Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Egging, Gradus Albertus
Gerrit Egging werd geboren op 24 januari 1925 te Kilder als zoon van Wilhelmus Theodorus Egging en Hendrika Allegonda Bolk.
Inhoud
Nederlands-Indië
Chauffeur bij 3-1 AAT
 |
Gerrit (legernummer 25.01.24.056) staat vermeld bij de Indiëgangers in 100 Jaar "Sint Jan" Kilder. Hij was soldaat bij 3-1 AAT, de 3e compagnie van het 1e bataljon Aan- en Afvoertroepen, een onderdeel van de 7 December-Divisie. Deze compagnie vertrok met een aantal andere eenheden op 24 september 1946 met de Boissevain naar West-Java.
Dit was het allereerste reguliere troepentransport van dienstplichtige militairen naar de Oost! Begin september waren er al wel enkele detachementen dienstplichtige kwartiermakers vertrokken (waaronder Joseph Berendsen en Frans Kraaijvanger), maar verder waren er tot dan toe alleen oorlogsvrijwilligers naar Indië gezonden.
3-1 AAT was gelegerd in Batavia, Poerwakarta en Wangoeredja. In Batavia ontmoette Gerrit op 14 november 1946 zijn plaatsgenoot Jo Berendsen.
De thuisreis van 3-1 AAT begon op 1 oktober 1949 met de Groote Beer. De aankomst in Amsterdam was op 24 oktober.
Nog diezelfde maand, in het oktobernummer van 1949, verscheen in het Carillon van Sint Jan onderstaand verslag van Gerrits thuiskomst.
Maandagavond 24 October, 7 uur trok de Harmonie met verlichte petten, geassisteerd door het bestuur van de Schutterij in nieuw uniform, plus vendelzwaaiers en 't Thuisfrontcomité uit, om Gerrit Egging welkom te heten in Kilder.
De buurt had een prachtige boog opgericht met feestelijke verlichting, zodat het huis goed te vinden was.
Op het erf stond een veelkoppige menigte opgesteld, zodat de vendelzwaaiers slechts met moeite plaats konden vinden.
De Harmonie gaf een nummer weg waarna de voorzitter van het Thuisfront een woordje sprak en een cadeautje aanbood.
Hierna werden de "huldebrengers" door Gerrit bedankt en binnen genodigd, waar men een gezellig uurtje doorbracht op de deel, die door de buurt feestelijk versierd was.
Op de feestavond van de buurt werd spontaan gecollecteerd, wat 't mooie bedrag opbracht van fl. 20,-. Hiervoor hartelijk dank.
Gerrits rijbewijzen
Hieronder zijn (enkele van) de rijbewijzen afgebeeld die Gerrit in Indië uitgereikt heeft gekregen. Het zijn intussen interessante tijdsdocumenten geworden.
Het MILITAIR RIJBEWIJS B kreeg Gerrit op 30 maart 1947 uitgereikt op last van de Directeur Centrale Opleidingen. Dit was bijna een half jaar na aankomst in Batavia, maar betekent niet dat Gerrits rijopleiding pas in Indië is begonnen. Door gebrek aan leswagens en instructiemateriaal in Nederland, hadden in het begin veel chauffeurs nog geen rijbewijs toen ze op de boot naar Indië stapten. Na aankomst moest de opleiding daar voortgezet worden, maar omdat ook in Indië aanvankelijk een tekort aan voertuigen was, duurde het geruime tijd voor iedereen rijexamen kon doen. Chauffeurs van latere lichtingen hadden bij aankomst in Indië meestal wel een rijbewijs op zak.
Als kleine complicatie moesten de chauffeurs leren links rijden. Dat was een erfenis uit het begin van de negentiende eeuw, toen Nederlands-Indië van 1811 tot 1816 door de Britten werd bestuurd. Zij hadden de kolonie bezet, nadat Nederland in 1810 door Napoleon was geannexeerd. Ook tegenwoordig rijdt het verkeer in Indonesië links.
Op 24 augustus 1949 kreeg Gerrit zijn RIJBEWIJS B 1 uitgereikt, voor het besturen van vrachtwagens en bussen van meer dan twee ton. Dit rijbewijs was maar liefst geldig tot 24 augustus 1954, terwijl toen al wel vaststond dat Gerrit tegen die tijd allang weer in Nederland zou zijn.
Opvallend is dat het rijbewijs werd uitgereikt door de Korpschef der Staatspolitie van Pasundan in Bandung. Pasundan was op 24 april 1948 gecreëerd als een van de uiteindelijk zestien deelstaten van de nog op te richten Verenigde Staten van Indonesië. De hoofdstad was Bandung. Het grondgebied van Pasundan viel globaal samen met het divisievak van de 7 December-Divisie. Na de soevereiniteitsoverdracht van 27 december 1949 werd de deelstaat al op 9 februari 1950 opgeheven en omgevormd tot de provincie West-Java.
Op 26 augustus 1949 kreeg Gerrit een INTERNATIONAAL RIJBEWIJS. Het werd door een burgerinstantie, de KNIMC (Koninklijke Nederlands-Indische Motor Club), afgegeven in Batavia. Waarschijnlijk kon hij dit na terugkeer in Nederland omruilen voor een Nederlands rijbewijs.
Het internationale rijbewijs was gebaseerd op een verdrag uit 1926, en de bijgevoegde lijst van verdragsstaten geeft duidelijk nog de wereld van die tijd weer. In 1949 bestonden de Baltische staten, het Saargebied en een aantal van de genoemde koloniën als zodanig niet meer. Maar dat zal Gerrit bij het rijden niet gehinderd hebben.
|
|
|
|
|
Andere militairen van de Aan- en Afvoertroepen
Bij 3-1 AAT waren ook ingedeeld:
- Gerrit Gerritsen uit Stokkum
- Theo Overgoor uit Braamt
- Jan van Remmen uit Zeddam
Militairen van andere onderdelen van de AAT:
- Jo Bod uit Loerbeek (14 AAT)
- Teun Burgers uit Braamt (1-1 AAT)
- Josef Bus uit Kilder (14 AAT en 36 AAT)
- Wim van Grol uit Beek (34 AAT)
- Gerrit Hendricksen uit Loerbeek (34 AAT)
- Jaap Hunting uit Braamt (34 AAT)
- J.J. Kaak uit 's-Heerenberg (34 AAT)
- Fons Neijenhuis uit Beek (43 AAT)
- Gerrit Jan Ter Vrugt uit Lengel
- Reint Welling uit Stokkum (4-1 AAT)
Zie ook
- Neptunus-diploma (heenreis)
- Ereteken voor Orde en Vrede
- Scheepskisten (terugreis)
- Demobilisatie-insigne (afzwaaien)
- Oorkonde Prins Bernhard
Zijn verdere leven
Gerrit trouwde in april 1952 met zijn buurmeisje Hendrika Wilhelmina (Riek) Keuben. Zij kregen zes kinderen; een dochter en vijf zonen.
Hij was jaren werkzaam in de bouw en had thuis nog een beetje boerderij (hij hield onder andere varkens). Jarenlang was hij bestuurslid van de S.V. Kilder en de schutterij St. Jan. Ook was hij actief in het Oranjecomité. Hij werd tot erelid benoemd van St. Jan en in 2005 was hij zestig jaar lid. In 1992 werd hij met zijn vrouw tijdens het schuttersconcours te Dichteren keizer en keizerin.
Gerrit overleed in Kilder op 2 juni 2007.
