Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Liutgard van Vlaanderen
Liutgard van Vlaanderen werd in 935 geboren als dochter van Arnulf de Grote, graaf van Vlaanderen, en Aleidis van Vermandois. Zij trouwde tussen 947 en 950 met Wichman IV, graaf van Hamaland, die in Gent tot burggraaf was benoemd. Uit dit huwelijk zijn drie kinderen bekend:
Volgens het necrologium van het klooster Blandinien bij Gent overleed Liutgard op III Kal Oct.' (29 september) 961 en werd daar begraven. In het Necrologium van Elten staat zij op Id. Oct. (15 oktober), vermeld, maar zonder jaartal:
- obiit Lutgardis uxor Wichmanni Comitis. Pro eius mem[orie] Thes[aurarua] ponet ix can[delas] vigil[iales]. Abba debet offerre sacerdoti summam missam celebranti i bt. cap[itulum] j bt. Et jacet sepulta in eodem sepulchri in quo jacet Abba Ermgardis scil[icet] inter altare s[ancti] Johannis et sepulchrum Wichmanni Comitis.
- overleed Lutgardis de vrouw van graaf Wichman. Voor haar gedachtenis plaatst de thesauraria negen gedenkkaarsen. De abdis geeft de priester die in de hoogmis voorgaat 1 butken en het kapittel 1 butken. Zij werd begraven in hetzelfde graf waar abis Ermgardis ligt, namelijk tussen het Sint-Jansaltaar en het graf van graaf Wichman.
Een butken (of botje) is een oude muntsoort.
Abdis Ermgard II overleed omstreeks 1129, ruim een eeuw na Liutgard, maar toch werd Liutgard – uxor Wichmanni – in Ermgards graf bijgezet. De meest voor de hand liggende verklaring is dat Liutgards stoffelijk overschot pas jaren na haar dood van Gent naar Elten is overgebracht. Voor obiit (overleed) aan het begin van de Eltense inschrijving moet dan gelezen worden sepulta est (is begraven).
Zo werd zij niet alleen dicht bij haar man herbegraven, maar ook dicht bij haar zoon, die in een graf naast dat van zijn vader was begraven.
Bij de opgravingen in Hoog-Elten in 1964–1965 is een graf gevonden dat aan haar werd toegeschreven. Het skelet in het graf miste een hand met bijbehorend polsgewricht. De botten op het breukvlak vertoonden tekenen van botvliesontsteking, wat er op wijst dat de dode aan de gevolgen van een ernstig ongeval of van geweld gestorven is.
Bronnen
- Het oude Hameland door S. Dijkstra, uitgave in eigen beheer, Gendringen (1953), blz. 36
- Het necrologium en het tynsboek van het adelijk jufferen-stift te Hoog-Elten, medegedeeld uit het onuitgegeven oorspronkelijk handschrift, benevens ene geschiedenis der Abdij, N.C. Kist; Leiden (1853), blz. 12–15, 96 (Google Books)
- De Graafschap in de Middeleeuwen
- Liutgard van Vlaanderen op Wikipedia
