Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Byvanck: verschil tussen versies
k (→Kaart: Lanen) |
k (redactie) |
||
| (7 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | De '''Byvanck''' (voor het eerst vermeld in [[1361]]) is een landgoed, ten westen van het [[Bergherbos]] en de dorpskern van [[Beek]]. | + | [[Bestand:Byvanck_kl.jpg|right|400px]] |
| + | [[Bestand:Luchtfoto4 kl.jpg|thumb|400px|<center>'''Luchtfoto Huize de Bijvank in juni 2022 </center>]] | ||
| + | De '''Byvanck''' (voor het eerst vermeld in [[1361]]) is een landgoed, ten westen van het [[Bergherbos]] en de dorpskern van [[Beek]]. | ||
| − | Dat landgoed bestaat uit naald- en loofbos met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande lanen met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke eikenbos is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van ''aronskelk'', ''bosanemoon'', ''dalkruid'' en ''groot heksenkruid''. | + | Dat landgoed bestaat uit [[Naaldbomen|naald]]- en [[Loofbomen|loofbos]] met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande [[:Categorie: Lanen Byvanck|lanen]] met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke [[Eik|eikenbos]] is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van ''aronskelk'', ''bosanemoon'', ''dalkruid'' en ''groot heksenkruid''. |
| − | |||
| − | |||
Het huidige '''Huis de Byvanck''' op het landgoed aan de [[Bijvank]] is in [[1792]] gebouwd door [[Hoevel, Johannes Nepomucenus|Johannes Nepomucenus Hoevel]]. Een karakteristiek element is de [[dakruiter]]. Het gebouw is sinds 31 januari [[1967]] een [[Monumenten|rijksmonument]] (monumentnummer 9283). | Het huidige '''Huis de Byvanck''' op het landgoed aan de [[Bijvank]] is in [[1792]] gebouwd door [[Hoevel, Johannes Nepomucenus|Johannes Nepomucenus Hoevel]]. Een karakteristiek element is de [[dakruiter]]. Het gebouw is sinds 31 januari [[1967]] een [[Monumenten|rijksmonument]] (monumentnummer 9283). | ||
| − | De oudste dochter uit zijn tweede huwelijk (met Maria Johanna Messmecker) trouwde in [[1803]] met [[Renne, Henricus Antonius van der|Hendrik Antoon van der Renne]]. Het jonge paar ging op de | + | De oudste dochter uit zijn tweede huwelijk (met Maria Johanna Messmecker) trouwde in [[1803]] met [[Renne, Henricus Antonius van der|Hendrik Antoon van der Renne]]. Het jonge paar ging op de Byvanck wonen. Na de dood van zijn schoonvader in [[1810]] werd Hendrik Antoon eigenaar van De Byvanck. |
| − | + | Koning Willem I erkende op 27 september [[1817]] zijn erfelijke adellijke titel ridder. Zijn vader Franciscus Bernardus van der Renne had die titel op 27 november [[1785]] ontvangen van de Habsburgse keizer Joseph II. | |
| − | + | Hendrik Antoons zoon [[Renne, Oswald Petrus Henricus van der|Oswald Petrus Henricus van der Renne]] erfde De Byvanck in [[1828]], waarna diens dochter en enige kind Caroline in [[1870]] eigenaresse werd. Door haar huwelijk [[1882]] ging het over op haar echtgenoot [[Lochner von Hüttenbach, Maximilian Joseph Karl Justin Anselm Maria|Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach]] (baron Max). Voor dit echtpaar is omstreeks [[1925]] een [[Wapen Locher von Hüttenbach–Van der Renne|wapenbord]] gemaakt dat lange tijd aan de voorgevel van het landhuis heeft gehangen. Het is nu in het bezit van het [[Liemers Museum]]. | |
| − | |||
| − | + | Baron Max en zijn gezin woonden in Lindau aan het Bodenmeer in Beieren, maar vertoefden meestal drie maanden per jaar op De Byvanck. Tijdens deze zomervakanties heeft ''der alte Max'' veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de [[Tweede Wereldoorlog]] verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester [[Vermeulen, Hendrikus Johannes Alphonsus Hubertus|Henri Vermeulen]] in Beek. | |
| − | |||
| − | |||
| − | In de jaren daarna kwam | + | Aan het eind van de [[Eerste Wereldoorlog]] is de jongste zoon van Caroline en Max, [[Lochner von Hüttenbach, Kurt Oskar Oswald Joseph Maria|jonker Kurt]], in Duitse militaire dienst overleden. Dit was een gevolg van zijn zwakke gezondheid; niet van oorlogshandelingen. In [[1943]], tijdens de Tweede Wereldoorlog, is kleinzoon Benno Freiherr Lochner von Hüttenbach ([[Elten]], [[1924]]), gesneuvelde aan het Oostfront door een artillerievoltreffer. |
| − | + | ||
| + | In de jaren daarna kwam jhr. Ernest van Nispen tot Pannerden (jonker Ernest) in beeld, die zich manifesteerde als de kroniekschrijver, vooral bij de [[Jachtrecht|jacht]]. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, [[Rentmeesters van de Byvanck|rentmeester]] [[Meisters, Peter Cornelius|Peter Meisters]] ongelukkigerwijs een "nekschot" hagel bezorgde. In [[1921]] is een van de dochters van ''der alte Max'', [[Lochner von Hüttenbach, Elisabeth Georgine Marie|Elisabeth]], in het huwelijk getreden met deze jonker Ernest. De Byvanck ging mee in het huwelijk. | ||
In [[1980]] verkocht de familie Van Nispen tot Pannerden het landgoed aan de [[Stichting Huis Bergh]]. Vervolgens ging het grootste deel van de Byvanck in [[1984]] over in handen van Natuurmonumenten. | In [[1980]] verkocht de familie Van Nispen tot Pannerden het landgoed aan de [[Stichting Huis Bergh]]. Vervolgens ging het grootste deel van de Byvanck in [[1984]] over in handen van Natuurmonumenten. | ||
| − | + | Het adres van Huis de Byvanck is [[Byvank]] 8 in Beek. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | {| | ||
| + | |[[Bestand:HuisDeByvanck2009-3.jpg|thumb|300px|<center>'''Huis de Byvanck…</center>]] | ||
| + | |[[Bestand:HuisDeByvanck2009-2.jpg|thumb|300px|<center>'''… in augustus 2009. </center>]] | ||
| + | |[[Bestand:HuisDeByvanck2009-1.jpg|thumb|300px|<center>'''Foto's: [[Römer, GertWillem|Gert-willem Römer]]</center>]] | ||
| + | |} | ||
==Kaart== | ==Kaart== | ||
Op landgoed De Byvanck hebben meerdere lanen een naam. Dit zijn echter geen officiële straatnamen. [[:Categorie:Lanen Byvanck|Klik hier]] voor een overzicht. | Op landgoed De Byvanck hebben meerdere lanen een naam. Dit zijn echter geen officiële straatnamen. [[:Categorie:Lanen Byvanck|Klik hier]] voor een overzicht. | ||
Huidige versie van 10 feb 2023 om 11:53
De Byvanck (voor het eerst vermeld in 1361) is een landgoed, ten westen van het Bergherbos en de dorpskern van Beek.
Dat landgoed bestaat uit naald- en loofbos met daartussen enkele akkers en weilanden. Karakteristiek is een aantal kruislings op elkaar staande lanen met bijzondere bomen. Het gebied ligt veel lager dan het Bergherbos en, omdat het te nat was om te ontginnen, is het door de eeuwen heen in stand gebleven. In het natuurlijke eikenbos is in het voorjaar een rijke ondergroei te vinden van aronskelk, bosanemoon, dalkruid en groot heksenkruid.
Het huidige Huis de Byvanck op het landgoed aan de Bijvank is in 1792 gebouwd door Johannes Nepomucenus Hoevel. Een karakteristiek element is de dakruiter. Het gebouw is sinds 31 januari 1967 een rijksmonument (monumentnummer 9283).
De oudste dochter uit zijn tweede huwelijk (met Maria Johanna Messmecker) trouwde in 1803 met Hendrik Antoon van der Renne. Het jonge paar ging op de Byvanck wonen. Na de dood van zijn schoonvader in 1810 werd Hendrik Antoon eigenaar van De Byvanck.
Koning Willem I erkende op 27 september 1817 zijn erfelijke adellijke titel ridder. Zijn vader Franciscus Bernardus van der Renne had die titel op 27 november 1785 ontvangen van de Habsburgse keizer Joseph II.
Hendrik Antoons zoon Oswald Petrus Henricus van der Renne erfde De Byvanck in 1828, waarna diens dochter en enige kind Caroline in 1870 eigenaresse werd. Door haar huwelijk 1882 ging het over op haar echtgenoot Maximiliaan Freiherr Lochner von Hüttenbach (baron Max). Voor dit echtpaar is omstreeks 1925 een wapenbord gemaakt dat lange tijd aan de voorgevel van het landhuis heeft gehangen. Het is nu in het bezit van het Liemers Museum.
Baron Max en zijn gezin woonden in Lindau aan het Bodenmeer in Beieren, maar vertoefden meestal drie maanden per jaar op De Byvanck. Tijdens deze zomervakanties heeft der alte Max veel vergaard en geschreven. Dat alles is in Lindau door de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan. Ook brachten hij en zijn dames graag een bezoek aan het schoolhuis van meester Henri Vermeulen in Beek.
Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog is de jongste zoon van Caroline en Max, jonker Kurt, in Duitse militaire dienst overleden. Dit was een gevolg van zijn zwakke gezondheid; niet van oorlogshandelingen. In 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, is kleinzoon Benno Freiherr Lochner von Hüttenbach (Elten, 1924), gesneuvelde aan het Oostfront door een artillerievoltreffer.
In de jaren daarna kwam jhr. Ernest van Nispen tot Pannerden (jonker Ernest) in beeld, die zich manifesteerde als de kroniekschrijver, vooral bij de jacht. Hierbij is het gebeurd, dat Ernest, in zijn wilde enthousiasme, rentmeester Peter Meisters ongelukkigerwijs een "nekschot" hagel bezorgde. In 1921 is een van de dochters van der alte Max, Elisabeth, in het huwelijk getreden met deze jonker Ernest. De Byvanck ging mee in het huwelijk.
In 1980 verkocht de familie Van Nispen tot Pannerden het landgoed aan de Stichting Huis Bergh. Vervolgens ging het grootste deel van de Byvanck in 1984 over in handen van Natuurmonumenten.
Het adres van Huis de Byvanck is Byvank 8 in Beek.
 |
Kaart
Op landgoed De Byvanck hebben meerdere lanen een naam. Dit zijn echter geen officiële straatnamen. Klik hier voor een overzicht.
Bronnen
- Brochure Bergherbos en de Byvank van Vereniging Natuurmonumenten
- Kerspel Beek in de Liemers (Huis de Byvanck)
- Collectie Vermeulen (Liemers Museum)
- Beek, 650 jaar parochiekerk 1989, Henk Harmsen
- Old Ni-js nr. 102, blz. 21-25
