Voorthuizen

Het landgoed Voorthuizen ligt vlak over de grens bij Stokkum aan de Duitse kant van de autobaan A12. Het ontleent zijn naam aan een huis bij een doorwaadbare plaats (een voort of voorde) in het grensriviertje de Wildt. Het behoorde toe aan het Sint-Vitusstift op de Eltenberg. Tegenwoordig is het gesplitst in Alt-, Neu- en Klein-Voorthuysen. De spelling Voorthuysen is de huidige Duitse spelling. Door de eeuwen heen zijn vele andere schrijfwijzen gebruikt, zoals Voorthuijzen en Voorthuijsen, en meer archaïsche vormen als Voorthusen, Vorthusen, Voorthuyss, Voerthuijss, Voerthuys, Voerthuyssen, enz. Vroeger, voor de aanleg van de A12, liep de Voorthuizerweg vanuit Stokkum door naar het landgoed. Tegenwoordig buigt deze weg op enige afstand van het talud van de autobaan af en sluit aan op de Landerswal.

Alt Voorthuysen

Als topografische naam komt Voorthuizen reeds voor in een akte van 29 juni 968 waarin keizer Otto I, de Grote, de schenking van Voorthuizen in het jaar 966 aan het Sint-Vitusstift door graaf Wichman IV van Hamaland doet oorkonden. In een akte gedateerd 3 augustus 970 wordt dit nogmaals bevestigd door keizer Otto III. Op 18 december 996 wees keizer Hendrik II op de rijksdag te Nijmegen Voorthuizen nogmaals uitdrukkelijk toe aan het Sint-Vitusstift. Het landgoed werd bewoond door het geslacht Van Voorthuizen. In aktes gedateerd op 6 september en 9 november 1310 te 's-Heerenberg worden de gebroeders Mathias en Noijde Scakensz van Voorthuizen genoemd. Zij werden geboren rond 1265 respectievelijk rond 1270 en overleden beide na 1310. Een latere telg was Dirck van Voorthuizen, stadhouder van het Landdrostambt Bergh, sluiter en gerichtsman te 's-Heerenberg, geboren rond 1485, wonende te 's-Heerenberg, overleden na 1561. Hij wordt, verspreid over een periode van tientallen jaren, genoemd in vele documenten die in het Archief van het Huis Bergh bewaard worden. Dit wijst erop dat Dirck van Voorthuizen een voornaam man was. In de stamreeks van de Van Voorthuizens ontbreken meerdere generaties. Van degenen waarover wel gegevens voorhanden zijn, staat niet met zekerheid vast dat zij verwant waren.

De familie Van Dreeveld heeft hier ook jarenlang gewoond. Hier werkten toen ook veel Stokkumers. Voorthuizen moet in die tijd een enorm bedrijf geweest zijn met 200 hectare grond, vijfendertig melkkoeien en tien paarden. Er werkten toen twee paardenknechten en nog wel acht andere knechten. Andere functies die ook door Stokkumers zijn uitgeoefend zijn koetsier of dienstmeid. De Emmerikse kunstschilder Bernd Terhorst heeft van 1926 tot zijn dood in 1986 op Alt-Voorthuysen gewoond.

Neu Voorthuysen

In 1844 vertrok Theodor van Dreeveld, een van de zonen van voormalig proost Goossen, naar Amerika om zich te vestigen in Missouri. Na enkele jaren keerde hij terug naar Alt Voorthuysen op de Eltenberg. Hij liet zich inspireren door de Amerikaanse, koloniale bouwstijl en bouwde vlakbij Alt Voorthuysen, aan de overkant van rivier de Wild, een soortgelijk huis. Dit nieuwe huis kreeg de naam Neu Voorthuysen, maar tegenwoordig staat het huis bekend als Gut Voorthuysen. De bijzondere, Amerikaanse architectuur heeft er voor gezorgd dat het huis een monumentale status heeft gekregen. Twee generaties Van Dreeveld bleven er wonen, totdat het huis en de omliggende landerijen werden bewoond door de familie Van Bebber. De familie Van Bebber is zich gaan specialiseren in de teelt van asperges. Het bedrijf is sinds 1942 in hun handen. De grootvader van Heiner van Bebber plantte zo'n 70 jaar geleden korte tijd asperges. Vader Robert van Bebber hervatte de aspergeteelt in 1978 en werd opgevolgd door Heiner van Bebber in de derde generatie. Hij runt het familiebedrijf sinds 1999 samen met zijn vrouw en teelt tegenwoordig alleen nog maar asperges. Neu Voorthuysen werd ook de Springkamp genoemd.

Bron

• Arie van Voorthuijsen
• Stokkum: uit de historie van dorp en omgeving, blz. 57–59
• Eltenberg-Bergherbos
• Spargel vom Eltenberg