Page, Victor

Het lot van sergeant Victor Page

Sergeant Victor Page (25), geboren in East Ham in het Engelse graafschap Essex, was de copiloot van de Short Stirling bommenwerper die op 12 maart 1943 neerstortte bij Loerbeek.

Page nam in 1941 dienst bij de RAF voor een opleiding tot jachtvlieger. Zijn praktijktraining kreeg hij in Canada, maar daar bleek dat hij ongeschikt was als jachtvlieger: hij werd luchtziek in zo'n wendbaar toestel. Daarom werd hij piloot van een bommenwerper; een vliegtuig dat juist heel stabiel moet vliegen. De kans in een bommenwerper luchtziekte te worden is dus veel kleiner dan in een jachtvliegtuig.

In de zomer van 1942 keerde Page terug naar Engeland, waar hij op 19 augustus aankwam bij het detachement van 25 OTU op de vliegbasis Bircotes in het graafschap Nottinghamshire. Een OTU was een Operational Training Unit, een eenheid waar vliegtuigbemanningen samengesteld en getraind werden voor zij operationele vluchten gingen uitvoeren.

Op 14 februari 1943 was de training achter de rug en werd Page met zijn bemanning ingedeeld bij 149 Squadron op de vliegbasis Lakenheath in het graafschap Suffolk. Het was de gewoonte dat nieuwe piloten vóór ze met hun eigen bemanning vlogen, eerst ervaring opdeden door als copiloot een aantal keren met een ervaren piloot mee te vliegen. Een onervaren piloot werd in RAF-slang second dickey genoemd (ook gespeld als dickie of dicky), dus ook Page begon als second dickey. In de nacht van 9 op 10 maart vloog hij mee om zeemijnen te leggen bij Bordeaux; in de nacht van 11 op 12 maart was hij copiloot op een bombardementsvlucht op Stuttgart. In de avond van 12 maart steeg hij op voor de vlucht met Short Stirling EF330 naar Essen. Dit was pas zijn derde second dickey trip. Hiervan keerde hij niet terug. Page’s eigen bemanning was die avond aan de grond gebleven...

Alle acht bemanningsleden van EF330 zijn bij dit ongeluk omgekomen. Zes van hen, waaronder Page, konden niet geïdentificeerd worden. Zij werden begraven op het r.-k. kerkhof in Beek. In de eerste twee graven liggen de vliegeniers die wel geïdentificeerd konden worden, de boordschutters Miller en Binning. De overige zes, waaronder Page, liggen in de graven 3 tot 6, maar niet noodzakelijk onder hun eigen grafsteen.

Alle acht staan zij op de plaquette bij het Canadese kanon op de Bleek in 's-Heerenberg. Dit monument werd op 5 mei 2010 onthuld.

Victor Page en Owen Moore

Tijdens zijn opleiding in Canada maakte Page kennis met Owen Moore, die net als hij een pilotenopleiding volgde. Gedurende de vijf maanden dat zij daar samen waren, zijn ze heel nauw bevriend geraakt. Moore heeft na zijn opleiding als instructeur gediend op verschillende vliegbases in Groot-Brittannië. Hij heeft veel trainingsvluchten gevlogen, maar geen operationele vluchten. Enkele van deze vluchten leidden over bevrijd Frankrijk, de overige vonden boven Groot-Brittannië en de Ierse Zee plaats.

Victor Page (links) en Owen Moore tijdens de opleiding in Canada bij een Airspeed Oxford, een tweemotorig lesvliegtuig geschikt voor de opleiding van niet alleen piloten, maar van alle functies aan boord van een bommenwerper.

Victor Page (rechts) en zijn vriend Owen Moore

Victor Page (rechts) en Owen Moore op bezoek bij familie van Moore in New York

Owen Moores bezoek aan Bergh

Owen Moore is zijn leven lang aan zijn vriend Vic blijven denken. Toen hij ouder werd, wilde hij het graf van zijn vriend gaan bezoeken, maar omdat zijn vrouw begon te dementeren, is het daar lang niet van gekomen. Hij wilde bij zijn vrouw blijven om haar te kunnen verzorgen. Pas nadat zij in de zomer van 2013 was overleden, vond hij de tijd en de rust om, samen met zijn zoon Robin, naar Beek te komen. Hij was 92 jaar toen hij op 21 september 2013, na zeventig jaar, eindelijk aan het graf van zijn vriend stond.

Het bezoek van Owen Moore en zijn zoon aan Bergh werd een onvergetelijke gebeurtenis, niet alleen voor henzelf, maar ook voor hun gastheren. Zij bezochten niet alleen het kerkhof in Beek en het Canadese kanon op de Bleek in 's-Heerenberg, waar Victor Page vermeld staat, maar ook de plek in Loerbeek waar het vliegtuig is neergestort. Daar vertelde Karl Lusink van de Aircraft Research Group Achterhoek (ARGA) over de opgraving die zijn stichting daar in 2001 heeft uitgevoerd. De opgegraven resten maakten als tastbare stille getuigen diepe indruk. Ook kreeg Moore een DVD met de filmbeelden die Jac. Neijenhuis in 1943 van de begrafenis van de vliegtuigbemanning maakte. Wie zou na zeventig jaar zoiets nog durven verwachten?

Over het bezoek van Owen Moore verscheen een artikel in de Gelderlander, editie Achterhoek, van 23 september 2013.

Owen Moore bij de grafsteen van zijn vriend Victor Page. (Foto's Marcel Messing)

Fotograaf Theo Kock maakt de foto die geplaatst werd bij het artikel in de Gelderland van 23 september 2013

Owen Moore bij het Canadese kanon op de Bleek. Op de marmeren plaquette staat V. Page in de rechterkolom, tweede van boven.

Bronnen

• Owen Moore
• Flying into the Flames of Hell door Martin W. Bowman, Pen & Sword Books Ltd, Barnsley, 2006, blz. 155-156
• Commonwealth War Graves Commission
• Lostaircraft.com