruisverheffing in Raalte. Dat bleef hij tot 1996, waarna hij nog tot 2001 meewerkte in het pastoraal team van de parochies Raalte-Broekland. Aansluitend was hij pastor in de zorgcentra Swaenewoerd in Raalte en Maria-Oord in Luttenberg. Toen hij daar werkte, kwam in 2003 zijn huishoudster mevrouw Cock Buderman bij een noodlottig ongeval om het leven. Zij was 33 jaar zijn huisgenote geweest. Deze gebeurtenis was deed hem besluiten terug te keren naar de Paulusabdij. Toen de abdij in 2006 werd opgeheven, verhuisde hij met zijn broeders naar een zorgcentrum in Teteringen bij Breda.

Daar overleed hij op 11 maart 2016 aan een hersenbloeding. Hij was bijna negentig jaar oud. Op 18 maart werd begraven op het kerkhof van de Sint Paulusabdij in Oosterhout

Bronnen

• Old Ni-js nr. 51, blz. 56
• Kerkblad
• De Stentor, editie Raalte van 15 maart 2016
• Overlijdensadvertentie op Mensenlinq