Buiting, Hendrikus Wilhelmus Antonius

Hendrik Buiting op latere leeftijd

Hendrik Buiting werd geboren te Kilder op 6 oktober 1926 als zoon van Bernardus Franciscus Buiting en Everdina Catharina Stokman.

Nederlands-Indië

Grenadier bij 4 GRG

Hendrik (legernummer 26.10.06.025) staat vermeld bij de Indiëgangers in 100 Jaar "Sint Jan" Kilder. Hij diende al dienstplichtig soldaat bij de sectie mortieren van de ondersteuningscompagie van het 4e bataljon van het Garderegiment Grenadiers (4 GRG). Dit bataljon was een onderdeel van de Palmboom-Divisie.

4 GRG is op 28 mei 1947 met de Kota Inten naar Indië vertrokken en kwam een maand later aan in Soerabaja op Oost-Java. In de omgeving van deze stad nam het bataljon de posities over van 1-12 RI. Toen deze overname voltooid was, begon de Eerste Politionele Actie. 4 GRG werd hierbij op 4 augustus, vlak voor het einde van de actie, nog ingezet. Daarna bleef het bataljon in de omgeving van Soerabaja.

In juni 1948 kreeg Hendrik bericht, dat zijn vader was overleden. Hierop heeft hij toestemming gevraagd om naar huis te mogen terugkeren. Dit is hem op grond van een wel zeer cynisch argument geweigerd Op 4 juni schreef hij hierover in een brief aan zijn moeder: Ik heb hier nog vreselijk veel moeite gedaan om thuis te komen. Maar het viel me overal heel zwaar. Ja, bij de overste van ons bataljon kreeg ik zelfs te horen: "Als het nu andersom was, dan kwamen je ouders en familie ook niet hier."

Korte tijd later had Hendrik een ontmoeting met Theet Derksen. Volgens het Carillon van Sint Jan van september 1948 was dit de enige keer dat Hendrik in Indië een plaatsgenoot ontmoette.

De thuiskomst van Hendrik op 17 maart 1950

De Tweede Politionele Actie, die op 19 december 1949 begon, bracht 4 GRG naar Kediri. Hierover schreef Hendrik op 4 februari 1949 in een brief aan zijn zuster (Coba Philipsen-Buiting) en zwager in Wijnbergen:

"19 december 's nachts om twaalf uur trokken de eerste troepen de lijn over. Met weinig tegenstand waren we 's middags om vier uur in het stadje Wlingi, waar we 's avonds pas hoefden te wezen. De volgende dag ging het verder naar Kapenting, ruim 84 km van Wlingi, door bergen en wildernis. Het viel dan ook niet mee om er te komen, maar dank zij onze dappere infanterie kregen we het stadje ongeschonden in handen. Toen naar Blitar, waar veel is verwoest en stukgemaakt door artillerie. Kerstnacht lagen we op de weg Blitar-Kediri, waar behoorlijk is gevochten, maar aan onze zijde weinig verliezen. (...) De volgende dag ging het naar Madioen (...) We zijn teruggekeerd naar Kediri; dat is nu de standplaats van ons bataljon Grenadiers."

4 GRG verhuisde in juni 1949 nog naar het nabijgelegen Pare. Op 16 februari 1950 begon de thuisreis met de Kota Inten, hetzelfde schip als dat van de heenreis in 1947. De aankomst in Rotterdam was op 17 maart 1950.

Andere Grenadiers

• Bertus Harmsen uit Azewijn (7 GRG)
• Hein Jansen uit 's-Heerenberg (6 GRG)
• Johnny Visser uit 's-Heerenberg (3 GRG)

Zie ook

• Neptunus-diploma (heenreis)
• Oorkonde Grenadiers en Jagers (troonsbestijging koningin Juliana)
• Ereteken voor Orde en Vrede
• Scheepskisten (terugreis)
• Demobilisatie-insigne (afzwaaien)

Zijn verdere leven

Na terugkeer uit Indonesië emigreerde Hendrik samen met zijn broer Gerrit naar Nieuw-Zeeland.

Bronnen o.a.

• Wij, de jongens overzee, door Henk Krosenbrink, Doetinchem, 1989, blz. 84, 144 en 166
• Mededeling Jan Meurs van de Foto- en filmgroep