Onderscheidingen

Inwoners uit de gemeente Bergh die een onderscheiding hebben ontvangen:

Berghse onderscheidingen

Eremedaille der gemeente Bergh

• Zie aldaar

Berghse Kei

• Zie aldaar

Pavert van 't Jaor

• Zie aldaar

Leertrekkersleer

• Zie aldaar

Nederlandse onderscheidingen

Huidige

Deze Nederlandse onderscheidingen staan vermeld in volgorde van het jaar van instelling.

Militaire Willemsorde (1815)

De Militaire Willemsorde is de hoogste Nederlandse dapperheidsonderscheiding. Hij werd in april 1815 ingesteld als erkenning voor uitstekende daden van "moed, beleid en trouw". De MWO was oorspronkelijk uitsluitend bedoeld voor militairen, maar kan sinds 1940 ook burgers worden toegekend. Hij bestaat uit vier graden: Ridder Grootkruis, Commandeur, Ridder derde klasse en Ridder vierde klasse.

Voor de dragers, zie de Categorie:Militaire Willemsorde.

Orde van de Nederlandse Leeuw (1815)

De Orde van de Nederlandse Leeuw werd op 29 september 1815 door Koning Willem I ingesteld. Hij is daarmee de oudste en tevens hoogste Nederlandse civiele orde. De orde kent drie graden: Ridder Grootkruis, Commandeur en Ridder.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Nederlandse Leeuw.

Onderscheidingsteken voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst (1825)

In 1825 stelde koning Willem I het Onderscheidingsteken voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst in voor militairen beneden de rang van officier. Na twaalf jaar dienst in het Nederlandse leger (maar niet de marine) kregen zij het onderscheidingsteken toegekend in brons (Bronzen Medaille) en na 24 jaar in zilver (Zilveren Medaille). In 1859 werd ook een Gouden Medaille ingesteld voor 36 jaar dienst.

Voor soldaten en onderofficieren van het KNIL golden tropenjaren dubbel, zodat zij de Bronzen Medaille na zes jaar en de Zilveren Medaille na twaalf jaar kregen uitgereikt. De Gouden Medaille werd echter niet na achttien, maar pas na 25 tropenjaren uitgereikt.

Voor de dragers, zie de Categorie:Onderscheidingsteken voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst.

Officierskruis (1844)

Het Officierskruis werd in 1844 ingesteld door koning Willem II voor eervolle langdurige Nederlandse effective dienst als officier. Sinds 1913 hebben ook reserveofficieren recht op deze onderscheiding.

Het Officierskruis wordt automatisch uitgereikt zodra een officier vijftien dienstjaren heeft voltooid. Het kruis is dan voorzien van het Romeinse cijfer XV. Na het voltooien van elke volgende periode van vijf jaar, mag de officier het cijfer op eigen kosten laten aanpassen.

Voor de dragers, zie de Categorie:Officierskruis.

Orde van Oranje-Nassau (1892)

De versierselen van de Orde van Oranje-Nassau (een orde van verdienste ingesteld in 1892) worden verleend aan personen die zich bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt voor de samenleving. Tot 1996 bestond de Orde uit vijf graden: Ridder Grootkruis, Grootofficier, Commandeur, Officier en Ridder. De Eremedailles in goud, zilver en brons (waarvan de dragers niet werden opgenomen in de Orde) worden sinds dat jaar niet meer uitgereikt, maar de Orde werd uitgebreid met een zesde graad: Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De Orde van Oranje-Nassau is verreweg de meest toegekende Nederlandse onderscheiding en bovendien de enige die nog steeds en vrijwel jaarlijks aan inwoners van de voormalige gemeente Bergh wordt toegekend. Daarnaast zijn niet alle toekenningen uit het verleden bij de Heemkundekring Bergh bekend, zodat een lijst op deze pagina niet wordt bijgehouden.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van Oranje-Nassau.

Oorlogsherinneringskruis (1944)

Het Oorlogsherinneringskruis werd op 16 maart 1944 ingesteld als onderscheiding voor militairen, vaarplichtigen en vliegtuigbemanningen van de burgerluchtvaart die vanaf 10 mei 1940 ten minste zes maanden in hun functie hadden deelgenomen aan de strijd tegen Duitsland, Japan en hun bondgenoten. Dit mocht zowel onder Nederlands als geallieerd commando of beheer zijn geweest.

Het kruis kon toegekend worden voor algemene en voor bijzondere krijgsverrichtingen. In 1948 werd het Besluit tot instelling van het Oorlogsherinneringskruis herzien, en daarmee ook de lijst van krijgsverrichtingen. Een van de bijzondere krijgsverrichtingen was en bleef "Nederland Mei 1940" .

Wie niet voor het Oorlogsherinneringskruis in aanmerking kwam, kon het Mobilisatie-Oorlogskruis aanvragen.

Voor de dragers, zie de Categorie:Oorlogsherinneringskruis.

Bronzen Leeuw (1944)

De Bronzen Leeuw is een dapperheidsonderscheiding die op 30 maart 1944 werd ingesteld voor militairen die zich ten behoeve van de Nederlandse Staat in de strijd tegenover de vijand door het bedrijven van bijzonder moedige en beleidvolle daden hebben onderscheiden. Behalve Nederlandse militairen kunnen ook Nederlandse burgers en buitenlanders de Bronzen Leeuw ontvangen.

Voor de dragers, zie de Categorie:Bronzen Leeuw.

Ereteken voor Orde en Vrede (1947)

Het Ereteken voor Orde en Vrede is een onderscheiding voor militairen die in Nederlands-Indië hebben gediend. Het wordt nader beschreven op een eigen pagina.

Het Ereteken is toegekend aan alle Berghse deelnemers aan de Politionele Acties.

Mobilisatie-Oorlogskruis (1948)

Het Mobilisatie-Oorlogskruis werd in 1948 ingesteld voor Nederlandse militairen en oud-militairen die (kort samengevat) tussen 6 april 1939 en 20 mei 1940 ten minste zes maanden in werkelijke dienst waren geweest, en voor hen die Nederland daarna nog tot 3 september 1945 ter zee of in de lucht hadden gediend. Nog in 1992 zijn de regels voor toekenning aangepast.

Hoewel enkele honderdduizenden voor dit kruis in aanmerking kwamen, is het slechts op beperkte schaal uitgereikt. Veel oudgedienden stelden er geen prijs op, omdat men het zelf moest aanvragen en er zelf voor moest betalen (f 7,50 was veel geld in 1948). Bovendien was lang niet iedereen van het bestaan van dit kruis op de hoogte.

Voor de dragers, zie de Categorie:Mobilisatie-Oorlogskruis.

Kruis voor Recht en Vrijheid (1951)

Het Kruis voor Recht en Vrijheid, ingesteld bij Koninklijk Besluit no. 30 van 23 juli 1951, werd oorspronkelijk toegekend aan militairen die in de periode 1950 – 1953 deel uitmaakten van het Nederlandse VN-bataljon in Korea of van de bemanning van een de zes Nederlandse marineschepen voor de kust van Korea. Op 13 juli 2002 werden bij Koninklijk Besluit no. 496 de toekenningscriteria verruimd, zodat het Kruis thans meer algemeen wordt toegekend aan militairen die zich hebben onderscheiden bij de verdediging van de belangen van het Koninkrijk of de internationale rechtsorde.

De onderscheiding heeft de vorm van een Maltezer kruis met in het midden een gekroond ovaal medallion met de letter J (Juliana). Achter het kruis bevinden zich twee gekruiste zwaarden. Het kruis is geplaatst op een blauw lint met in het midden een oranje baan en aan weerzijden een smalle witte streep.

Zij die een volledige uitzendingsperiode hebben volbracht, dragen op het lint een gesp in de vorm van een horizontaal zwaard met op het blad de tekst “Korea 1950”. Meerdere volbrachte uitzendingen worden aangegeven door een 2, 3 of 4 op het heft van het zwaard.

Het Kruis is toegekend aan alle Berghse Koreagangers

Nieuw-Guinea Herinneringskruis (1962)

Het Nieuw-Guinea Herinneringskruis, ingesteld bij Koninklijk Besluit no. 1 van 29 september 1962, werd oorspronkelijk toegekend aan militairen die in de periode 1960 - 1962 ten minste drie maanden in werkelijke dienst waren geweest in Nederlands Nieuw-Guinea en de aangrenzende zeegebieden. In 1994 werd die periode verruimd en gold toen vanaf 28 december 1949 (de dag na de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië) tot en met 23 november 1962, toen ook Nederlands Nieuw-Guinea aan Indonesië werd overgedragen.

De militairen voor wie de kruis oorspronkelijk gold, hebben het automatisch uitgereikt gekregen. Zij die pas in 1994 recht op de onderscheiding kregen, moesten haar echter zelf aanvragen. Het is daarom mogelijk dat er veteranen zijn die zowel het Ereteken voor Orde en Vrede als het Nieuw-Guinea Herinneringskruis hebben.

De onderscheiding bestaat uit een verguld bronzen kruis met in het midden een gekroonde medallion. Op het medallion staat een vijfpuntige ster met daaromheen de woorden “Nederland / Nieuw-Guinea”. Het kruis is geplaatst op een groen lint met aan weerzijden een rood-wit-blauwe baan, met het rood zowel links als rechts aan de buitenkant.

Vlak voor de overdracht aan Indonesië in 1962 hadden er nog hevige gevechten plaats. Veteranen van deze gevechten dragen op het groene lint een gesp (een metalen balkje) met het jaartal 1962.

Het Herinneringskruis is toegekend aan alle Berghse Nieuw-Guineagangers

Verzetsherdenkingskruis (1980)

Het Verzetsherdenkingskruis is bedoeld voor mensen die in de Tweede Wereldoorlog in het verzet hebben gezeten. Deze onderscheiding werd pas in december 1980 ingesteld, en omdat er in de oorlog uiteraard geen ledenlijsten van het verzet zijn bijgehouden, moet iedereen die voor het kruis in aanmerking denkt te komen, het zelf aanvragen. Ook kan men het kruis voor iemand anders aanvragen. De aanvraag moet vergezeld gaan van voldoende bewijsmateriaal en referenties om actieve deelname aan het verzet aannemelijk te maken.

Lang niet alle verzetsmensen hebben het kruis aangevraagd. Bij de instelling 35 jaar na het einde van de oorlog waren vele van hen al overleden. Daarnaast hebben veel verzetsmensen onder het motto “te weinig, te laat” of soortgelijke overwegingen van aanvraag van het kruis afgezien. De lijst van dragers van het Verzetsherdenkingskruis is dus geen afspiegeling van de gemeenschap van verzetslieden.

N.B.:
Het Verzetsherdenkingskruis moet niet verward worden met het Verzetskruis 1940-1945! Laatstgenoemd kruis is na de Militaire Willemsorde de hoogste Nederlandse onderscheiding, en is slechts 95 keer toegekend, waarvan slechts één keer aan een nog levende persoon.

Voor de dragers, zie de Categorie:Verzetsherdenkingskruis.

Draaginsigne Gewonden (1990)

Het Draaginsigne Gewonden is op 11 oktober 1990 (!) bij ministerieel besluit ingesteld om respect te betonen aan alle (gewezen) militairen (en vaarplichtige zeelieden in oorlogstijd) die het Koninkrijk dienen of hebben gediend onder oorlogsomstandigheden, of daarmee overeenkomende situaties, inclusief internationale vredesmissies binnen en buiten het verband van de Verenigde Naties, en die lichamelijk en/of psychisch verwond zijn geraakt als gevolg van hun plichtsvervulling.

Het draaginsigne heeft de vorm van een gelijkarmig kruis met op de horizontale balk de Latijnse spreuk vulneratus nec victus: gewond, maar niet verslagen.

Voor de dragers, zie de Categorie:Draaginsigne gewonden.

Onderscheidingen van de Nederlandse Sint-Gregoriusvereniging

Voor de dragers en nadere informatie, zie de Categorie:Nederlandse Sint-Gregoriusvereniging

Voormalige

Orde van de Unie

De Orde van de Unie was een ridderorde die in 1806 werd ingesteld door Lodewijk Napoleon, koning van het Koninkrijk Holland (een door Napoleon Bonaparte ingestelde Franse vazalstaat die grofweg samenviel met het huidige Nederland). De orde was dus geen onderscheiding van het Koninkrijk der Nederlanden.
Na de inlijving in 1810 van het Koninkrijk Holland bij Frankrijk werd de Orde van de Unie in 1811 door Napoleon Bonaparte opgeheven. De gedecoreerden werden opgenomen in de gelijktijdig ingestelde Orde van de Reünie, die heel het Franse keizerrijk omvatte.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Reünie.

Metalen Kruis 1830-1831

Het Metalen Kruis 1830-1831 werd in 1831 ingesteld door Koning Willem I en werd toegekend aan allen die in het leger of de Koninklijke Marine aan de krijgsverrichtingen tijdens de Belgische Revolutie van 1830–1831 hadden deelgenomen.

Voor de dragers, zie de Categorie:Metalen Kruis 1830-1831. Waarschijnlijk hebben meer militairen tijdens de Belgische Revolutie het Metalen Kruis ontvangen.

Orde van de Eikenkroon

De Orde van de Eikenkroon is een Luxemburgse onderscheiding die van 1841 tot 1890 ook veelvuldig in Nederland is uitgereikt, en zodoende algemeen als een ook Nederlandse decoratie gezien wordt. De orde werd in 1841 ingesteld door Groothertog Willem II, die tevens Koning Willem II van Nederland was. Nederland en Luxemburg waren tot 1890 immers in een personele unie verenigd. Waar Willem II de orde maar zo'n dertig keer in Nederland heeft uitgereikt, heeft zijn opvolger Willem III dit vele honderden malen gedaan. Omdat de orde formeel niet Nederlands was, kon de koning hem naar eigen goeddunken, dat wil zeggen buiten de ministerraad om, uitreiken. Wanneer de Orde van de Nederlandse Leeuw niet haalbaar was, werd vaak de minder prestigieuze Orde van de Eikenkroon uitgereikt.

De Luxemburgse grondwet schreef erfopvolging in de mannelijke lijn voor, zodat in 1890 bij het overlijden van Willem III de Orde van de Eikenkroon een puur Luxemburgse onderscheiding werd. In Nederland kwam toen Koningin Emma als regentes voor de minderjarige Wilhelmina op de troon, terwijl in Luxemburg de verre verwant Adolf groothertog werd. Ter vervanging van de Orde van de Eikenkroon werd in 1892 de Orde van Oranje-Nassau ingesteld.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Eikenkroon.

Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven (1869)

Het Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven, ingesteld in 1869, werd toegekend aan officieren, onderofficieren en manschappen die aan een belangrijke militaire expeditie hadden deelgenomen. Het wordt ook wel het Expeditie-Kruis of Kruis voor Krijgsverrichtingen genoemd. In de praktijk is het ereteken uitgereikt voor militaire expedities in het voormalige Nederlands-Indië. De betreffende expeditie staat vermeld op een gesp die op het lint van het ereteken wordt bevestigd.

Het Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven werd in 1944 vervangen door het Oorlogsherinneringskruis (zie aldaar).

Voor de dragers, zie de Categorie:Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven.

Mobilisatiekruis 1914-1918 (1924)

Het Mobilisatiekruis 1914-1918 in een ministeriële kennisgeving van 1925 ook "Mobilisatie-herinneringskruis" genoemd is een particuliere instelling. Het kruis werd door het "Nationaal Comité Herdenking Mobilisatie 1914" op 1 augustus 1924 ingesteld en in een Legerorder van 1924 werd militairen toestemming verleend om het kruis, en de baton, op het uniform te dragen. Er is geen Koninklijk Besluit opgemaakt maar de legerorder vermeldt wel dat "het H.M. de Koningin heeft behaagd, als blijk van waardeering van de diensten, door de krijgsmacht tijdens den gemobiliseerden toestand aan den lande bewezen, te bepalen het herinneringskruis, ingesteld door het Nationaal Comité Herdenking Mobilisatie 1914, ook in uniform - zoowel in als buiten dienst - mag worden gedragen. Allen, die in de periode Augustus 1914 - November 1918 eenigerlei militairen dienst bij de weermacht te land of ter zee hier ten lande of in de Overzeesche Gewesten hebben vervuld, zullen gerechtigd zijn, het herinneringskruis te dragen. Het kruis zal worden gedragen na het onderscheidingsteeken voor langdurigen dienst, doch vóór de buitenlandsche ridderorden en eereteekenen".

Het kruis werd niet uitgereikt. De Nederlandse overheid was zeer karig geweest met het belonen van de gemobiliseerde soldaten en de vrijwilligers van Landstorm, Landweer en Burgerwacht. Spontaan gevormde comités en bonden moesten inspringen om tastbare herinneringen aan de mobilisatie en de voor Nederland spannende oorlogstijd te scheppen. Het bronzen kruisje kostte met lint f 0,46, een kartonnen doosje kostte f 0,06 extra en een kruis met lint in een luxe doosje kostte f 0,56.

Het Mobilisatiekruis 1914-1918 is een door H.J. Jansen van Galen ontworpen dun bronzen, vierarmig kruis met vier armen waarvan de uiteinden zijn afgerond. Op de voorzijde zijn pijlenbundels afgebeeld. Deze bundels van pijlen werden al door Karel V aan de Staten Generaal voorgehouden als symbool van de kracht die eenheid verschaft. We hebben dus te maken met een oud Nederlands symbool van eenheid.

Op de armen staan de data "AUGUSTUS 1914 - NOVEMBER 1918, de vier jaren waarin Nederland, zo heet het in een toelichting, "zijn gewapende gereedheid, ten koste van grote persoonlijke en economische offers, heeft gehandhaafd".

Op de keerzijde staan de woorden "MOBILISATIE - VREDE - EER". Volgens het Nationaal Comité Herdenking Mobilisatie 1914 had de mobilisatie van de strijdkrachten voor Nederland de vrede gered; zij redde daarbij, zo meende het comité, tevens Nederlands eer, want zij bewees dat Nederland - tot welke prijs ook - stand hield bij het nakomen van nationale en internationale verplichtingen, liever dan zich over te leveren aan de "willekeur van niets-ontziende oorlogvoerenden". Het mobilisatiekruis is, zo liet de organisatie weten, een "vredeskruis" en het "symbool van de gehandhaafde vrede". De keerzijde is vlak en vertoont soms een merkje van de fabrikant.

Het kruis hangt aan een blauw lint van moiré zijde. Aan weerszijden van het lint is een bies in de kleuren van de Nederlandse vlag aangebracht. De bies is van het grote blauwe vlak van het lint gescheiden door een smalle witte streep.

Voor de dragers, zie de Categorie:Mobilisatiekruis 1914-1918.

Buitenlandse onderscheidingen

Pauselijke onderscheidingen

Pauselijke onderscheidingen aan Zoeaven

Toen de Kerkelijke Staat in de jaren zestig van de negentiende eeuw werd aangevallen door Italiaanse troepen stelde paus Pius IX een tweetal onderscheidingen in om de zoeaven te belonen die waren gekomen om Rome te verdedigen. Dit waren Pro Petri Sede (Voor de Stoel van Petrus) in 1860 en Fidei et Virtuti (Voor Geloof en Deugd) in 1867. Het is waarschijnlijk dat de Berghse zoeaven een van deze of beide onderscheidingen hebben ontvangen, maar van Pro Petri Sede zijn daarvoor geen bewijzen voorhanden. De onderscheiding Fidei et Virtuti is wel met zekerheid uitgereikt. Dit is gebeurd na de Slag bij Mentana op 3 november 1867, waarbij de zoeaven samen met Franse troepen de Italianen versloegen. De onderscheiding wordt daarom ook wel het Mentanakruis. Alle moeite was echter voor niets, want in 1871 veroverden de Italianen Rome.

De volgende zoeaven zijn bekend. Voor zover er zekerheid bestaat over een toegekende onderscheiding, staat die op hun pagina vermeld.

Voor de dragers, zie de Categorie:Zoeaven.

Pro Ecclesia et Pontifice

De medaille Pro Ecclesia et Pontifice (Voor Kerk en Paus) werd in 1888 ingesteld door paus Leo VIII. Hij wordt uitgereikt aan katholieke leken van ten minste 45 jaar oud die zich gedurenden ten minste 25 jaar verdienstelijk hebben gemaakt. Berghenaren die deze onderscheiding hebben ontvangen zijn:

Voor de dragers, zie de Categorie:Pro Ecclesia et Pontifice.

Bene Merenti

De onderscheiding Bene Merenti (("voor de welverdiende" – voor hem of haar die het verdiend heeft) wordt verleend aan personen die minimaal 35 jaar oud zijn en zich ten minste tien jaar lang op opvallend verdienstelijke wijze in lokaal verband hebben ingezet voor Kerk en samenleving.

Voor de dragers, zie de Categorie:Bene Merenti.

• 
• 
• 

Orde van Sint-Silvester

Het Vaticaan kent, als soevereine staat, een aantal ridderorden. De Orde van Sint-Silvester (Silvesterorde) stamt uit 1841, maar werd in zijn huidige vorm in 1905 ingesteld door Paus Pius X. Hij is de op drie na hoogste onderscheiding in de Katholieke Kerk, en wordt uitgereikt aan leken.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van Sint-Silvester.

België

Leopoldsorde

De Leopoldsorde is de eerste en oudste Belgische ridderorde, ingesteld door koning Leopold I in 1832.

Op 4 oktober 1830 verklaarde België zich onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, waarna op 31 juli 1831 Leopold van Saksen-Coburg-Saalfeld de eed aflegde als eerste Koning der Belgen. Hij en zijn opvolgers zijn grootmeester van de Leopoldsorde. Daarnaast zijn er vijf graden: grootlint, grootofficier, commandeur, officier, ridder.

Oostenrijk kende van 1808 tot 1918 een Leopoldsorde.

Voor de dragers, zie de Categorie:Leopoldsorde

Kroonorde

De Kroonorde werd in 1897 gesticht door Koning Leopold II in zijn hoedanigheid als koning van het onafhankelijke Congo, en in 1908 opgenomen in het Belgische beloningssysteem. Hij bestaat uit zeven graden (grootkruis, grootofficier, commandeur, officier, ridder, palmen en medailles), waarbij de laatste twee graden uit een aantal klassen bestaan (gouden en zilveren palmen; gouden, zilveren en bronzen medailles). De Kroonorde wordt toegekend voor belangrijke artisitieke, letterkundige of wetenschappelijke verdienste in de commerciële of industriële wereld of voor langdurige trouwe dienst aan het land of in Afrika.

Voor de dragers, zie de Categorie:Kroonorde.

Burgerlijke eretekens

De Burgerlijke eretekens van België werden oorspronkelijk ingesteld bij Koninklijk Besluit van 21 juli 1867 ter beloning van het vervullen van meer dan 25 jaar of meer dan 35 jaar loyale dienst in provinciale of gemeentelijke, door verkiezingen verkregen ambten of onbezoldigde betrekkingen. Een Koninklijk Besluit van 15 januari 1885 maakte de toekennning ook van toepassing op de burgerlijke betrekkingen van de Staat.

De Burgerlijke Eretekens omvatten twee graden: Kruis, dat als eerste of tweede klasse wordt toegekend, en Medaille, die als eerste, tweede of derde klasse wordt toegekend. Dit afhankelijk van het ambtsniveau en de dienstanciënniteit, waarbij het Kruis een hogere onderscheiding is dan de Medaille. Mensen die lang in dienst waren, kregen zo na 25 jaar een Burgerlijke Medaille en tien jaar later een overeenkomstig Kruis.

Voor de dragers, zie de Categorie:Burgerlijke Eretekens.

Duitsland (Bondsrepubliek Duitsland)

De Bondsrepubliek Duitsland kent één orde van verdienste. Deze heet eenvoudigweg Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland (Verdienstorden der Bundesrepublik Deutschland of kortweg Bundesverdienstkreuz). Hij werd in 1951 ingesteld en kent negen graden. Daarnaast hebben alle deelstaten behalve Hamburg en Bremen een eigen orde van verdienste.

Bundesverdienstkreuz

Voor de dragers, zie de Categorie:Bundesverdienstkreuz.

Niedersächsischer Verdienstorden

Voor de dragers, zie de Categorie:Niedersächsischer Verdienstorden.

Duitsland (voormalige Duitse staten)

Orde van de Rode Adelaar

De Orde van de Rode Adelaar (Duits: Roter-Adler-Orden) was de op een na hoogste onderscheiding van het Koninkrijk Pruisen. Hij werd in zijn oorspronkelijke vorm ingesteld op 17 november 1705, maar in de loop der tijd een aantal malen gereorganiseerd. Hierdoor ontstond op den duur een ingewikkelde indeling in graden.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Rode Adelaar.

Orde van de Witte Valk

De Orde van de Witte Valk (Duits: Orden vom Weissen Valken oder der Wachsamkeit) werd op 2 augustus 1732 door hertog Ernst August I van Saksen-Weimar-Eisenach ingesteld en werd in 1789 voor het laatst verleend. Groothertog Karel August van Saksen-Weimar-Eisenach stelde de orde op 18 oktober 1815 opnieuw in als orde van verdienste met de naam Hausorden der Wachsamkeit of Hausorden vom Weißen Falken

Omdat de Nederlandse koninklijke familie en de familie Saksen-Weimar-Eisenach verwant waren en elkaar geregeld bezochten, werden ook veel Nederlandse hoffunctionarissen met deze orde onderscheiden.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Witte Valk.

Vorstelijk Hohenzollernse Huisorde

De Vorstelijk Hohenzollernse Huisorde werd op 1 januari 1842 ingesteld door Karel en Frederik, vorsten van respectievelijk Hohenzollern-Sigmaringen en Hohenzollern-Hechingen. De Orde werd uitgereikt aan personen voor bewezen diensten aan de vorsten of hun staatjes en bezittingen. Daartoe behoorde ook Bergh, zodat deze onderscheidig in zekere zin een Berghse onderscheiding kan worden genoemd. De orde zit erg ingewikkeld in elkaar met meerdere tientallen graden en uitvoeringen.

Voor de dragers, zie de Categorie:Vorstelijk Hohenzollernse Huisorde.

Orde van verdienste van de Beierse Kroon

De Orde van verdienste van de Beierse Kroon (Duits: Verdienstorden der Bayrischen Krone) werd op 19 mei 1808 ingesteld door koning Maximiliaan I Jozef van Beieren.

Het motto van de orde was "VIRTUS ET HONOS" (Latijn: "dapperheid en eer"). Hij werd toegekend voor "voortreffelijke aan de staat betoonde diensten, hogere burgerlijke deugden en beroemdheid die de faam van Beieren vergrootte". Ook aan buitenlanders die aan deze kwalificaties voldeden kon de orde worden toegekend.

De Beierse koning was grootmeester van de orde. Daarnaast waren er de graden grootkruis, grootcommandeur, commandeur en ridder.

De orde hield in 1918 op te bestaan bij de val van de Beierse monarchie.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van verdienste van de Beierse Kroon.

Koninklijke Orde van de Welfen

De Koninklijke Orde van de Welfen (Duits: Guelphenorden; Engels: Royal Guelphic Order) van het koninkrijk Hannover werd op 12 augustus 1815 ingesteld door Georg IV, die koning was van zowel Hannover als van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland. In het Verenigd Koninkrijk heette hij George met een e op het eind. Hij stamde via zijn Hannoveraanse voorouders af van het oude adellijke geslacht van de Welfen.

De koning van Hannover was grootmeester van de orde. Daarnaast waren er de graden commandeur der eerste klasse, commandeur der tweede klasse, en ridder.

De orde werd afgeschaft na de annexatie van Hannover door Pruisen in 1866.

Voor de dragers, zie de Categorie:Koninklijke Orde van de Welfen.

Frankrijk

Huidige

Légion d'honneur

De Ordre national de la Légion d'honneur (Nationale orde van het Legioen van Eer) werd in 1802 ingesteld door Napoleon Bonaparte. Het is de hoogste Franse orde van verdienste voor zowel militairen als burgers. Na de val van Napoleon is de orde tot op de dag van vandaag blijven bestaan, zij het in gewijzigde vorm. De orde staat ook internationaal in hoog aanzien. Er zijn vijf graden: ridder, officier, commandeur, grootofficier en grootkruis.

Voor de dragers, zie de Categorie:Légion d'honneur.

Croix de Guerre

Het Croix de Guerre ofwel Oorlogskruis is een Franse dapperheidsonderscheiding die werd ingesteld in 1915 (tijdens de Eerste Wereldoorlog). In 1921 werd de onderscheiding opnieuw ingesteld voor toekenning aan hen die met een eervolle vermelding hadden gevochten in een van de vele conflicten die sindsdien buiten Frans grondgebied hadden plaatsgevonden. In 1939 volgde een nieuw Oorlogskruis voor hen die met een eervolle vermelding hadden gestreden in de Tweede Wereldoorlog.

Anders dan de meeste andere dapperheidsonderscheidingen is het Croix de Guerre geen ridderorde.

Voor de dragers, zie de Categorie: Croix de Guerre.

Médaille des Passeurs

L'Union Nationale des Evadés de Guerre, een Franse vereniging van ontsnapte krijgsgevangenen, heeft na de Tweede Wereldoorlog de Médaille des Passeurs uitgereikt aan mensen die uit krijgevangenschap gevlucht Franse militairen hebben geholpen. Op internet zijn hierover slechts summiere gegevens te vinden.

Voor de dragers, zie de Categorie:Médaille des Passeurs.

Voormalige

Ordre de la Réunion

L'Ordre Impérial de la Réunion (de Keizerlijke Orde van de Reünie) werd in 1811 gesticht door Napoleon nadat hij in 1810 het Koninkrijk Holland had geannexeerd. Zijn broer Lodewijk Napeleon had als koning van Holland de Orde van de Unie ingesteld. De Orde van de Reünie moest nu de Orde van de Unie vervangen. Er waren drie graden: ridder, commandeur en grootkruis.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Reünie.

Israel

Yad Vashem

Rechtvaardige onder de Volkeren (Hebreeuws: "Chassid Umot ha-Olam") is de eretitel die door de leiding van Yad Vashem (het Holocaust-monument in Israël) wordt gegeven aan niet-joden, die in de Tweede Wereldoorlog joden hebben geholpen aan de concentratiekampen te ontkomen. De ontvanger van de titel krijgt een medaille en een oorkonde, en zijn of haar naam wordt in een muur gebeiteld.

Voor de dragers, zie de Categorie:Yad Vashem-medaille.

Italië

Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus

De Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus (Italiaans: Ordine dei Santi Maurizio e Lazzaro) werd op 27 december 1816 ingesteld door koning Victor Emanuel I van Sardinië. Het was een orde van verdienste die terugging op een oudere orde uit de 14e eeuw.

Er waren drie graden: grootkruis, commandeur en ridder.

Het koninkrijk Sardinië ging bij de Italiaanse eenwording in 1861 op in het koninkrijk Italië, waar de orde bleef bestaan tot Italië in 1946 een republiek werd. Als organisatie bestaat de Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus nog steeds en houdt zich bezig met liefdadigheid en het propageren van de rechtzinnige katholieke leer.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus

Oostenrijk

Frans Jozef-Orde

De Frans Jozef-Orde werd op 2 december 1849 ingesteld door keizer Frans Jozef I van Oostenrijk. De orde werd verleend voor maatschappelijke verdiensten en kon ook aan buitenlanders toegekend worden.

Bij de instelling waren er drie graden: ridder, commandeur en grootkruis. Later werden daaraan toegevoegd de graden officier (tussen ridder en commandeur) en commandeur met ster (tussen commandeur en grootkruis)

Voor de dragers, zie de Categorie:Frans Jozef-Orde.

Rusland

Twee inwoners van Bergh zijn ooit door de tsaar van Rusland onderscheiden.

• Generaal-majoor De Galliéris. Hij ontving de Orde van Sint Andreas en de Orde van Sint Vladimir.
• Dominee Pantekoek. Hij ontving de Orde van Sint Stanislaus.

Spanje

Orde van het Gulden Vlies

De Orde van het Gulden Vlies is een exclusieve ridderorde die in 1430 in Brugge werd ingesteld door Filips de Goede, hertog van Bourgondië. Door het huwelijk in 1477 van zijn kleindochter Maria met keizer Maximiliaan van Oostenrijk ging de Orde over op de Habsburgers. In 1516 werd de Orde erkend door de paus Leo X, waardoor de vliesridders pauselijke privileges genieten.

Door onenigheid tussen de Spaanse en Oostenrijkse Habsburgers ontstonden er na 1700 een Spaanse en een Oostenrijkse Orde van het Gulden Vlies. Dit is echter tientallen jaren nadat twee graven van Bergh door de koning van Spanje in de oorspronkelijke Orde werden opgenomen. De verdere geschiedenis van beide nog steeds bestaande Ordes van het Gulden Vlies valt daarom buiten het bestek van de Berghapedia.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van het Gulden Vlies.

Zweden

Orde van de Poolster

De Orde van de Poolster (Kungliga Nordstjärneorden) werd op 23 februari 1748 ingesteld door koning Frederik I. Tot de hervorming van de Zweedse ridderorden in 1975 werd hij toegekend voor maatschappelijke, literaire en wetenschappelijke verdiensten alsook voor plichtsgetrouwheid, het publiceren van geleerde en nuttige boeken en het stichten van nuttige instellingen.

Bij de hervorming van 1975 werd de orde in de zin van een beloning vervangen door een medaille. Als orde wordt hij alleen nog toegekend aan leden van de Zweedse koninklijke familie en aan buitenlanders zoals diplomaten.

De Zweedse koning is grootmeester van de orde. Sinds een reorganisatie is 1844 zijn er vijf graden: commandeur-grootkruis, commandeur der eerste klasse, commandeur, ridder of lid der eerste klasse, ridder of lid der tweede klasse. De benaming lid was bestemd voor vrouwen en geestelijken omdat die volgens Zweeds gebruik geen ridder konden zijn.

Voor de dragers, zie de Categorie:Orde van de Poolster

Bronnen

Nederland

• Koninklijke onderscheidingen
• Nederlandse ridderorden en onderscheidingen
• Ridderorden in Holland

Buitenland

De beschrijvingen van de buitenlandse onderscheidingen zijn gebaseerd op hun beschrijvingen op de Nederlandse Wikipedia en/of Wikipedia in een vreemde taal.