Berntsen, Wilhelmus Clemens

Wim Berntsen werd geboren op 6 mei 1925 te Azewijn als zoon van Clemens Laurentius Berntsen en Alberta Grada Sloot.

Hij is nummer 16 op de Azewijnse schoolfoto uit 1937.

De Tweede Wereldoorlog

Van 1938 tot 1942 is Wim op Instituut Saint-Louis geweest, een internaat in Oudenbosch, Noord-Brabant. Zijn neef en naamgenoot Wim Berntsen uit Loerbeek, diens broer Joep, en zijn Azewijnse neef Alex Berntsen hebben dit instituut ook bezocht.

In Oudenbosch is Wim goed bevriend geraakt met de Fries Karel Adriaens. Toen Adriaens in 1944 moest onderduiken om aan de Arbeidsdienst te ontkomen, is hij van Heerenveen naar Azewijn gekomen en heeft daar bij de ouders van Wim voor enige tijd onderdak gevonden. Wim zelf was in die tijd elders boerenknecht. Daarmee had hij vanzelf vrijstelling van de Arbeidsdienst.

Nederlands-Indië

Kanonnier bij de Lichte Luchtdoelartillerie

Van Kalidjati schreef Wim op 19 december 1947 een kerstbrief aan het Azemse Thuisfront.
Voor het Thuisfront heeft ook het gedicht Ode aan het Thuisfront geschreven.

Wim was kanonnier bij de 1e Afdeling van het 1e Regiment Lichte Luchtdoelartillerie (1-1 R. lt. Lua). Hij is op 29 oktober 1946 met de Nieuw Holland vanuit Rotterdam naar Indië vertrokken. Na aankomst op 27 november in Tandjong Priok, de haven van Batavia, werd zijn afdeling op het vliegveld Tjililitan bij Batavia gelegerd.

Toen bleek dat de vijand nauwelijks over een luchtmacht beschikte, werd het 1e Regiment Lichte Luchtdoelartillerie in maart 1947 grondig gereorganiseerd en afgeslankt. Een groot deel van de manschappen werd naar andere onderdelen overgeplaatst, zoals Karel Abbenhuis uit Braamt. Van het restant werden zes batterijen van elk 43 man gevormd, die als de Luchtdoelartilleriegroep bij de Militaire Luchtvaart van het KNIL werden ingedeeld (Lua Gp. ML). De commandant van de Lua Gp. ML was kapitein Joseph Straus uit 's-Heerenberg.

Wim werd bij de nieuwe 3e Batterij Lua ingedeeld, en kon zo blijven op het vliegveld waar hij al lag: Tjililitan. In deze tijd heeft hij zijn plaatsgenoot Joep Harmsen een aantal keren ontmoet. Joep was in mei 1947 met het 2e Regiment Lichte Luchtdoelartillerie in Indië aangekomen, maar overgeplaatst naar een magazijndienst omdat zijn regiment in z'n geheel was opgeheven.

Nadat tijdens de Eerste Politionele Actie in juli-augustus 1947 het vliegveld Kalidjati ten noorden van Bandoeng was veroverd, werd de 3e batterij van Wim samen met de 1e en de 5e batterij verplaatst naar dit vliegveld. Aan de verovering van dit vliegveld had onder andere de 5e compagnie van Inf. I KNIL deelgenomen, het onderdeel van Wim Godschalk uit Beek, die korte tijd later zou sneuvelen.

Op Kalidjati werd naast de taken zoals die op Tjililitan al werden uitgevoerd (luchtbewaking, wachtdiensten en patrouillelopen rond het vliegveld) ook deelgenomen aan zuiveringsacties tegen Indonesische strijders. Ook werden er kleine legerposten (zgn. buitenposten) buiten het vliegveld ingericht.

Op 3 april 1948 werden de 1e, 3e en 5e Batterij Lua als geheel overgeplaatst naar het vliegveld Polonia bij Medan op Noord-Sumatra. In oktober was de sterkte door afkeuringen en overplaatsingen zodanig afgenomen, dat de 1e en 5e batterij werden opgeheven en samengevoegd met de 3e Batterij Lua.

De 3e Batterij Lua heeft actief deelgenomen aan de Tweede Politionele Actie, die op 19 december 1948 van start ging. Het is (nog) niet bekend welke opdrachten Wim daarbij precies heeft gekregen, maar zijn batterij heeft een paar bijzondere taken uitgevoerd. Twee luchtdoelkanonnen werden op landingsvaartuigen gemonteerd, waarmee vuursteun gegeven moest worden bij een landing vanuit zee bij Laboean Bilik. Later moest de gevangengenomen Soekarno worden bewaakt op een eiland in het Tobameer. Ook werden manschappen gelegerd op het pas veroverde vliegveld Siborongborong (ten zuiden van het Tobameer), bij de grens met Atjeh en bij het vliegveld Talangbetoetoe bij Palembang op Zuid-Sumatra.

In oktober en november 1949 werden alle Batterijen Lua geleidelijk samengebracht op Java in afwachting van de terugkeer naar Nederland. Op 27 november 1949 ontmoette Wim in Batavia vier plaatsgenoten: Wim Alofs, Louis Delleman, Gerard te Dorsthorst en Bertus Harmsen. Zie deze foto en de brief op de pagina van Gerard.

Op 3 december 1949 is Wim samen met Wim Alofs aan boord van de Sibajak uit Indië vertrokken en op 28 december 1949 in Rotterdam aangekomen. De twee naamgenoten waren de eersten van de negen Azewijnse jongens in Indië die terugkeerden.

Andere militairen van de Lichte Luchtdoelartillerie

• Karel Abbenhuis uit Braamt
• Joep Harmsen uit Azewijn
• Joseph Straus uit 's-Heerenberg

Zie ook

• Neptunus-diploma (heenreis)
• Ereteken voor Orde en Vrede
• Scheepskisten (terugreis)
• Demobilisatie-insigne (afzwaaien)
• Oorkonde Prins Bernhard

Zijn verdere leven

Wim Berntsen met zijn vrouw en een Bosniëveteraan bij de plechtigheid in 's-Heerenberg op Veteranendag 2008.

Na thuiskomst is Wim bij zijn vader in de zaak gegeaan en werd later zelf uitbater van Café Clé Berntsen en de supermarkt-annex-drogisterij.

Hij trouwde op 19 mei 1954 te Netterden met Mariet (Maria Paulina) Terhorst. Het echtpaar kreeg vijf kinderen.

Hij heeft bij Den Dam gevoetbald, en is tot op hoge leeftijd een trouw bezoeker van de wedstrijden van zijn club geweest.

Tijdens de tweede Veteranendag op 27 juni 2008 zei Wim tegen een journalist van De Gelderlander: "Ik voel me op een dag als vandaag enorm gewaardeerd."

Wim overleed op 15 september 2008 thuis in Azewijn, en werd op 19 september op het parochiekerkhof aldaar begraven.

Bronnen

• Azem van 't Hof tot heden, blz. 262-266
• 1e Regiment Luchtdoelartillerie
• De militaire luchtvaart van het KNIL in de na-oorlogse jaren 1945-1950, O.G. Ward, Houten 1988, blz., 218, 219
• Korpskalender Luchtdoelartillerie